Επίσκοπος Γκούλου Νεκτάριος: Η προσλαλιά τού χειροτονουμένου Αρχιερέως κ. Ν ε κ τ α ρ ί ο υ, τό πρωί τής Κυριακής Τελώνου καί Φαρισαίου, 13ης Φεβρουαρίου 2022, στόν Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Καΐρου:
Χ Ε Ι Ρ Ο Τ Ο Ν Η Τ Η Ρ Ι Ο Σ Λ Ο Γ Ο Σ
Επισκόπου Γκούλου-Βορ. Ουγκάντα
κ. Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Υ
Μακαριώτατε Πάπα καί Πατριάρχα Αλεξανδρείας καί πάσης Αφρικής, κύριέ μοι κύριε
Θεόδωρε, ακοίμητε Ιεραπόστολε τής ευλογημένης Αφρικής, δοξάζω τό Όνομα τού εν Τριάδι Θεού, πού ευλογεί δαψιλώς τήν ζωήν μας! Βαθυσεβάστως ευγνωμονώ Υμάς, τόν ιερόν αγωγόν τής θείας χάριτος, ώστε τό μαύρο χρώμα τής ηπείρου μας -στό ταπεινό πρόσωπό μου νά λευκανθή από τό ζωηρώτατον
φώς τής προσωπικής μου Πεντηκοστής!..
Μακαριώτατε,
λοιποί άγιοι Αρχιερείς, σεβαστοί πατέρες καί αγαπητοί αδελφοί μου εν τώ συνδέσμω τής Πίστεως, η Ιερωσύνη είναι όνειρο, κλήσις καί κλίσις, Μυστήριον μέγα, τό οποίον -κατά τόν Άγιον Πρωθιεράρχην Ιωάννην τόν Χρυσόστομον- τελείται στήν γήν, αλλ είναι υπερουράνιος υπόθεσις, έργον υπερανθρώπινον, υπεραισθητόν.
Πόσω δέ μάλλον η κορωνίς Αγία Αρχιερωσύνη τού Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού τού Θεού ημών, τήν οποίαν λαμβάνω διά τής τιμίας ψήφου τών θεόθεν οδηγηθέντων αγίων Αρχιερέων τού δευτεροθρόνου πρεσβυγενούς Πατριαρχείου μας, τή ευλογητή προτάσει Υμών τού υπεραξίου διαδόχου τού Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Μάρκου, όστις καί υπουργείτε τό Μυστήριον.
Τονίζει, επίσης, ο Χρυσορρήμων, ότι ο Ιερεύς, πολλώ δέ μάλλον ο Αρχιερεύς “δανείζει γλώτταν καί τήν εαυτού παρέχει χείραν εις τόν Κύριον, ώ η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων”.
Συνταράσσομαι ενώπιον τής φοβεράς ευθύνης, διά τήν αγίαν αποστολήν πού αναλαμβάνω. Διά τό μεγαλείον καί τήν σπουδαιότητα τής Αρχιερωσύνης έχουν γράψει καί αποφανθεί, εν Πνεύματι Αγίω, μεγάλοι Πατέρες τής Εκκλησίας καί σύγχρονοι Άγιοι, αναλύοντες από κάθε άποψη τό μέγα αυτό Μυστήριον.
Επομένως, κάθε δική μου πρόχειρη καί άτεχνη απόπειρα, θά χαρακτηριζόταν τό λιγότερον ως ευτελής, μπροστά στήν θεόπνευστη σοφία των…
Προσεύχομαι ταπεινώς, ελπίζων εις τό άπειρον έλεός Του, νά μέ χαριτώση καί νά μέ στηρίξη ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός ο Θεός ημών, ώστε νά μή θλίψω ποτέ τήν χάρη τού Παναγίου καί Τελεταρχικού Πνεύματος, η οποία εντός ολίγου θά μέ καλύψη καί νά καταστώ εργάτης ανεπαίσχυντος εις τόν πνευματικόν αμπελώνα τόν οποίον ο Κύριος μού εμπιστεύεται δι Υμών, γενόμενος υγιής κρίκος εις τήν ιεράν αλυσίδα τής Αποστολικής Διαδοχής. Όλη η ζωή τού Αρχιερέως καί τού Ιερέως πρέπει νά είναι απτή ανάμνησις τού Χριστού!.. Κάθε βήμα του, κάθε διάβημά του νά υπενθυμίζη τήν Βηθλεέμ καί τή Ναζαρέτ, τό Θαβώρ καί τόν Γολγοθά.
“Τό Πνεύμα τό Άγιον επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσή μου καί πιστόν με ηγήσατο εις τό μέγιστον τής Αρχιερωσύνης υπούργημα”. Έχω επίγνωσιν ότι καλούμαι νά γίνω Θεού συνεργός, εις τύπον καί τόπον τού Κυρίου ιστάμενος, όχι ασφαλώς διά τήν αρετήν καί τήν δικαιοσύνην μου (πού δέν υπάρχουν) αλλά διά τό άπειρον τής αγάπης Του πρός εμέ, τόν μαύρον εις τό σώμα καί κατάμαυρον εις τήν ψυχήν…
Μακαριώτατε,
Είμαι γόνος δεκαπενταμελούς οικογενείας πρώην ρωμαιοκαθολικών. Ο Θεός μέ φώτισε, αξιώνοντάς με νά ασπασθώ τήν Αγιωτάτην Ορθοδοξία μας κατά τά μαθητικά μου χρόνια καί εν συνεχεία τή χάριτί Του νά συντελέσω στό νά βαπτισθούν άπαντα τά μέλη τής οικογενείας μου. Είη τό Όνομα Κυρίου ευλογημένον.
Τότε, στήν νεαράν ηλικία μου, πάλι θεία συνάρσει, γνώρισα τόν πρώτον Γέροντά μου Μητροπολίτην τής γενετείρας μου μακαριστόν πλέον Ιωνάν, ο οποίος -μέγας φιλλέλην κι ελληνομαθής ών- μέ βοήθησε πνευματικώς καί υλικώς νά πετάξω στήν Ελλάδα, σπουδάζων τό πρώτον εις τήν Ριζάρειον Σχολήν, τήν
Σχολήν τού μεγάλου Αγίου τής Ελλάδος, τής Αφρικής καί τού σύμπαντος κόσμου Νεκταρίου Πενταπόλεως τού θαυματουργού, η ζωή τού οποίου τά μέγιστα μέ συνεκίνησε!.. Τότε -πάντα συμφώνως μέ τό θέλημα τού Θεού- γνώρισα τήν ευλογημένην οικογένειαν Εμμανουήλ Γεωργίας Χρυσοστόμου Μελινού καί αμέσως ένιωσα πώς έγινα μέλος της, λαμβάνοντας έμπρακτον αγάπην.
Εκείνοι μού υπέδειξαν Πνευματικόν πού ζητούσα, συνυπογράψαντες αργότερον τήν Κανονικήν Συμμαρτυρία μου, εκείνοι, εν συνεχεία, θερμώς μέ συνέστησαν εις τόν σεπτόν Προκαθήμενον τής καθ Ελλάδα Εκκλησίας, Μακαριώτατον κύριον Ιερώνυμον, ο οποίος έγινε πλέον ο Γέροντάς μου, όλα αυτά τά χρόνια, κείροντάς με Μοναχόν καί χειροτονώντας με Διάκονον καί Πρεσβύτερον, ορίζων όπως μετακινηθώ από τό θεολογικόν Οικοτροφείον τής Αποστολικής Διακονίας, εις τήν Ιεράν Μονήν Κοιμήσεως τής Θεοτόκου Πεντέλης, εις τό “πανεπιστήμιο” τής οποίας εφοίτησα, παραλλήλως μέ τό Πανεπιστήμιον Αθηνών!
Πόσες ευλογημένες αναμνήσεις, πόσες όμορφες εμπειρίες, όλα αυτά τά χρόνια, απεκόμισα από τήν Ελλάδα τήν δευτέραν πατρίδα μου!.. Πόσες ευλογίες εις τήν ζωήν μου· πάντα καί παντού τό χέρι Εκείνου, νά οδηγή τό κάθε βήμα μου!..
Η διά βίου ευγνωμοσύνη, η εξ ολοκλήρου αφοσίωσή μου στόν Πανοικτίρμονα Θεόν, μέ νοηματοδοτούν. Τόσο μεγάλην ευλογία καί τιμήν, δέν τήν φανταζόμουν, καθώς εγώ, ένα φτωχό χωριατόπαιδο από τήν δοκιμαζομένην Ουγκάντα όπου, σέ αρκετές περιπτώσεις, ακόμη δέν υπάρχει ηλεκτρικό φώς καί τρεχούμενο νερό στά σπίτια αξιώθηκα νά καρώ Μοναχός καί νά χειροτονηθώ Διάκονος καί Πρεσβύτερος από τόν σεπτόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών καί πάσης Ελλάδος Μακαριώτατον κύριον Ιερώνυμον καί τώρα από Υμάς τόν Αλεξανδρινόν Προκαθήμενον καί στοργικότατον πνευματικόν πατέρα τής τεραστίας ηπείρου μας, Επίσκοπος!
Σάς υπόσχομαι, Μακαριώτατε
Πατριάρχα, ότι θά επιχειρώ, όση μοι δύναμις, νά υπηρετώ εμπράκτως τόν Θεόν καί τήν εικόνα Του τόν συνάνθρωπον, υπέρ ού Εκείνος απέθανεν!.. Υποκάρδιος αναβλύζει η ευχαριστία μου πρός Εκείνον, τόν εν Τριάδι Θεόν, τό πρώτον. Τόν ευχαριστώ Τόν ευχαριστώ Τόν ευχαριστώ, καθώς, κατά τόν Προφητάνακτα Δαυίδ (ψαλμός εκατοστός δωδέκατος) είναι “ο εγείρων από γής πτωχόν καί από κοπρίας ανυψών πένητα, τού καθήσαι αυτόν μετά αρχόντων λαού αυτού”.
Η ευγνωμοσύνη καί η αφοσίωσή μου, εν συνεχεία, Μακαριώτατε καί θειώτατε Πάπα καί Πατριάρχα, στό σεπτόν πρόσωπόν Σας, παντοτινή. Ευλογώ τό Όνομα τού Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού τού Αληθινού Θεού ημών, ο Οποίος επέβλεψεν εξ Ουρανού επί τήν μαύρην Αφρικήν καί τοποθέτησε Διάδοχον τού Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Μάρκου Υμάς, τόν Πατριάρχην Θεόδωρον, όντως Θεού δώρον διά τήν αχανή ήπειρον, όστις λόγω καί κυρίως έργω διδάσκετε τί σημαίνει Ιεραποστολή!..
Εις τό διηνεκές η οφειλή κι ευγνωμοσύνη μου στόν Μακαριώτατον Πρωθιεράρχην τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, τόν στοργικότατον πατέρα μου καί στωικότατον Γέροντά μου εκεί, στήν δεύτερη πατρίδα μου, πού άνοιξε τήν μεγάλην αγκάλη του σέ μένα, κείροντάς με Μοναχόν καί χειροτονήσας με Διάκονον καί Πρεσβύτερον, τά πάντα φροντίζων μέ πατρικήν αγάπην! Εδιδασκόμην είτε λειτουργούσα μαζί του είτε έμενα κοντά του στό Ιερόν Ησυχαστήριον τών Αγίων Θεοδώρων εν Βοιωτία, είτε στήν Μονήν Πεντέλης, είτε στήν Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, όπου μέ τήν εντολή του διωρίσθην Εφημέριος.
Παντού καί πάντα η σοφία, η σύνεσή του νά σηματοδοτούν ακόμη καί τήν ενταύθα παρουσία μου, τώρα, Μακαριώτατε. Επικαλούμαι τίς θεοπειθείς ευχές του, όπως επίσης επικαλούμαι τίς ευχές καί τίς θερμότατες ευχαριστίες μου εκφράζω στόν πανιερώτατον καί σεβασμιώτατον Καθηγούμενον τής Μονής Πεντέλης Μητροπολίτην Θερμοπυλών καθηγητήν κύριον Ιωάννην, γιά τήν πατρικήν στήριξή του, ομού μετά τών πατέρων τής Μονής μας. Ευχαριστώ εκ τής Στρατευομένης Εκκλησίας τούς περί Υμάς αγίους Αρχιερείς, τούς συγκροτούντας τήν Ιεράν Σύνοδον τού πρεσβυγενούς Πατριαρχείου μας, τούς εκλέξαντάς με, ιδία δέ
τόν εν Ελλάδι Υμέτερον Έξαρχον Μητροπολίτην Γουινέας κ. Γεώργιον, επίσης τόν Αρχιεπίσκοπον πρώην Κρήτης Ειρηναίον, τόν Μητροπολίτην Μυτιλήνης Ερεσού καί τού αγαπητού μου Πλωμαρίου Ιάκωβον πού μέ χειροθέτησε Αναγνώστην, Ρόδου Κύριλλον, Σάμου Ευσέβιον, Νεαπόλεως Βαρνάβαν, Θηβών Γεώργιον, Παροναξίας Καλλίνικον, Χίου Μάρκον, Ιωαννίνων Μάξιμον, Νέας Ιωνίας Γαβριήλ καί Φθιώτιδος Συμεών τούς καί συγχειροτονούντας με (οι οποίοι καί από τής υψηλής θέσεως τού Αρχιγραμματέως καί Πρωτοσυγκέλλου τής Αρχιεπισκοπής Αθηνών ιδιαιτέρως μέ στήριξαν), ωσαύτως τούς λοιπούς αγίους Αρχιερείς ταύτην τήν ώραν πέριξ Υμών, τόν συνευχόμενον πολιόν Αρχιεπίσκοπον Σιναίου Δαμιανόν, Μεγάρων Κωνσταντίνον, Λαρίσης Ιερώνυμον, Καλαβρύτων Ιερώνυμον, Περιστερίου Γρηγόριον, Λάμπης Ειρηναίον, Κυδωνίας Δαμασκηνόν, Καμπάλα Ιερώνυμον, Ρουάντα Μπουρούντι Ιννοκέντιον, Ωρεών Φιλόθεον, Δορυλαίου Δαμασκηνόν, Τζίντζα Ανατολικής Ουγκάντα Σίλβεστρον, Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομον, μετά τών κληρικών καί λαϊκών τού ποιμνίου των· έτι δέ τόν νύν πρωτοσύγκελλον τής Αρχιεπισκοπής Αθηνών Βαρνάβαν Θεοχάρην, τόν Πνευματικόν μου Αρχιμανδρίτην Ιωάννην Κωστώφ, τόν Διευθυντήν τού θεολογικού
Οικοτροφείου τής Αποστολικής Διακονίας Αρχιμανδρίτην Αλέξιον Ψωίνον, στελέχη τής Ιεράς Συνόδου καί τής Αποστολικής Διακονίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, τόν πρωτοσύγκελλον Σάμου Αρχιμανδρίτην Σωτήριον Κοσμόπουλον, τόν Ιεροκήρυκα Φωκίδος Αρχιμανδρίτην Νεκτάριον Καλύβαν, τούς Καθηγουμένους, Καθηγουμένας καί τάς ιεράς Αδελφότητας τών Μονών Οσίου Λουκά καί Οσίου Σεραφείμ Βοιωτίας, Αρχαγγέλου Μιχαήλ Θάρι Ρόδου, Τιμίου Προδρόμου Γορτυνίας, Αγίων Αναργύρων Μονεμβασίας, Αγίου Νεκταρίου Γαργηττού τήν καί πατριαρχικήν· τούς συνεφημερίους μου εν Αθήναις καί τούς συλλειτουργούς μου γενικότερον, τούς καθηγητάς καί συμφοιτητάς μου έν τε τή Ριζαρείω καί εν τή Θεολογική Σχολή Αθηνών· επίσης τήν εν Αφρική οικογένειάν μου Κλήμη καί Σαλώμης Musoke καί τήν εν Ελλάδι οικογένειάν μου Εμμανουήλ Γεωργίας Χρυσοστόμου Μελινού, τούς φίλους καί συνεργάτας αυτής εν Αττική, Λέσβω καί αλλαχού, κατά πάντα καί διά πάντα!..
Εκ δέ τής Θριαμβευούσης Εκκλησίας τούς Μητροπολίτας Χρυσόστομον Γιαλούρην, Χριστοφόρον Σπάρτα, Θεόδωρον Νατζάμα, Γεράσιμον Φωκάν, Παύλον Τσαούσογλου καί βεβαίως τόν πρώτον Γέροντά μου
Μητροπολίτην Ιωνάν, από τόν οποίον έλαβα τήν βάση τής εμπράκτου αγάπης, καθώς μέ πήρε από τό “έδαφος” καί έθεσε τίς βάσεις τής πορείας μου.
Καί τώρα, Μακαριώτατε πάτερ καί δέσποτα, σήμερον Κυριακήν τού Τελώνου καί Φαρισαίου, πού αρχίζει τό κατανυκτικόν Τριώδιον καί τιμάται η Μνήμη τού Αγίου προκατόχου Σας Ευλογίου Αλεξανδρείας, αισθανόμενος τήν φτώχεια καί τήν ασθένειά μου έναντι τού Λυτρωτού τών ψυχών ημών, παραδίδω ανεπιφυλάκτως τόν εαυτόν μου (όπως τό κάνω πάντοτε), στό απύθμενον πέλαγος τού ελέους Του καί Τόν παρακαλώ νά μέ ενδυναμώνη μέ τήν πανσθενουργόν χάρη Του, στό γεώργιον τής λαχούσης μοι Επισκοπής Γκούλου Βορείου Ουγκάντα.
Αυτό τό ζωηρόν ενδιαφέρον μου διά τό τόσο σπουδαίον καί μεγάλον έργο πού αναλαμβάνω ως Αρχιερεύς, είθε νά μέ αξιώση ο Θεός, διά τών Υμετέρων θεοπειθών ευχών, Μακαριώτατε Πατριάρχα μου, νά τό διατηρήσω μέχρι τέλους, αμείωτον.
-Δέσποτα, Βασιλεύ, Προαιώνιε καί επ εσχάτων τών καιρών Θείε Λόγε, δι ημάς τούς ανθρώπους Σεσαρκωμένε, ως κατεδέξω εν σπηλαίω καί φάτνη αλόγων ανακλιθήναι, ούτω κατάδεξαι καί εν τή φάτνη τής αλόγου μου ψυχής καί εν τώ εσπιλωμένω μου
σώματι πάντοτε εισέρχεσθαι.
-Παράκλητε Αγαθέ, τό Πνεύμα τής αληθείας, ελθέ καί σκήνωσον εν εμοί καί καθάρισόν με από πάσης κηλίδος καί σώσον, Αγαθέ, τήν ελεεινότητά μου, ώστε νά ευαρεστώ Σοί τώ Φοβερώ Θεώ καί τοίς συνανθρώποις μου.
-Εύξασθε νά σκέπτωμαι καί νά πορεύωμαι πάντοτε τελωνικώς· Αμήν.
