1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αδελφοί χριστιανοί, μας είπε για τον Ιησού Χριστό, που είναι η Ζωή, ότι συναντήθηκε με τον θάνατο! Και βέβαια δεν νίκησε ο θάνατος την ζωή, αλλά η ζωή, ο Χριστός, νίκησε τον θάνατο! Η σημερινή περικοπή μας είπε ότι ο Χριστός, με αρκετούς μαθητές και πολύ όχλο, πήγαινε στην πόλη Ναΐν.
Και όταν πλησίαζαν την πόλη, έβγαινε απ᾽ αυτήν μία νεκρική πομπή. Και ο νεκρός ήταν το μονάκριβο παιδί μιάς χήρας γυναίκας, συνόδευε δε την πομπή πολύς όχλος από την πόλη. Θα πρέπει δε να φανταστούμε ότι στην πένθιμη ατμόσφαιρα ακούονταν οι γοερές κραυγές της χήρας μάνας γυναίκας, που έχασε τον μόνο σύντροφο και το μόνο ακούμπημα της ζωής της, το μονάκριβο παιδί της.
2. Δεν γίναμε γι᾽ αυτά τα πράγματα, χριστιανοί μου. Δεν έκανε ο Θεός τον άνθρωπο για να αρρωσταίνει και για να πεθαίνει. Ο θάνατος δεν είναι από τον Θεό. Η Αγία Γραφή το λέει καθαρά, ότι «ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν» (Σ. Σολ. 1,13). Ο θάνατος είναι ένα φάλτσο πράγμα, ήλθε απ᾽ έξω και δεν ήρθε από τον Θεό. Ήρθε από την αμαρτία. Ο Θεός το είπε καθαρά στους πρωτοπλάστους: «Μη φάτε από το δένδρο, γιατί θα πεθάνετε» (Γεν. 2,17). Έφαγαν και πέθαναν. Έτσι, λοιπόν, βασιλεύει ο θάνατος σ᾽ όλη την ανθρωπότητα και εμείς οι άνθρωποι λεγόμαστε «θνητοί». Όλο κι όλο η ζωή του ανθρώπου είναι αυτή: Οι νεκροί μας φωνάζουν, «ελάτε»! Και ᾽μείς τους λέμε, «ερχόμαστε»! Αυτό είναι η ζωή μας εδώ στην γη.
3. Αλλά, ξαναλέγουμε ότι δεν έκανε ο Θεός τον άνθρωπο για να πεθαίνει. Τον έκανε να μην πεθαίνει, αλλά να είναι αθάνατος. Η αμαρτία τον έκανε θνητό. Αλλά χαρείτε, χριστιανοί! Γιατί η αγάπη του Θεού οικονόμησε το σοφό σχέδιο για την σωτηρία μας, που ήταν η σάρκωση του Υιού Του και η θυσία Του στον Γολγοθά για την άφεση των αμαρτιών μας. Αυτή έφερε την λύτρωσή μας από τον θάνατο. Βέβαια! Αφού ο θάνατος προήλθε από την αμαρτία, η δε αμαρτία σβήστηκε με τον σταυρικό θάνατο του Χριστού, νικήθηκε και ο θάνατος, το αποτέλεσμα της αμαρτίας. Έτσι οι πιστοί χριστιανοί πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή στην Βασιλεία του Θεού, όπως το ομολογούμε στο «Πιστεύω» μας: «Ομολογώ ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος»!
4. Την μεγάλη αυτή αλήθεια της πίστης μας, αδελφοί χριστιανοί, την κήρυξε ο Χριστός δυνατά και έμπρακτα με τις νεκραναστάσεις που έκανε. Και το σημερινό άγιο Ευαγγέλιο ομιλεί για μία τέτοια νεκρανάσταση. Ας ξαναέλθουμε στην ευαγγελική μας περικοπή: Όταν ο Κύριός μας συναντήθηκε στην Ναίν με την νεκρική πομπή, λυπήθηκε για τον πόνο και τα δάκρυα της χήρας γυναίκας, την «σπλαγχνίστηκε», όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, την πλησίασε και της είπε: «Μη κλαίε». Μη κλαίς! Πόσο πρέπει να διδάξει όλους μας αυτή η στάση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Πόσο πρέπει να μιλήσει δυνατά αυτό το «εσπλαγχνίσθη» προς την χήρα γυναίκα! Σήμερα οι άνθρωποι είναι άσπλαγχνοι, είναι άκαρδοι στον πόνο των άλλων. Και όταν φαίνονται ότι συμπαρίστανται, αυτό σε μερικές και πολλές περιπτώσεις δεν είναι ειλικρινές, αλλά έχει ως σκοπό την δική τους προβολή και γι᾽ αυτό δεν αγγίζει την ψυχή του πονεμένου και δεν την παρηγορεί λοιπόν.
Έπειτα οι άνθρωποι είναι άνθρωποι αδύναμοι, μη μπορώντας να βοηθήσουν ούτε τον εαυτό τους. Γι᾽ αυτό να ζητάμε πάντα την ευσπλαγχνία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Θεού μας. Η ευσπλαγχνία του Ιησού Χριστού, για την οποία μιλούσε σήμερα το Ευαγγέλιο (στιχ. 13), στην εκκλησιαστική μας γλώσσα λέγεται «έλεος». Να ζητάμε, λοιπόν, το έλεος του Ιησού Χριστού με εκείνην την ωραία προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»! «Ελέησόν με» σημαίνει «σπλαγχνίσου με». Και ο Χριστός, σαν Θεός, μας ευσπλαγχνίζεται πολύ, μας ευσπλαγχνίζεται θεικά, και μας θεραπεύει τέλεια. Έτσι, λοιπόν, και την οδυρωμένη χήρα της Ναίν, που την ευσπλαγχνίστηκε, της χάρισε πάλι το παιδάκι της. Το ανέστησε! Πραγματικά το ανέστησε, γιατί το νεκρό παιδί «ανασηκώθηκε και άρχισε να ομιλεί» (στιχ. 15). Και παρέδωσε ο Χριστός το αναστημένο παιδί στην μητέρα του.
5. Η ανάσταση αυτή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αδελφοί χριστιανοί, της Γ´ Κυριακής του Λουκά, όπως και οι άλλες νεκραναστάσεις που έκανε ο Χριστός μας, είναι ένα προμήνυμα ότι θα νικηθεί κάποτε ο θάνατος και εμείς οι άνθρωποι θα απολαύσουμε την παντοτεινή αθανασία, για την οποία είμαστε πλασμένοι. Και αυτό το μήνυμα το κηρύττει περισσότερο η ανάσταση του Ίδιου του Ιησού Χριστού. Γιατί, ο,τι συνέβηκε με τον Χριστό, θα συμβεί και με τον καθένα από ᾽μας. Γιατί εμείς είμαστε του Χριστού, ανήκουμε στην Εκκλησία Του, η δε Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Σώμα, που έχει κεφαλή τον Χριστό. Και αφού η Κεφαλή μας, ο Χριστός, με την ανάστασή Του είναι έξω από τα κύματα του θανάτου, είναι βέβαιο ότι και το υπόλοιπο σώμα Του, η Εκκλησία, εμείς, θα απαλλαγούμε από τον θάνατο. Όπως ένας που κολυμπάει και έχει το κεφάλι του έξω από τα κύματα της θάλασσας, είναι βέβαιο ότι και το υπόλοιπο σώμα του θα βγεί από την θάλασσα.
6. Τελειώνοντας, αδελφοί, θέλω να πω κάτι άλλο σοβαρό. Επειδή ο νεκρός του σημερινού Ευαγγελίου ήταν νεαρός, σκεπτόμαστε με την ευκαιρία αυτή τα σημερινά μας αγαπητά παιδιά. Είναι φιλότιμα παιδιά, αλλά τα περισσότερα ή μερικά από αυτά είναι νεκρά πνευματικώς. Γιατί η Αγία Γραφή λέγει ότι υπάρχουν δύο θάνατοι. Ο ένας σωματικός και ο άλλος πνευματικός θάνατος, το να αποκοπεί δηλαδή ο άνθρωπος από τον Θεό. Και οι πρωτόπλαστοι, ο Αδάμ και η Εύα, πέθαναν πρώτα πνευματικά, γιατί αποκόπηκαν από τον Θεό, αφού παρέβηκαν την εντολή Του, και, ως αποτέλεσμα του πνευματικού τους αυτού θανάτου, τους ήλθε και ο σωματικός θάνατος. Πολλά, λοιπόν, σημερινά μας παιδιά ζούν μακρυά από τον Θεό. Ζούν ένα πνευματικό θάνατο. Ναί! Δεν κτυπάει δυνατά η καρδιά τους για την αγάπη προς τον Θεό, αλλά ούτε και γι᾽ αυτήν την πατρίδα μας. Δεν έχουν υψηλά ιδανικά, αλλά σέρνονται σαν χαμόκλαδα στους βάτους· ζούν απορροφημένοι στους σαρκικούς έρωτες, ξέχωρους μάλιστα από τον γάμο, και άλλοι ζούν με οκνηρία σε βάρος των άλλων, μη έχοντες οι ίδιοι κανένα πόθο για θυσιαστική αγάπη προς τον κοινωνία. Αλλά, ας μην πούμε πολλά, γιατί γνωρίζουμε πως είναι μερικοί από τους σημερινούς νέους μας. Δεν μιλάω για όλους τους νέους, γιατί έχουμε και χρυσά παιδιά, που ζούν αγνά και καθαρά με αγάπη στον Θεό και τα υψηλά ιδανικά και μαθητεύονται καλώς με τον πόθο να γίνουν καλοί άνθρωποι στην κοινωνία και να προσφέρουν καλό σ᾽ αυτήν.
Αλλά, ας προσευχηθούμε, ω χριστιανοί, για την σημερινή μας νεολαία, για τα αγαπητά μας παιδιά, να πάθουν όλα, όσα είναι στον λήθαργο, μία πνευματική νεκρανάσταση. Να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον Ιησού Χριστό, τον Θεό μας, και να ζήσουν μια όμορφη αναστημένη ζωή, που αξίζει να λέγεται ζωή. Μια ζωή με υψηλά πετάγματα και ιδανικά. Μια ζωή με αγάπη προς τον Θεό και την πατρίδα, προς την παιδεία – την μόρφωση και προς όλους. Και αυτό θα μας δίνει την βεβαιότητα για μια όμορφη μελλοντική κοινωνία, στην οποία οι άνθρωποί της θα ζούν με αγάπη και καλωσύνη, σαν αδελφοί μεταξύ τους. Μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη, ΑΜΗΝ.
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
-120x86.jpg)
