«Στην εποχή μας. Και ψάχνουμε να βρούμε πόσο διαφέρουμε από τα ζώα, ενώ η Εκκλησία μας διδάσκει πόσο συγγενεύουμε με τους αγγέλους» αναφέρει μεταξύ άλλων στο μήνυμά του για τα Χριστούγεννα ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.
Αναλυτικά το μήνυμα:
Προς τους ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς της Επαρχίας και της Νήσου μας.
Αγαπητοί μου· Πατέρες, αδελφοί και αδελφές μου,
Σήμερα, για ολόκληρο τον κόσμο:
«Ο Χριστός γεννιέται, ας τον δοξάσουμε.
Ο Χριστός από τους ουρανούς, ας τον υποδεχτούμε.
Ο Χριστός στη γη, ας υψωθούμε οι άνθρωποι».
Οι προτροπές αυτές δεν είναι ποιητικές εκφράσεις απλού ενθουσιασμού,
λόγω της γορτής. Οφείλονται στη δικαιολογημένη χαρά που προκαλεί σε
όλους μας το γεγονός ότι ο Ένας, μοναδικός και παντοδύναμος Θεός, έγινε
για χάρη μας άνθρωπος.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ που γεννιέται ως άνθρωπος,
αναγνωρίζουμε την προσωπική σχέση που έχουμε μαζί του. Ο Χριστός μας
αποκάλυψε ότι η σχέση αυτή δεν είναι δουλική, αλλά σχέση πατέρα με τα
παιδιά του. Μάλιστα ενός Πατέρα που δεν παύει ποτέ να αγαπά, να
περιμένει και να συγχωρεί. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιησούς Χριστός έγινε «και
αδελφός και φίλος» του καθενός μας και μας κατέστησε κληρονόμους της
Βασιλείας Του. Οπότε, οι άνθρωποι δεν είμαστε πιά, ο,τι τρώμε. Ενώ
ζούμε αυτήν εδώ τη ζωή, έχουμε συγχρόνως τη δυνατότητα να μετέχουμε
και σε μια άλλη πνευματική διάσταση, το χώρο και το χρόνο του Θεού «εις
τους αιώνας των αιώνων».
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΟ από τους ουρανούς, αυτό
σημαίνει, ότι στη ζωή μας δεν είμαστε μόνοι. Ο Χριστός βεβαίωσε ότι θα
βρίσκεται δίπλα μας διαρκώς. Θα είναι συνεργάτης μας, σύντροφος και
συνοδοιπόρος μας καθημερινώς. Ακόμα κι όταν στερούμαστε τα
απαραίτητα, έρχεται Εκείνος και αναπληρώνει τις ελλείψεις μας με τα
ουσιωδέστερα. Ακόμα κι όταν απομακρυνόμαστε από κοντά Του, Εκείνος
περιμένει να επιστρέψουμε για να μας ξεκουράσει. Στον πόνο, στις
αρρώστιες, στη φτώχεια και στη δυστυχία μας, δεν είναι απλά κοντά μας,
στέκεται δίπλα μας, μπαίνει μέσα μας, πρόθυμος να σηκώσει το σταυρό
μας, αν του το επιτρέψουμε, φυσικά!
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΨΩΝΟΜΑΣΤΕ αυτό σημαίνει ότι αντιγράφουμε το
Θεό.
Εκείνος χαμήλωσε τόσο πολύ κι έγινε άνθρωπος. Οπότε εμείς στο
πρόσωπο του κάθε διπλανού μας πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο το Θεό. Την
χαρά που μας λείπει, να την αναζητάμε, όχι στα υλικά αγαθά -που είναι
φθαρτά και πρόσκαιρα- αλλά στην πνευματική, ειλικρινή, τίμια και
αγαπητική σχέση μεταξύ μας. Αυτή η όμορφη προσπάθεια, «μας ανεβάζει
ψηλότερα», μας υψώνει! Μας κάνει ανθρώπους, έναν τίτλο τιμής, που
τον λησμονήσαμε στην εποχή μας. Και ψάχνουμε να βρούμε πόσο
διαφέρουμε από τα ζώα, ενώ η Εκκλησία μας διδάσκει πόσο
συγγενεύουμε με τους αγγέλους.
Αγαπητοί μου· Πατέρες, αδελφοί και αδελφές μου,
Το βιβλίο της Ιστορίας του κόσμου γράφεται σε χρυσές και σε μαύρες
σελίδες. Όμως το μελάνι με το οποίο γράφεται, είναι …κόκκινο! Είναι το
αίμα των αδικημένων, η αγωνία και τα δάκρυα των ανθρώπων που
στερήθηκαν τα πάντα. Το συμφέρον ονομάζεται «Διεθνές Δίκαιο», μιλάει
όλες τις πολιτισμένες γλώσσες και μεταχειρίζεται το προσωπείο του
«Ανθρωπισμού». Γι’ αυτό ο πλανήτης μας δεν κατάφερε να ειρηνεύσει και
το Ευρωπαικό οικοδόμημα γκρεμίζεται με πάταγο. Μέσα σ’ αυτόν τον
στροβιλισμό βρίσκεται και η Πατρίδα μας. Γύρω μας ποικιλοτρόπως
φλέγονται οι λαοί και αναμμένα κάρβουνα φτάνουν μέχρι τις πόρτες μας.
Όμως, θα τα καταφέρουμε. Είμαστε ανθεκτικοί ως Έλληνες και
παντοδύναμοι ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Κάναμε θαύματα στην
παγκόσμια Ιστορία και τα ίχνη της διαβάσεώς μας είναι βαθειά στο
σημερινό πολιτισμό.
Η περίοδος πριν την οικονομική κρίση μας έκανε νωθρούς, μαλθακούς,
ανεύθυνους, πονηρούς και τυχάρπαστους. Όμως, τώρα, ήρθε η ώρα να
αναδειχθούμε. Τώρα, που όλα γύρω μας γονατίζουν ή σωριάζονται, εμείς
ας σηκωθούμε ψηλότερα. Να πάρουμε στα σοβαρά τον ιστορικό μας
ρόλο. Να ενωθούμε μεταξύ μας, να κρατηθούμε όρθιοι και να
διορθώσουμε τα λάθη μας. Ξέρουμε τα ελαττώματά μας, ας τα
ξεριζώσουμε. Να ξεπεράσουμε τις μικρότητές μας και να αντισταθούμε
στην κακιά μοίρα που μας έρριξαν.
Να στηρίξει ο καθένας τον διπλανό
του. Να γίνουμε μια γροθιά, ενάντια στην καλοπέραση που μας
αφυδάτωσε και μας εξάντλησε επί χρόνια. Να εξορίσουμε τις πονηριές
από τη ζωή μας και πλέον, να αποφασίζουμε ορθά. Να καθαρίσουμε τις
καρδιές μας και να εκδηλώνουμε κατανόηση. Να οργανώσουμε τις
σκέψεις μας και να πολιτευόμαστε έξυπνα. Να ξαναγυρίσουμε στις
παναθρώπινες αξίες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας. Να ξαναβρούμε το
Χριστό και να τον βάλουμε πάλι στην εθνική και κοινωνική ζωή μας με
εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Να ξαναζήσουμε τα όμορφα και λογικά
Μυστήρια της Λατρείας μας. Να ξαναβρούμε την χαμένη μας Παράδοση.
Να κάνουμε το Ευαγγέλιο φάρο που θα φέγγει στη ζωή μας.
Δεν το είδαμε; Όλοι και όλα μας πρόδωσαν. Μόνο ο Χριστός μας σέβεται
και μας υπολογίζει. Μας αγαπά και μας νοιάζεται ακόμα. Ξέρετε πως;
Επειδή γεννιέται και φέτος για χάρη μας. Έχουμε ανάγκη τα εφετινά
Χριστούγεννα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μπορούμε να
ξαναγεννηθούμε ως νέοι άνθρωποι, αρκεί να αφήσουμε το Χριστό να
αναγεννήσει την καρδιά μας και τη ζωή μας.
Αυτά θα είναι Χριστούγεννα. Αυτά θα είναι πραγματικά Χριστούγεννα.
Που θα ανακαινίσουν τη ζωή μας, την κοινωνία μας, την Πατρίδα μας και
θα ακτινοβολήσουν στον κόσμο όλο.
Τότε, ως άνθρωποι ο καθένας μας και ως Έθνος Χριστιανών Ορθοδόξων,
θα ξαναχαράξουμε την πορεία μας και θα εξαφανίσουμε την φθορά και
την σήψη από την Ιστορία μας. Θα εξορίσουμε το νομοτελειακό μας τέλος
και θα ζήσουμε το θαύμα: την αποκατάστασή μας στην παλαιά μας δόξα.
«Το δάκρυ θα στεγνώσει στα μάτια μας και ο θάνατος δεν θα μας
φοβερίζει πιά».
Εύχομαι και προσεύχομαι να γεννηθεί ο Χριστός σήμερα στην ψυχή στην ψυχή όλων
μας, να φέρει την ελπίδα στα μάτια μας, να ανανεώσει τις δυνάμεις μας,
να ανασυγκροτήσει τους σχεδιασμούς μας, να αναπτερώσει το ηθικό μας,
να μας εμπνεύσει με την αύρα της παρουσίας Του και ως πρόσωπα ο
καθένας μας, ως Έθνος όλοι μαζί, να κάνουμε τα Χριστούγεννα μια
κατάσταση πνευματική στην καθημερινή και στην εθνική ζωή μας.
Ευχέτης στον Γεννημένο Κύριό μας για όλους σας.
-120x86.jpg)
