Αδελφοί μου χριστιανοί της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως,
1. Σας εύχομαι την υγεία σας και την ευλογία του Θεού στην οικογένειά σας. Στα χωριά που περιοδεύω, σαν Επίσκοπος, μαζί με τα απλά πνευματικά λογάκια που τους λέγω, τους λέγω ακόμη να προσέχουν πολύ και την υγεία τους.
«Θα σας δώσω, χριστιανοί μου, – τους λέγω – τέσσερα φάρμακα για την υγεία σας. Αλλά θέλω να τα πάρετε και τα τέσσερα. Το πρώτο, είναι το να τρώτε, όχι τα πρόχειρα εκείνα φαγητά που κάνουν στους δρόμους των πόλεων, για να «βουλώσουν» την πείνα τους, γιατί αυτά κάνουν ζημιά στην υγεία. Αλλά να τρώτε φαγητό καλομαγειρεμένο, όπως το έκαναν παλαιά οι γονείς σας εδώ στα χωριά μας. Δεύτερο φάρμακο, είναι το να κοιμάστε. Προτού να κοιμηθείτε να σταυρώνετε το μαξιλάρι σας, τρεις φορές, «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», και να κοιμάστε ήσυχα, χωρίς να σκέπτεστε τις αγωνίες σας. Γιατί θα έχετε αϋπνία. Ως τρίτο φάρμακο σας λέγω το να μην στενοχωρείστε. Δεν βγαίνει τίποτε με την στενοχώρια, χριστιανοί μου. Τα μπερδεύουμε χειρότερα τα πράγματα, γιατί χάνουμε το κουράγιο μας. Αλλά θα πείτε, πως να μην στενοχωρούμαστε, αφού έχουμε τόσα προβλήματα; Για τα προβλήματά σας, αδελφοί μου, πατέρες και μητέρες μου και άγιες γιαγιές, για τα προβλήματά σας, λέγω, σας δίνω το τέταρτο και το πιο καλό φάρμακο: Το να τα ακουμπάτε όλα στην Παναγία. Να λέτε: «Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου!». Και θα δείτε πόσο ωραία θα σας έρθουν όλα τα θέματά σας.
2. Αλλά είμαι χαρούμενος, γιατί βρήκα δύο ωραία κειμενάκια, δύο κοντινών μας αγίων, του αγίου Πορφυρίου και του αγίου Παισίου. Είναι σχετικά με την υγεία τα κείμενα αυτά. Σας παρακαλώ πολύ να τα διαβάσετε.
(α) Σας παραθέτω το πρώτο κείμενο του αγίου Πορφυρίου. Μας λέγει:
«Να προσέχεις τη δίαιτά σου, να μην τρως τροφές που πειράζουν την πάθησή σου και παχαίνουν. Να μη μένεις πολλές ώρες στο κρεβάτι, γιατί θα ξαναρρωστήσεις. Να κινείσαι, να ασκείσαι, αλλά με μέτρο. Να περπατάς, αλλά ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά, ούτε σε ανηφοριές ούτε σε κατηφοριές, ούτε σε μεγάλο υψόμετρο ούτε σε μικρό. Να βαδίζεις, με κανονικό ρυθμό, σε ίσιο μέρος, χωρίς να κουράζεσαι. Να βγαίνεις έξω. Δε θα σου πω που να πας· πήγαινε όπου σου αρέσει, φθάνει να είναι έξω από την Αθήνα, μακριά από τα καυσαέρια, που σε βλάπτουν πολύ στην υγεία σου. Να μη βγαίνεις έξω στο πολύ κρύο και στην πολλή ζέστη. Όταν βγαίνεις στο κρύο, να κρατάς ένα μαντήλι μπροστά στη μύτη και το στόμα σου, για να μην αναπνέεις ψυχρό αέρα, και στη ζέστη να φοράς καπέλο, για να μη σε πειράξει ο ήλιος στο κεφάλι.
Να προσέξεις πολύ την ψυχική πίεση και το άγχος, που αισθάνεσαι στην εργασία σου. Ξέρω, ότι εκεί δε σε πιέζουν, και εξωτερικά φαίνεσαι ήρεμος, αλλά εσωτερικά καταπιέζεις μόνος σου τον εαυτό σου, για να μην υστερήσεις ως προς τους άλλους και για να αποδώσεις καλύτερη και περισσότερη εργασία. Είδες τώρα, που πήρες αναρρωτική άδεια και έμεινες αρκετές μέρες μακριά από αυτή την εργασία σου, πόσο ηρέμησες εσωτερικά; Όταν θα κάνεις άλλου είδους εργασία, δε θα έχεις άγχος. Να διαβάζεις πατερικά βιβλία και να προσεύχεσαι. Προ πάντων να μη στενοχωριέσαι. Έτσι η υγεία σου θα πάει καλύτερα. Όσο πιο πολύ θα αγαπάς το Χριστό, τόσο πιο πολύ θα χαίρεσαι και τόσο πιο λίγο θα στενοχωριέσαι. Όλα να τα κάνεις με αγάπη και ευχαρίστηση, χωρίς πίεση και άγχος. Να παίρνεις και τα φάρμακά σου, ίσως κάποτε να τα πετάξεις κι αυτά» .
(β) Σας δίνω τώρα και το άλλο κείμενο του αγίου Παισίου, σχετικό με το άγχος, από το οποίο υποφέρουν ιδιαίτερα οι άνθρωποι σήμερα:
«Για τίποτε να μην έχετε άγχος. Το άγχος είναι του διαβόλου. Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι. Ο διάβολος δεν πηγαίνει κόντρα. Αν υπάρχη μία τάση, σπρώχνει και αυτός, για να ταλαιπωρήση και να πλανήση τον άνθρωπο. Τον ευαίσθητο λ.χ. τον κάνει υπερευαίσθητο. Όταν έχης διάθεση να κάνης μετάνοιες, σπρώχνει και ο διάβολος να κάνης περισσότερες από την αντοχή σου και, αν οι δυνάμεις σου είναι περιορισμένες, δημιουργείται μια νευρικότητα, γιατί δεν τα βγάζεις πέρα, και στην συνέχεια σου δημιουργεί άγχος με ελαφρά απελπισία κατ’ αρχάς και μετά συνεχίζει… Θυμάμαι, όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, ένα διάστημα, μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, μου έλεγε ο πειρασμός: “Κοιμάσαι; Σήκω! Τόσοι άνθρωποι υποφέρουν, τόσοι έχουν ανάγκη…” Σηκωνόμουν και έκανα μετάνοιες, ο,τι μπορούσα. Μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, άρχιζε ξανά: “Οι άλλοι υποφέρουν κι εσύ κοιμάσαι; Σήκω!” Σηκωνόμουν πάλι. Μέχρι που έφθασα να πω: “Αχ, να μου κόβονταν τα πόδια, τι καλά! Θα ήμουν τότε δικαιολογημένος, αφού δεν θα μπορούσα να κάνω μετάνοιες”. Μια Μεγάλη Σαρακοστή την έβγαλα με το ζόρι, γιατί πήγαινα να στριμώξω τον εαυτό μου περισσότερο από την αντοχή μου.
Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγη».
Mε πολλές ευχές,
† Αρχιερεύς Ιερεμίας
-120x86.jpg)
