Σε σειρά συντόμων κηρυγμάτων, αδελφοί χριστιανοί, σας παρουσιάζω τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, ένα από τους σύγχρνους αγίους της Εκκλησίας μας. Είχαμε μείνει στο σημείο που ο Συμεών (αυτό είναι το βαπτιστικό όνομα του) χαιρέτισε τους οικείους του, για να φύγει για το Άγιο Όρος, να αφιερωθεί εκεί στον Θεό.
1. Έφθασε ο Συμεών στο Άγιο Όρος το φθινόπωρο του 1892 και πήγε για να μονάσει στην ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος του ρωσικού Μοναστηρίου. Μετά από κάποια προετοιμασία στην ερημία του Μοναστηρίου εξομολογήθηκε τα αμαρτήματά του στον πνευματικό της Μονής. Και ο πνευματικός τον βεβαίωσε ότι συγχωρέθηκαν τα αμαρτήματά του και τώρα να βάλει αρχή για μια νέα ζωή. Αυτή η διαβεβαίωση του πνευματικού έδωσε στον δόκιμο Συμεών μεγάλη χαρά. Αλλά ο μοναχός πρέπει να έχει εγκράτεια και στην χαρά, γιατί ο Διάβολος τα μπερδεύει με τους πειρασμούς και αφαιρεί την χαρά. Και πραγματικά στον νεαρό Συμεών ο πειρασμός έφερε δυνατή σαρκική επιθυμία και αυτός δελεάστηκε από τις σκέψεις της επιθυμίας αυτής. Ο λογισμός του έλεγε:
«Πήγαινε στον κόσμο και παντρέψου». Ο πνευματικός όμως του έλεγε: «Μην συγκατατίθεσαι ποτέ στους λογισμούς και μόλις έρχονται διώχνε τους αμέσως». Αυτόν τον λόγο του πνευματικού ο νεαρός Συμεών τον τύπωσε δυνατά στην ψυχή του και στο εξής, στα σαρανταέξι χρόνια της μοναχικής του ζωής, δεν δέχθηκε ποτέ πιά ούτε ένα σαρκικό λογισμό. Και έγινε λοιπόν αιτία ο πειρασμός του δόκιμου μοναχού να μάθει από την αρχή ένα δυνατό μάθημα για τους μοναχούς, αλλά και για όλους τους χριστιανούς, να προσέχουμε τους κακούς λογισμούς και να μην συγκατατιθέμαστε σ᾽ αυτούς. Ο Διάβολος έφερε στην συνέχεια και άλλους λογισμούς στον Συμεών. Του έλεγε να φύγει από το Μοναστήρι, να ντυθεί σάκκο και να πάει στην έρημο και θα σωθεί εκεί. Σ᾽ όλους τους λογισμούς, που ωθούσαν τον Συμεών να φύγει από το Μοναστήρι, ο δόκιμος μοναχός απαντούσε: «Θα πεθάνω εδώ για τις αμαρτίες μου»!
[irp posts=”535459″ name=”Η υπόγεια εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας φτιαγμένη από αλάτι (ΦΩΤΟ)”]
2. Ο αδελφός Συμεών στο Μοναστήρι ασκήθηκε με πνευματικά γυμνάσματα, που αποτελούν την παράδοση στο Άγιο Όρος. Και αυτά είναι: (α) Ακολουθίες στον Ναό. (β) Προσευχή κατά μόνας στο κελλί. (γ) Νηστείες και αγρυπνίες. (δ) Συνεχής εξομολόγηση και θεία Κοινωνία. (ε) Μελέτη, κόπος στο διακόνημα και υπακοή. Ο νεαρός δόκιμος μοναχός Συμεών εξοικειώθηκε με αυτές τις πνευματικές ασκήσεις και προόδευσε. Το πιο σοβαρό όμως μάθημα για τον αρχάριο μοναχό, που πρέπει να το μάθει καλά και να του παραμείνει σε όλη του την ζωή, είναι το να ασκηθεί στην συνεχή σύντομη προσευχή, που λέγεται «Ευχή του Ιησού». Είναι το: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ». Ο Συμεών αγάπησε την προσευχή αυτή, γιατί γλυκαινόταν η καρδιά του με την επίκληση του ονόματος του Ιησού. Μάλιστα χαιρόταν όταν άκουγε ότι με αυτή την προσευχή μπορούμε να προσευχόμαστε παντού και πάντοτε σε κάθε δουλειά που κάνουμε. Ο Συμεών έλεγε την προσευχή αυτή με την καρδιά του. Και μια βραδυά, καθώς προσευχόταν στην εικόνα της Παναγίας, η προσευχή αυτή μπήκε στην καρδιά του και άρχισε να ενεργείται μόνη της μέρα και νύχτα. Μεγάλη αυτή η δωρεά που του χάρισε η Θεοτόκος, αλλά δεν την κατάλαβε ο Συμεών από την αρχή πόσο μεγάλη ήταν η δωρεά αυτή.
3. Ο αδελφός Συμεών ήταν υπομονητικός, άκακος και υπάκουος. Στην Μονή όλοι τον αγαπούσαν και τον επαινούσαν για τον καλό του χαρακτήρα. Όλα καλά, αλλά ο Συμεών επολεμείτο από τον πειρασμό με λογισμούς. Άλλοτε οι λογισμοί του έλεγαν ότι είναι καλός και άγιος και άλλοτε ότι άδικα κουράζεται και δεν θα σωθεί. Μια φορά ο δόκιμος μοναχός ρώτησε ένα δαίμονα: «Γιατί μου λέτε αντίθετα πράγματα, άλλοτε πως είμαι άγιος και άλλοτε ότι δεν θα σωθώ;». Και ο δαίμονας του απάντησε ειρωνικά: «Εμείς ποτέ δεν λέμε την αλήθεια». Το πρώτο διακόνημα του Συμεών ήταν στο μήλο. Η εργασία εκεί ήταν πολλή, γιατί οι επισκέπτες στην Μονή ήταν πάρα πολλοί και παρέμεναν στους μεγάλους ξενώνες του Μοναστηριού. Ο Συμεών παρά το ότι έκανε μεγάλη άσκηση, που τον εκούραζε πολύ, εκτελούσε με ακρίβεια την βαρειά και κοπιαστική εργασία στο μήλο, μεταφέροντας κάθε μέρα πολλά και μεγάλα σακκιά αλεύρι.
Αλλά πιο κοπιαστικό και καταθλιπτικό του ήταν το μαρτύριο των δαιμονικών προσβολών και λογισμών που δεν έπαυσαν να τον ενοχλούν. Θα μιλήσουμε γι᾽ αυτό στο επόμενο κήρυγμά μας.
(Συνεχίζεται)
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
-120x86.jpg)
