1. Ο παλαιός Ισραήλ, αγαπητοί μου χριστιανοί, βάδιζε από την Αίγυπτο για την γη της επαγγελίας. Ο δρόμος για την γη αυτή ήταν περίεργος με μυστικά δρομάκια, αλλά οδηγούσε σταθερά και βέβαια στον προορισμό.
Έτσι και εμείς οι χριστιανοί πορευόμαστε προς την Βασιλεία των Ουρανών και οι πρώτοι χριστιανοί λέγονταν οι «επί της οδού» (Πραξ. 9,2). Αλλά πρέπει να βαδίζουμε τον σωστό δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού. Και ο σωστός δρόμος είναι η ορθόδοξη πίστη. Ο δρόμος αυτός είναι πεπατημένος, γιατί τον περπάτησαν οι άγιοι. Οι αιρέσεις μας μπερδεύουν τον δρόμο για την Βασιλεία των Ουρανών. Γι᾽ αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ανάγκη να μάθουμε από που πάει ο σωστός δρόμος του Θεού. Να μάθουμε, δηλαδή, ποια είναι η ορθόδοξη πίστη μας, αυτή που μας σώζει. Γι᾽ αυτό και σας παρακαλώ να ακούετε με ενδιαφέρον τα κηρύγματά μου αυτά, τα οποία σας παραδίδω και γραπτώς σε φυλλάδιο.
2. Το πρώτο που θέλω να σας πω, αδελφοί, είναι ότι η πίστη μας δεν είναι μια φιλοσοφία, δεν είναι εφεύρημα κάποιου με σοφό μυαλό, δεν είναι ανθρώπινη ανακάλυψη, αλλά είναι θεία αποκάλυψη. Μας την φανέρωσε ο Θεός διά μέσου αγίων ανθρώπων, των Πατριαρχών και των Προφητών στην Παλαιά Διαθήκη, και των αγίων Αποστόλων στην Καινή Διαθήκη. Επομένως, αφού την πίστη μας μας την φανέρωσε ο Θεός, πρέπει να την δεχόμαστε χωρίς καμμία αμφισβήτηση, αλλά να την αγκαλιάζουμε ολόκαρδα, να την πιστεύουμε ολόψυχα. Η θρησκεία μας αρχίζει με το ΠΙΣΤΕΥΩ, που σημαίνει «εμπιστεύομαι», δεν αμφιβάλλω καθόλου. Οι ερωτευμένοι εμπιστεύονται! Έτσι και την πίστη μας πρέπει να την ερωτευθούμε και να δοθούμε σ᾽ αυτήν, να ταυτιστούμε με αυτήν.
Και αφού δεχθούμε έτσι την πίστη μας, ανερώτητα και αναμφίβολα, έπειτα να προσπαθούμε με τον νούν και με την λογική να την νοήσουμε, όσο είναι δυνατόν, και να την εκφράσουμε, για να μπορούμε να την δίνουμε και στους άλλους, στα παιδιά σας, ω σείς καλοί γονείς. Ο χριστιανισμός δεν καταργεί την γνώση του νού ούτε την σκέψη, αλλά αντίθετα την χρησιμοποιεί, για να δώσει στον κόσμο τις αλήθειές του.
3. Αν, αγαπητοί μου, δεχθούμε την πίστη μας, όπως είπαμε παραπάνω, ολόκαρδα και ολόψυχα, χωρίς καμμιά-καμμιά αμφιβολία, αν αφήσουμε την πίστη μας να ποτίσει όλο μας το είναι, τότε θα γίνουμε άλλοι άνθρωποι, με μεταμορφωμένα τα συναισθήματά μας και την όλη μας συμπεριφορά. Θα γίνουμε πραγματικά άνθρωποι. Από παλιά ο προφήτης Ησαίας, μιλώντας για τον άνθρωπο τον έχοντα πίστη στον Θεό, τον παρίστανε άλλοτε με πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό (8,17. 30,15), άλλοτε με ζωντανή ελπίδα (8,17) και άλλοτε ως εφαρμόζοντα γενικά το αγαθό, το θέλημα του Θεού (1,16 εξ. 28,17). Ο δε απόστολος Παύλος λέγει ότι «η πίστη στον Χριστό εκδηλώνεται έμπρακτα με αγάπη» (Γαλ. 5,6). Η πίστη, δηλαδή, στον Θεό πλουτίζει τον άνθρωπο με πολλές αρετές και τον κάνει χαριτωμένο. Έτσι, αν έχουμε πίστη φαίνεται από το αν έχουμε τους καρπούς της, τις αρετές. Γι᾽ αυτό και ο απόστολος Παύλος λέγει, «να εξετάζουμε τους εαυτούς μας, αν έχουμε πίστη» (Β´ Κορ. 13,5).
[irp posts=”342641″ name=”Γόρτυνος Ιερεμίας: «Με πατρίδα ζωντανή στις παραδόσεις, φωτεινή στους ξένους και τρομερή στους εχθρούς»”]
Αν έχουμε σωστή και δυνατή πίστη, τότε θα μπορούμε να κάνουμε και θαύματα. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας είπε: «Αν έχετε πίστη χωρίς αμφιβολία, αν πείτε σ᾽ αυτό το βουνό “σήκω και πέσε στην θάλασσα”, θα γίνει. Και όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πίστη θα τα λάβετε» (Ματθ. 21,21). Όλη η ιστορία της Εκκλησίας μας είναι γεμάτη από θαύματα των αγίων της, που συμβαίνουν πάντοτε και σε κάθε εποχή. Τα θαύματα δε αυτά προέρχονται από την ζωντανή πίστη των αγίων, από τον στενό σύνδεσμό τους με τον Ιησού Χριστό, τον παντοδύναμο Θεό.
4. Χριστιανοί μου, να φροντίζουμε να είμαστε στερεοί στην πίστη της Εκκλησίας μας. Στην προσευχή μας να λέμε συχνά: «Χριστέ, στερέωσέ μου την πίστη μου και την αγάπη μου σε Σένα»! Αν έχουμε στερεή πίστη και θερμή αγάπη στον Ιησού Χριστό, τότε θα γευόμαστε και όλα τα ωραία του Θεού, γιατί ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης λέγει ότι «η πίστη είναι το θησαυροφυλάκιο του Θεού»!1
Αδελφοί μου, ας φροντίζουμε να είμαστε πιστοί χριστιανοί. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας λέγει ότι «πιστός» χριστιανός είναι εκείνος που κοινωνεί με την παράδοση της Εκκλησίας μας και μένει σταθερός σ᾽ αυτήν. «Άπιστος», αντίθετα, είναι εκείνος που αρνείται την παράδοση της Εκκλησίας μας και μένει έξω απ᾽ αυτήν. Αυτός κοινωνεί με τα έργα του Διαβόλου.2
Mε πολλές ευχές
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
1. Στο βιβλίο του «Η εν Χριστώ ζωή μου».
2. Βλ. Νίκου Ματσούκα, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β´, σ. 23 ἑξ.
-120x86.jpg)
