1. Πηγαίνουμε, αδελφοί χριστιανοί, για την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Θα εορτάσουμε την Γέννηση του σαρκωθέντος, με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας, Υιού του Θεού. Είναι παράδοξο άκουσμα αυτό, το να σαρκωθεί ο Υιός του Θεού.
Και ακριβώς γι᾽ αυτό, για να μην «ξαφνιαστεί» η ανθρωπότητα με το άκουσμα ότι σαρκώθηκε ο Θεός, γι᾽ αυτό προλαμβάνει η Παλαιά Διαθήκη και προφητεύει το μέγα αυτό γεγονός, για να γίνει πιστευτό όταν θα συμβεί. Και έχουμε πολλές προφητείες στην Παλαιά Διαθήκη για τον ερχομό του Χριστού, ή, για να το πω καλύτερα, όλη η Παλαιά Διαθήκη λέει για τον ερχομό του Μεσσία και προετοιμάζει την ανθρωπότητα για την υποδοχή του. Και η Καινή Διαθήκη, βεβαιώνοντας την αλήθεια της Παλαιάς Διαθήκης, λέει ότι ήλθε ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός. Το δε τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, η Αποκάλυψη, μας λέει ότι θα ξαναέλθει ο Χριστός με την Δεύτερή Του Παρουσία. Αυτά τα τρία, «θα έλθει», «ήλθε» και θα «ξαναέλθει», είναι το περιεχόμενο ολόκληρης της Αγίας Γραφής.
2. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ως πρώτη προφητεία για τον ερχομό του Υιού του Θεού στην γη, θεωρεί την προφητεία του Ιερεμίου, που την διέσωσε ο μαθητής του Βαρούχ. Στην προφητεία αυτή ο προφήτης λέει καθαρά ότι ο Θεός μας «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρ. 3,38). Αυτή η προφητεία του Ιερεμίου είναι πραγματικά πολύ σαφής και γι᾽ αυτό, για την σαφήνειά της, ο Χρυσόστομος την λέει ως πρώτη για τον ερχομό του Μεσσία, και καταχωρήθηκε μάλιστα η προφητεία αυτή και στην θεία λατρεία μας, στο εσπερινό Δοξαστικό του πλ. δ´ ήχου. Αλλά έχουμε και πριν από την προφητεία αυτή και την γνωστή προφητεία του Ησαίου, «Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ησ. 7,14). Η προφητεία αυτή μας λέει για την παρθενική Γέννηση του Χριστού, γιατί η Μητέρα Του καλείται «Παρθένος»! Έτσι έπρεπε να είναι η Μητέρα του Μεσσία. Γιατί ο ερχομός του Υιού του Θεού στον κόσμο ως ανθρώπου έπρεπε να είναι από άλλη οδό, έπρεπε να είναι καθαρώτερη και υψηλότερη από την δική μας! Αλλά με την παρθενική Γέννηση του Χριστού ξεπληρώθηκε και το χρέος της γυναίκας στον άνδρα. Γιατί, όπως ο άνδρας Αδάμ έκανε την γυναίκα Εύα χωρίς γυναίκα, έτσι και με την Γέννηση του Χριστού, η Παρθένος Μαρία γεννά τον Χριστό άνευ ανδρός, παρθενικά· και με αυτό φαίνεται και η «ομοτιμία», όπως την λέγει ο Χρυσόστομος, των δύο φύλων, του άνδρα και της γυναίκας. Αλλά, επειδή παλαιά μια παρθένος, η Εύα, αυτή έγινε αιτία να εκβληθούμε από τον παράδεισο, την Παρθένο Παναγία χρησιμοποιεί και τώρα ο Θεός, για να εισέλθουμε στην αιώνια ζωή. «Δι᾽ ων κατεκρίθημεν, διά τούτων εστεφανώθημεν», λέγει ο άγιος Χρυσόστομος.
[irp posts=”387849″ name=”Γόρτυνος Ιερεμίας: Ο Τριαδικός Θεός μας””]
3. Αλλά, αφού η Παναγία είχε ως σκοπό την παρθενία και όχι τον γάμο, όπως το δηλώνει και ο λόγος Της κατά τον Ευαγγελισμό, «άνδρα ου γινώσκω» (Λουκ. 1,34), που ερμηνεύεται «δεν έχω σκοπό να γνωρίσω άνδρα», τότε γιατί μνηστεύθηκε; Η μνηστεία της Παναγίας, αγαπητοί μου, όπως το ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες, είναι ένα μυστήριο. Έγινε κατά το οικονομικό σχέδιο του Θεού. Ακούστε: Ο προφήτης Ησαίας, όπως είπαμε, προφήτευσε ότι ο Μεσσίας θα γεννηθεί από παρθένο. Ο Διάβολος όμως δεν είχε συμφέρον να γεννηθεί ο Μεσσίας, γιατί θα του κατέλυε τα έργα του (Εβρ. 2,14. Α´ Ιωάν. 3,8), γιατί θα του έσπαγε το κεφάλι του (Γεν. 3,15). Γι᾽ αυτό και το έβαλε πείσμα ο Σατανάς να μολύνει τις γυναίκες ή να υπανδρευθούν όλες, ώστε να μην υπάρξει παρθένος, για να γίνει Μητέρα του Μεσσία. Κάθε κοριτσάκι, δηλαδή, που εγεννάτο στον κόσμο, ήταν σ᾽ αυτό το σχέδιο του Διαβόλου. Αλλά γεννήθηκε και ένα ευλογημένο και τρισευλογημένο Θυγάτριο στην Ναζαρέτ, η Μαρία. Επειδή Αυτή θα γινόταν η Μητέρα του Χριστού, γι᾽ αυτό, ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες, φρόντισε ο Θεός να μνηστευθεί, για να ξεφύγει την προσοχή του Διαβόλου. «Έλαθον τον άρχοντα του αιώνος τούτου η παρθενία Μαρίας και ο τοκετός αυτής», λέγει ο άγιος Ιγνάτιος, που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες.
4. Στο σημερινό μου κήρυγμα, αδελφοί χριστιανοί, σχετικά με την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων που περιμένουμε, θέλω να σας πω ακόμη και για την χρονολογία της Γεννήσεως του Χριστού. Για το θέμα αυτό ασχολείται ο προφήτης Δανιήλ στο 9ο κεφ. του βιβλίου του στην περίφημο «περί εβδομήκοντα εβδομάδων» προφητεία του. Είναι καταπληκτική η προφητεία αυτή, αλλά δεν έχουμε τον χρόνο εδώ να την παρουσιάσουμε.
Τούτο μόνο λέγουμε εδώ, σχετικά με την προφητεία, ότι τα 490 έτη του Δανιήλ, οι εβδομήντα δηλαδή εβδομάδες (70 x 7 = 490), πρέπει να αριθμηθούν από το 445 π.Χ., από τότε δηλαδή που εκδόθηκε το διάταγμα για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ. Και αριθμούντες από την χρονολογία αυτή φθάνουμε ακριβώς στον χρόνο της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσσίας, γεννήθηκε όταν τελείωσαν οι εβδομήντα εβδομάδες της προφητείας του Δανιήλ, κατά την παραπάνω όμως αρίθμηση.
5. Αλλά κάτι άλλο ήθελα να σας πω εδώ, αγαπητοί μου. Ήθελα να σας πω για την εποχή της Γεννήσεως του Χριστού. Γιατί μερικοί ξένοι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής, επειδή το Ευαγγέλιο κατά την νύχτα της Γεννήσεως του Χριστού ομιλεί για ποιμένες, οι οποίοι ήταν στους αγρούς («αγραυλούντες»), υποθέτουν ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε κατά την άνοιξη και όχι τον χειμώνα. Γιατί την άνοιξη, λέγουν, οι βοσκοί είναι στους αγρούς. Αλλά, εκτός του ότι, όπως λέγουν πάλι και ξένοι ερμηνευτές, στην μεσημβρινή Παλαιστίνη, όπου βρίσκεται η Βηθλεέμ, υπήρχαν και τις χειμερινές νύχτες ποίμνια στην ύπαιθρο, έχουμε και μια ωραία βιβλική έρευνα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, με την οποία ο ιερός πατέρας αποδεικνύει ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε χειμώνα και μάλιστα τον μήνα Δεκέμβριο. Ακούστε τον συλλογισμό του αγίου Πατέρα: Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας μας έγινε έξι μήνες μετά την εγκυμοσύνη της Ελισάβετ (Λουκ. 1,26). Η εγκυμοσύνη δε της Ελισάβετ έγινε κατά τον καιρό της εορτής της Σκηνοπηγίας, γιατί μόνο τότε επιτρεπόταν ο αρχιερεύς να εισέλθει στα Άγια των Αγίων (βλ. Λευιτ. κ. 16), εκεί που βρισκόταν το θυσιαστήριο του θυμιάματος, όπου πήγε ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, για να θυμιάσει (βλ. Λουκ. 1,8 εξ.). Εορταζόταν δε η εορτή της Σκηνοπηγίας κατά «τα έσχατα του Γορπιαίου μηνός» (βλ. Λευιτ. 16,19-34), μήνας που αντιστοιχεί με τον δικό μας Σεπτέβριο-Οκτώβριο. Τότε ο Ζαχαρίας έλαβε την είδηση από τον άγγελο ότι θα γεννήσει υιό. Τότε, λοιπόν, αρχές Οκτωβρίου συνέλαβε η Ελισάβετ. Και έξι μήνες αργότερα (βλ. Λουκ. 1,26), δηλαδή, τον μήνα Μάρτιο, έγινε ο Ευαγγελισμός της Παναγίας και η σάρκωση του Υιού του Θεού. Και εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό, δηλαδή, τον μήνα Δεκέμβριο, έχουμε την Γέννηση του Ιησού Χριστού.
Πολύ σωστά, λοιπόν, αδελφοί χριστιανοί, μας καθόρισαν οι άγιοι Πατέρες μας να εορτάζουμε τα Χριστούγεννα τον μήνα Δεκέμβριο, γιατί τότε έγινε η Γέννηση του Χριστού μας, όπως το απέδειξε ο άγιος Χρυσόστομος.
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
-120x86.jpg)
