1. Τελείωσε, αδελφοί χριστιανοί, η περίοδος των αναγνωσμάτων τις Κυριακές από το κατά Ματθαίον άγιο Ευαγγέλιο και τώρα, από την σημερινή Κυριακή, θα διαβάζει ο ιερεύς περικοπές από το κατά Λουκάν άγιο Ευαγγέλιο.
Η σημερινή Κυριακή λέγεται Α´ Κυριακή του Λουκά. Το Ευαγγέλιο σήμερα μας είπε για μία θαυμαστή αλιεία του Πέτρου, που έγινε κατά την εντολή του Ιησού Χριστού. Και αυτή η αλιεία μίλησε δυνατά στην ψυχή του Πέτρου και έγινε αιτία και ο Πέτρος και τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, που ήσαν συνεταίροι με τον Πέτρο, να τα εγκαταλείψουν όλα και να ακολουθήσουν τον Χριστό ως μαθητές Του.
2. Θα παρακαλέσω, αδελφοί, να ακούσετε μερικά διδάγματα, που θα επισημάνω από την σημερινή Ευαγγελική περικοπή: Κατά πρώτον η περικοπή μας λέγει για τα πλήθη του λαού στην λίμνη της Γεννησαρέτ, όπου είχαν πάει κοντά στον Χριστό και τον πίεζαν και τον εστρίμωχναν για να ακούσουν τον λόγο Του (5,1). Πολύ θαυμαστό το φαινόμενο αυτό, αγαπητοί μου. Θαυμάζουμε τον πόθο των απλοικών αυτών ανθρώπων να ακούσουν τον λόγο του Θεού. Το ίδιο γινόταν και με τους χριστιανούς όταν κήρυτταν οι άγιοι Πατέρες, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, για παράδειγμα. Σε μας τους νέους ιεροκήρυκες δεν συμβαίνει αυτό, γιατί εμείς δεν έχουμε καθαρή καρδιά, γιατί δεν έχουμε ιεροπρέπεια ούτε λόγο θεολογικό. Βλέποντας, λοιπόν, ο Χριστός τον πόθο των ανθρώπων αυτών μπήκε σε ένα πλοίο που ήταν του Σίμωνα, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Πέτρος, και άρχισε από εκεί να διδάσκει τα πλήθη. Λέγει όμως ο Ευαγγελιστής για τον Χριστό «καθίσας», ότι, δηλαδή κάθισε για να κάνει το κήρυγμα (στιχ. 5), ενώ πρώτα είπε για τον Χριστό «εστώς», ότι, δηλαδή στεκόταν (στιχ. 1). Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός, ως άνθρωπος που ήταν και όχι μόνον Θεός, ήταν πολύ κουρασμένος. Και όμως, αν και κατάκοπος ο Ιησούς, πρόσθεσε και νέο κόπο στον Εαυτό Του με το κήρυγμα και την θαυματουργία, που έκανε στην συνέχεια.
3. Κήρυξε ο Χριστός στα πλήθη του λαού, αλλά, όπως λέγει ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, έπρεπε τώρα να αμείψει (!) και τον Πέτρο, γιατί του παραχώρησε το πλοίο για το κήρυγμα τόση ώρα! Και τον άμειψε, χριστιανοί μου, διπλά ο Χριστός τον Πέτρο. Πρώτον, με το ότι θαυματούργησε και έπιασε πάρα πολύ μεγάλο πλήθος ιχθύων και δεύτερον, με το ανώτερο και σπουδαιότερο ακόμη, με το ότι, δηλαδή, έκανε τον Πέτρο μαθητή Του. Ας δούμε σύντομα και το ένα και το άλλο δώρο του Χριστού στον Πέτρο. Μετά το κήρυγμά Του, ο Χριστός, γνωρίζοντας ως Θεός παντογνώστης ότι ο Πέτρος δεν είχε καλή αλιεία, του είπε να φέρει πάλι το πλοίο στα βαθειά νερά της λίμνης και να ρίξει με τους συντρόφους του τα δίχτυα τους, για να πιάσουν ψάρια. Και ο Πέτρος είπε στον Χριστό την αποτυχία που είχαν την προηγούμενη νύχτα. Όλη την νύχτα κοπιάσαμε – Του είπε – και δεν πιάσαμε τίποτε. Αλλά, επειδή το λες Εσύ, Κύριε, θα ρίξω το δίκτυο (στιχ. 5).
4. Ας σταθούμε λίγο εδώ, χριστιανοί μου, για να πούμε ένα-δυό ωφέλιμα διδάγματα: (α) Ο Πέτρος όλη την περασμένη νύχτα έριχνε με τους συντρόφους του τα δίχτυα. Ψάρευε την νύχτα, γιατί την νύχτα είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για αλιεία. Αλλά, παρά την ολονύκτια αγρυπνία του ο Πέτρος, πράγμα που μπορούσε να τον δικαιολογήσει να πάει να ξεκουραστεί, αυτός και την άλλη μέρα παρέμεινε άγρυπνος κοντά στον Χριστό. Του παρεχώρησε το πλοίο του για να κηρύξει και μάλιστα κάθισε και ο ίδιος για να ακούσει το κήρυγμα του Χριστού (στιχ. 4). Είχε τόσο πόθο να ακούσει τον λόγο του Κυρίου, ώστε ο πόθος αυτός του αποτίναξε κάθε νυσταγμό από τα μάτια του και τον ανανέωσε. Είναι πολύ ευχάριστο και συγκινητικό αυτό που συμβαίνει σε πολλούς χριστιανούς να εργάζονται συνεχώς στις εργασίες τους, χωρίς μάλιστα επιτυχία, σαν τον Πέτρο με την αλιεία, που ακούσαμε σήμερα, και όμως να μην γογγύζουν, αλλά να είναι πρόθυμοι και ζηλωτές στην αγάπη τους προς τον Θεό και την αγία Του Εκκλησία και να προσφέρονται με περισσότερη εργασία, για να δοξασθεί το άγιο Όνομα του Θεού. Σαν τον Πέτρο, ξαναλέγω, που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, την Α´ Κυριακή του Λουκά.
– (β) Το δεύτερο δίδαγμα που ήθελα να πω είναι ο λόγος του Χριστού που είπε στον απογοητευμένο για την εργασία του Πέτρο. Του είπε να μην απογοητεύεται για την νυκτερινή αποτυχία της αλιείας του, αλλά να επαναλάβει την προσπάθειά του σε άλλο τόπο. Ναί! Οι άνθρωποι του Θεού δεν πρέπει να απογοητεύονται από την πρώτη και δεύτερη ή και την πολλαπλή προσπάθεια στο έργο τους, αλλά να προσπαθούν συνεχώς εργαζόμενοι στο τίμιο καθήκον τους και θα έχουν την χαρά μιάς καλής και μεγάλης επιτυχίας. Και στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε για τον προφήτη Ιερεμία ότι ήταν απογοητευμένος από τον Ιουδαικό λαό, στον οποίο εργαζόταν ως προφήτης, και πήρε την απόφαση να σταματήσει να εργάζεται ως προφήτης στον αμπελώνα αυτόν. Αλλά ο Θεός του είπε: «Ξανατρύγησε, ξανατρύγησε όπως κάνουν στο αμπέλι. Άλλη μια φορά βάλε το χέρι σου, όπως ο τρυγητής εις τα κλήματα κάνει» (Ιερ. 6,9)! Πραγματικά, ο πνευματικός εργάτης δεν πρέπει ποτέ να σταματά το έργο του στον αμπελώνα του Θεού, επειδή αυτός δεν του δίνει καρπούς, αλλά να προσεύχεται, να ζητά την ευλογία του Θεού και να επαναλαμβάνει την διακονία του στον θείο αμπελώνα.
– (γ) Πρέπει ακόμη να μας κάνει εντύπωση, αδελφοί χριστιανοί, ο λόγος του Πέτρου στον Χριστό, όταν του είπε να ρίξει τα δίχτυα του στα βαθειά νερά της λίμνης και θα πιάσουν ψάρια (στιχ. 4). Ο Πέτρος γνώριζε καλά τα νερά σε κάθε γωνιά της λίμνης, αν έχουν ψάρια, και όμως δεν πρόβαλε αντίρρηση στον Χριστό, δεν φάνηκε απρόθυμος στον λόγο Του, αλλά του είπε: «Επειδή το λες Εσύ, Κύριε, θα κάνω αυτό που μου λες· θα ρίξω τα δίχτυα στα βαθειά νερά της λίμνης». «Επί δε το ρήματί Σου χαλάσω το δίκτυον» (στιχ. 5)! Και έκανε πρόθυμη υπακοή στον λόγο του Κυρίου. Και έριξε με τους συνεργούς του τα δίχτυα στα βαθειά νερά και έπιασαν πάρα πολλά ψάρια. Τόσο πολλά, ώστε άρχισε να σπάζει το δίχτυ τους, επειδή δεν άντεχε στο βάρος τόσο πολλών ψαριών. Αναγκάστηκαν μάλιστα γι᾽ αυτό να καλέσουν συνεταίρους και από άλλο πλοίο, για να έλθουν να τους βοηθήσουν. Ήλθαν και αυτοί και γέμισαν και το δικό τους πλοίο με ψάρια, αλλά αυτά ήταν τόσο πολλά, ώστε από το βάρος τους κινδύνευε να βυθιστούν και τα δύο πλοία (στιχ. 7)!
5. Ο Πέτρος, χριστιανοί μου, τώρα, που γνώριζε καλά την λίμνη Γεννησαρέτ, σαν ψαράς σ᾽ αυτήν, και δεν ενθυμείτο ποτέ τέτοια θαυμαστή αλιεία σ᾽ αυτήν, μετά μάλιστα και από την ομιλία του Χριστού που ακροάστηκε, εννόησε καλά ότι το συμβάν ήταν θείο σημείο. Και ήλθε, λοιπόν, στον Χριστό, γονάτισε μπροστά Του, όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο και Του είπε τα εξής: «Έβγα από το πλοίο, Κύριε, φύγε από μένα, γιατί είμαι αμαρτωλός άνθρωπος» (στιχ. 8). Και είπε, χριστιανοί μου, ο Πέτρος αυτά τα θαυμαστά λόγια, γιατί, όπως ακούσαμε πάλι στο Ευαγγέλιο, τον κατέλαβε μεγάλη έκπληξη και αυτόν και όλους τους συνεταίρους του για το θαυμαστό και πρωτοφανές αυτό θαύμα στην λίμνη, που εξηγείται μόνο από το ότι έγινε από τον Θεό. Αυτή η στάση του Πέτρου, αδελφοί χριστιανοί, διδάσκει ένα μεγάλο δίδαγμα για όλους τους χριστιανούς, αλλά ιδιαίτερα για ᾽μας τους ιερείς. Το θαύμα, που έκανε ο Ιησούς Χριστός με την θαυμαστή αλιεία, όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, ήταν για να τον καλέσει ως μαθητή Του και απόστολό Του. Έτσι συνέβαινε και στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Θεός καλούσε κάποιον για προφήτη Του. Τον καλούσε με κάποιο θαυμαστό σημείο. Ο Χριστός, λοιπόν, καλεί τον Πέτρο για απόστολό Του. Αλλά εκείνοι που τους καλεί ο Χριστός, για να αναλάβουν το μεγάλο έργο του ιερέα και του αρχιερέα, πρέπει να λέγουν – και να πιστεύουν βέβαια – ότι δεν είναι άξιοι γι᾽ αυτήν την τιμή, γιατί «ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε», είπε ο Πέτρος. Και όταν το σκεπτόμαστε και το νοιώθουμε έτσι, τότε ο Χριστός έρχεται πιο κοντά μας και μας παραχωρεί την χάρη Του και την τιμή της Ιερωσύνης («χειροτονία» λέγεται αυτό) λέγοντάς μας, «από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών» (στιχ. 10).
Χριστιανοί μου! Ας μην ξεχνάμε τα διδάγματα, που ακούσαμε από το σημερινό άγιο Ευαγγέλιο. Ιδιαίτερα ας λέγουμε και ᾽μείς με πίστη τον λόγο του Πέτρου, «θα το κάνω, Κύριε, επειδή το λες Εσύ»! Και τον άλλο, τον ταπεινό λόγο του Πέτρου στον Χριστό: «Έξελθε απ᾽ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε». Εκείνοι, που ο Χριστός τους καλεί σε άμεση και στενή σχέση μαζί Του, αυτοί πρέπει να τηρούν, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερη απόσταση από το αξίωμα που θέλει να τους δώσει ο Χριστός, λέγοντας «ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε»! Και τότε, για την ταπείνωσή τους αυτή, θα τιμηθούν και θα ευλογηθούν περισσότερο από τον Χριστό και θα του φέρνουν χιλιάδες ανθρώπους κοντά Του, κατά τον λόγο Του, «από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών»!
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
-120x86.jpg)
