Γυναικοκτονίες – διαζύγια

Γυναικοκτονίες – διαζύγια: Η ενδοοικογενειακή βία δεν ορίζεται μόνο η σωματική κακοποίηση, η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, αλλά και η πρόκληση ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική ή…

σωματική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος. Η ενδοοικογενειακή βία και γενικά η βία ή το φαινόμενο της γυναικοκτονίας ή ανθρωποκτονίας ξεκινά από την πτώση του ανθρώπου μέσα στον Παράδεισο. Η βία είναι σύμπτωμα της μεταπτωτικής ανθρώπινης κατάστασης και ξεκινά από την αλληλοκατηγορία των ανθρώπων και ειδικά των συζύγων όταν πρόκειται να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους.

Ως βασικό αίτιο της βίας αναφέρεται η έλλειψη πρωτογενούς εκπλήρωσης αναγκών του θύτη με επακόλουθο τη φασιστική συμπεριφορά του, που έχει ως κύριο στόχο τη χειραγώγηση του θύματος. Έκδηλο φαίνεται το σύμπλεγμα ανωτερότητας του θύτη, ως συγκαλυμμένης κατωτερότητας:” Αν έχω τη δύναμη πάνω σ’ ένα άλλο πρόσωπο να το σκοτώσω, τότε είμαι “ισχυρότερος” απ’ αυτό. Πολλές φορές τέτοιου είδους «άνθρωποι» της κοινωνίας έχουν πάρει παράδειγμα από την οικογένειά τους, διότι το παιδάκι σου, όπως το μάθεις και το μεγαλώσεις, αυτό και θα συνεχίσει να κάνει στη ζωή του, διότι η οικογένειά του δεν είχε καμία επαφή με την εκκλησία.

Δεν τασσόμαστε υπέρ των διαζυγίων, αλλά όμως όπως γράφει η Αγία Γραφή στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Ο Μωυσής για τη σκληροκαρδία σας επέτρεψε σ’ εσάς να χωρίσετε τις γυναίκες σας, από την αρχή όμως δεν έχει γίνει έτσι» (Ματθ. 19,8). «Επέτρεψε ο Μωυσής να γράψει κανείς έγγραφο διαζυγίου και να χωρίσει. Για τη σκληροκαρδία σας έγραψε σ’ εσάς αυτήν την εντολή. Αλλά από την αρχή της κτίσης αρσενικό και θηλυκό τους έκανε».

Τότε αναγκαστικά επιτρέπει ο Θεός (μέσω του Νόμου που έδωσε στον Μωυσή) το διαζύγιο. Αυτή η συγκατάβαση του Θεού γίνεται για την προστασία των συζύγων που υποφέρουν ψυχικά ή/και σωματικά, αλλά και ενδεχομένως των παιδιών. Διότι σύμφωνα με αυτό που αναφέρεται πάλι στην Καινή Διαθήκη στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου». Δεν θα εκθέσεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο, δια να δοκιμάσεις τον Θεόν» (Ματθ. 4, 7).

Τα θύματα της βίας πολλές φορές ζουν μέσα στον φόβο, ντρέπονται να μιλήσουν, ζουν με την ανασφάλεια, είναι οικονομικά αδύναμες και κλείνονται στον εαυτό τους, σωπαίνουν και απομονώνονται με αποτέλεσμα ο θύτης να μπορεί να δρα χωρίς να τον εμποδίζει τίποτα.

Χρειάζεται οι γυναίκες αυτές να διώξουν κάθε φόβο και να απευθυνθούν στα ειδικά κέντρα, αστυνομία, οργανώσεις και φορείς του Κράτους για να σώσουν τη ζωή τους ή τη ζωή των παιδιών τους.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εξυψώνει τη γυναίκα ως πρόσωπο και μάλιστα ο ρόλος της είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του νέου ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Η ιδιαιτερότητα της γυναίκας και των λειτουργημάτων που επιτελεί μέσα στην Εκκλησία την καθιστά ισότιμο μέλος προς τον άνδρα και ο σεβασμός σε αυτήν αποτελεί θεμελιώδη αρχή. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας εκτιμούν τη θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία και πολλές φορές στηλιτεύουν την άδικη μεταχείρισή της. Ενώ πολλές φορές αναφέρονται σε παραδείγματα αγίων γυναικών προικισμένες με πλούσια πνευματικά χαρίσματα και την υψηλότερη έκφραση της γυναίκας στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, που αποτελεί την ιδανική, θαυμαστή γυναίκα, πρότυπο κάθε χριστιανού.