του Παύλου Κυράτση
Κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες ταξιδεύω στο παρελθόν. Αναμνήσεις, στιγμές και μνήμες. Λίγα άνθη ευλαβείας στον απέριττο τάφο του. Ένα κερί στην Αγία του μνήμη. Γράφω λίγα λόγια, καταθέτω λίγες σκέψεις ως αντίδωρο τιμής, αγάπης και σεβασμού. Στον Αλήστου μνήμης Μητροπολίτη Βεροίας Κυρό Παύλο + 1993. 25 χρόνια, συμπληρώνονται φέτος από την ξαφνική Κοίμησι του.
Φέτος ήθελα να σταθώ στην τελευταία του, επίγεια Θεία Λειτουργία. Κυριακή. 15. Αυγούστου 1993. Παναγία Σουμελά. Ημέρα Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Της Μητέρας και Μεσίτριας όλων μας. Έδωσε ο Άγιος Θεός και η Χάρη της Παναγίας μας και Λειτούργησε στην Εορτή Της. Κοινώνησε των Αχράντων και Αγίων Μυστηρίων. Συγκινημένος και λιγομίλητος. Για τελευταία φορά. Ενώπιον της Αγίας Τραπέζης. Λειτουργός του Υψίστου. Αν και η υγεία του ήταν ήδη εύθραυστη Ποιμένας άριστος όπως ήταν. Δεν κάθησε καθόλου, εν ώρα Θείας Λειτουργίας. Όπως πάντα είχε γαλουχηθεί στην Εκκλησία από τον σοφό και αυστηρό Μητροπολίτη Εδέσσης Κυρό Διονύσιο + 1968. Τον σεβόταν και τον μνημόνευε πάντα.
Μόλις ετοίμαζε τα Αρχιερατικά του άμφια, ο Αείμνηστος Μητροπολίτης Κυρός Παύλος, ο ίδιος συνήθως μόνος του. Από την προηγούμενη μέρα, μας έλεγε: “Ε, Παππούλη του Γέροντα μου είναι του Γέροντα μου και από μένα, θα έρθουν σε εσάς. “Η Αποστολική Διαδοχή, συνεχίζεται μέσα στο χρόνο. Η Αποστολική Διαδοχή, συνεχίζεται μέσα στην Εκκλησία, αιώνες τώρα. Από τον Καλλίνικο, στον Παύλο, στον Παντελεήμων και ο Θεός γνωρίζει. Πατερικός Ιεράρχης. Ευλαβής Αρχιερεύς. Παλαιάς κοπής Επίσκοπος. Μορφή Αρχιερατική πλούσια. Απλός, ταπεινός και αφιλοχρήματος. Ανυπόκριτος χωρίς αυλές και κόλακες, γύρω του. Ευλαβής με φόβο Θεού. 25 χρόνια Ποιμένας της Μητροπόλεως Βεροίας (1968- 1993). 25 χρόνια από την Κοίμησι Του. (1993 – 2018 ). Άφησε μνήμη, αγαθή και ταπεινή. 64 ετών έκλεισε τα μάτια του για πάντα. Παρασκευή. 27 Αυγούστου 1993. Του Αγίου Φανουρίου. Εφανερώθει στον Μακαριστό ήδη Μητροπολίτη Βεροίας Παύλο, η θριαμβεύουσα Εκκλησία, η αληθινή ζωή που δεν έχει πόνο, λύπη και στεναγμό. Άνοιξε τα μάτια του στον ουρανό. Εν μέσω Αγίων, Μαρτύρων και Δικαίων.
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 1993. Η Εξόδιος Ακολουθία του, λαοθάλασσα. Κλήρου και λαού. Στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Βεροίας. Η Μακεδονική Γη, σκέπασε και αγκάλιασε το σεπτό Σκήνωμα του. Στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής. Έως της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Οπού θα συναντηθούμε ξανά, όλοι ενώπιον του Δικαιοκρίτου Θεού και θα δώσουμε λόγο. Για όσα πράξαμε και όσα δεν πράξαμε. Καλή Αντάμωση Γέροντα. Στην ζωή την Αιώνια. Την Αληθινή. Δοξολογούμε και ευχαριστούμε τον πολυεύσπλαχνο Κύριο που μας χάρισε αυτή την εξαιρετική ευλογία να συνδεθούμε, πνευματικά εγώ και η οικογένεια μου, με τον πολύκλαυστο Μητροπολίτη Βεροίας Παύλο, ο μεν αοίδιμος κατά σάρκαν πατέρας μου π. Ανδρέας να λάβει, εις Διάκονον το 1974 και εις Πρεσβύτερον το 1976 και τους δύο βαθμούς της Ιερωσύνης, εκ των τιμίων χειρών του αλησμόνητου Ιεράρχου, εγώ δε ως πνευματικό του τέκνο να έχω και την ύψιστη τιμή να φέρω, αναξίως βέβαια και το σεπτό όνομα του. Του μεγάλου σε ήθος και αρετές. Βεροίας Παύλου, άσβεστος η μνήμη αυτού.
Καλή Αντάμωση.
){kind=link}