Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
Είπεν ο Κύριος: «Καί εάν θέλητε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε· εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται· το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησαίας α΄, 19-20)
Στην αρχή της δημιουργίας ο πλάστης Τριαδικός Θεός ευλόγησε το πλάσμα Του. Άνδρα και γυναίκα ευλόγησεν αυτούς. Συνέστησε τον ευλογημένο γάμο ανδρός και γυναικός και εν χρόνω με αγιασμό και σωφροσύνη την εξ αυτού του γάμου παιδοποιία. Με την υπακοή στις εντολές θα ειργάζετο ο άνθρωπος τον παράδεισο και θα εφύλαττε την υλική κτίση χωρίς να την καταστρέφει.
Οι πρωτόπλαστοι όμως δεν ακολούθησαν τον ίσιο δρόμο που τους χάραξε ο Δημιουργός με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν από τον Παράδεισο. Παρά ταύτα και μετά την πτώση του προπατορικού αμαρτήματος ο Μεσσίας Ιησούς σήκωσε με τρυφερότητα στους ώμους Του το ανθρώπινο γένος και έδωσε δεύτερη ευκαιρία στον άνθρωπο.
Η μία, αγία, καθολική και αποστολική ορθόδοξος Εκκλησία με τα άχραντα μυστήριά της νικά κατά κράτος το θάνατο και επαναφέρει αυτούς που θέλουν να παραμείνουν πιστοί όχι απλά στην προπτωτική κατάσταση, από την οποία εξέπεσε το πρώτο ζεύγος και δι’ αυτού όλη η ανθρωπότης, αλλά πολύ υψηλότερα, στην Βασιλεία των Ουρανών.
Ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός ερχόμενος εις τον κόσμον εφανέρωσε το όνομα του Θεού Πατρός και εν Αγίω Πνεύματι έδωσε την δυνατότητα να καταστεί η γη επίγειος παράδεισος, αν και μόνο αν, τηρούσε τις εντολές Του. Έτσι λοιπόν και στην περίοδο της Καινής Διαθήκης έχουμε έντονη την παρουσία του λεγομένου ¨υπολείμματος¨, δηλ. το σύνολο των πιστών που παρέμενε αφοσιωμένο στον Χριστό και την Εκκλησία Του που έχει κεφαλή τον Χριστό, θεμέλια τους δώδεκα Αποστόλους και μέλη όλους τους βαπτισμένους και μυρωμένους εξ ύδατος και Πνεύματος, παρά τις όποιες απειλές δέχονταν ή τα όποια μαρτύρια περνούσαν!
Τα βασικά χαρακτηριστικά της πρώτης Εκκλησίας, όπου εμφανίζεται η ζωή των πρώτων Χριστιανών, καταγράφονται σύντομα και εύστοχα στα παρακάτω λόγια του Ευαγγελίου:
«ήσαν δε προσκαρτερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταίς προσευχαίς. Εγένετο δε πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα και σημεία διά των αποστόλων εγίνετο. πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά, και τα κτήματα και τας υπάρξεις επίπρασκον και διεμέριζον αυτά πάσι καθότι αν τις χρείαν είχε.καθ’ ημέραν τε προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ, κλώντές τε κατ’ οίκον άρτον, μετελάμβανον τροφής εν αγαλλιάσει και αφελότητι καρδίας, αινούντες τον Θεόν και έχοντες χάριν προς όλον τον λαόν. ο δε Κύριος προσετίθει τους σωζομένους καθ’ ημέραν τη εκκλησία». (Πράξεις β΄, 42-47)
Καί σήμερα ακόμη η κοινοβιακή ζωή στα ορθόδοξα μοναστήρια αλλά και οι ορθόδοξες κοινότητες επί τουρκοκρατίας διακηρύττουν το πραγματοποιήσιμο των παραπάνω λόγων.
Όλα όμως τα προαναφερθέντα δεν αρέσουν, φαίνεται, στους εχθρούς του Χριστού.
Κατ᾿ αρχήν δεν μπορούν να συσχετίσουν τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης με το πρόσωπο του Χριστού, στο οποίο και πραγματώνονται. Μόνο αυτό να έκαναν, θα καταλάβαιναν την Αλήθεια όλης της Αγίας Γραφής που δεν αποτελεί απλώς και μόνο το ιερό βιβλίο των Χριστιανών, του ίδιου επιπέδου με τα βιβλία των άλλων θρησκειών, αλλά το μοναδικό αληθινό σωτήριο θεόπνευστο λόγο όλης της Οικουμένης.
Αυτή η αδυναμία κατανοήσεως και ερμηνείας των προφητειών οφείλεται προφανώς στο σατανικό εγωισμό. Γεγονός πάντως είναι ότι όπως οι κατά σάρκα πρόγονοι των εχθρών του Ιησού εδίωξαν τους προφήτες και εφόνευσαν πολλούς εξ αυτών, το ίδιον αμάρτημα διαπράττουν και σήμερα οι κατά σάρκα απόγονοι των φονευσάντων τους προφήτας βλασφημούντες τον Μεσσίαν, Αυτόν δηλαδή που κατήγγειλαν οι προφήτες στην Π. Διαθήκη ότι είναι ο Σωτήρας. Αρνούνται πεισματικά και αναιτιολόγητα έως την σήμερον να δεχθούν τον Ιησού και την Θεία Αποκάλυψη.
Προπαγανδίζουν παντού και πάντοτε με όλα τα μέσα την έλευση της νέας εποχής «παλιό εξέραμμα» και τον επερχόμενο κατ’ αυτούς παγκόσμιο δικτάτορα δηλαδή τον ¨Αντί του Χριστού¨.
Η ορθόδοξη Ελλάδα μας είναι ο στόχος και η πρώτη τους προτεραιότητα. Καθημερινά με τα όργανά τους, τα ανδρίκελα, υβρίζουν την ορθόδοξη πίστη μας. Αποκορύφωμα δε η μανιώδης επίθεση εναντίον της ημέρας του Κυρίου, της Κυριακής, την οποία βέβαια έχουν βαλθεί να την εξομοιώσουν με τις υπόλοιπες. Είναι τόσο πωρωμένα τα εγχώρια όργανά τους ώστε οι δικαιολογίες που προβάλλουν για την κατάργηση της Κυριακής να είναι ηλίθιες, γελοίες και εξωφρενικές. Φοβερό το κατάντημα! Το απορίας άξιον, όμως, είναι, πως το κατάφεραν;
Επί χρήμασι;
Διά διαιρέσεως, διαίρει και βασίλευε; Να κομματιάσουν δηλ. σε μικρά κομμάτια – κόμματα την Ελλάδα μας, τα οποία όλως περιέργως όλα συμφωνούν – τυχαίο; – στον ξερριζωμό της αμωμήτου πίστεως από τις ψυχές των ορθοδόξων Ελλήνων;
Σαφώς και τα δύο!
Ισχυρίζονται βέβαια οι ταλαίπωροι εκπρόσωποι των κομμάτων ότι δήθεν έχουν ιδεολογικές διαφορές ο ένας από τον άλλον και ότι τάχα υπηρετούν την δημοκρατία. Δημοκρατία όμως, για να συνεννοούμαστε, ονομάζουν αυτοί και οι πάτρωνές τους ¨να καλοπερνούν οι ίδιοι και οι πολίτες να πενθούν και να πεθαίνουν¨.
Δεν γνωρίζω ανά τους αιώνες φοβερότερη πλάνη απ’ αυτήν. Χρειάζονται αποδείξεις των όσων λέμε; Ας δούμε ενδεικτικά τις παρακάτω:
Ο ένας καταργεί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες των ορθοδόξων σα να είναι αβάπτιστοι και άπιστοι οι Έλληνες, ο άλλος, αφού υπόσχεται και διατείνεται ότι δήθεν θα το επαναφέρει όταν ανεβεί στο θρόνο, τελικά όταν ανεβαίνει…ποιός υποσχέθηκε, τι ή κατά το λαικότερο ¨ποιός Θανάσης;¨
Η μία μάγισσα βλασφημεί και κατηγορεί τον Χριστό λέγοντας ότι εμείς δεν πιστεύουμε στην Δευτέρα Παρουσία, ενώ η ανάλογη φιλενάδα της επιτίθεται εναντίον της ορθοδόξου κατηχήσεως στα σχολεία σιγονταριζόμενη από κάποιον έτερον ¨κομματιού – κόμματος¨ σαν σε μία περίεργη συμφωνία.
Στη συνέχεια άλλος μεγάλος και τρανός, βουτηγμένος στην πλάνη του, συζεί εκτός του ευλογημένου γάμου που συνέστησε ο Τριαδικός Θεός απαρχής, ονοματοδοτεί το παιδί του στο Δημαρχείο αρνούμενος το ιερό μυστήριο του θείου βαπτίσματος που παρέδωσε στην Εκκλησία ο Μεσσίας Ιησούς και την ίδια ώρα αποκαλεί σοφό αυτόν που στέκεται εις τύπον και τόπον Χριστού. Όντως παράδοξο.
Άλλος πάλι σε κατάσταση σχιζοφρενείας διατάζει τα ματ της ορθόδοξης Ελλάδος να φυλάττουν θέατρο από ενδεχόμενη δικαία εισβολή Χριστιανών, επειδή εντός αυτού υβρίζετο χυδαία ο Ιησούς και οι άγιοι Απόστολοί Του. Χριστιανοί κατά Χριστιανών. Ω του παραλόγου, ούτε το Σύνταγμα δεν σέβονται ούτε το ομόθρησκον!
Άλλος πιο ¨ευγενικά¨, συστήνει συμβολαιογραφική συμβίωση στους νέους και στις νέες, προτρέποντας, περίπου ανά πενταετία, αλλαγές συντρόφων και ατιμώρητες δολοφονίες μέσω των εκτρώσεων. Άλλη ¨ευγενική¨ συμπεριφορά είναι και ο σαδιστικός διωγμός εναντίον των πολυτέκνων και ας κόπτονται δήθεν ότι η χώρα μας γηράσκει και συρρικνώνεται.
Το αποκορύφωμα; Έφτασαν στο βδέλυγμα της ερημώσεως να συμφωνήσουν ώστε με νόμο – άνομο και παράνομο να προστατεύεται ο σοδομισμός, δηλαδή η βαρβαρώδης ασχημοσύνη της ομοφυλοφιλίας, η οποία κατεργάζεται την εξολόθρευση του ανθρωπίνου γένους και διά της οποίας υβρίζεται ευθέως ο Τριαδικός Θεός και ο Σωτήρας Χριστός, ο Μεσσίας.
Εσκοτισμένοι όντως στην ψυχή, στο νού και στην διάνοια. Καμία δυνατότητα κατανόησης της ασχημοσύνης! Εδώ ταιριάζει το αγιογραφικό ¨α και λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ’ εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες. ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· μωρία γαρ αυτώ εστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται. ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται. τις γαρ έγνω νούν Κυρίου, ος συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νούν Χριστού έχομεν¨.(Α’ Κορινθίους, β΄, 13-16)
Καί επιπλέον σα να μην έφταναν όλα αυτά τα ανήκουστα και αχαρακτήριστα, στερούν από τους νέους και τις νέες το συνταγματικό δικαίωμα της εργασίας. Με περισσή δε ειρωνεία και βλακώδη δικαιολογία για δήθεν καλύτερο αύριο.
Δεν είναι μεγίστη υποκρισία, αν στερούν από τη σημερινή γενιά την δυνατότητα της εργασίας, του ευλογημένου γάμου, και της παιδοποιίας; αναρωτιόμαστε τι θα μείνει για το αύριο; Ποιοί θα υπερασπισθούν την πατρίδα μας; Ποιοί θα συνεχίσουν τη ζωή στο μέλλον; Ψεύτες, κλέφτες και λαθραίοι που θα βασανίζουν τους ολίγους εναπομείναντες υπερήλικες, θα σκοτώνουν τα άρρωστα βρέφη και παιδιά και θα καταπατούν τα αγιασμένα χώματα των αγίων και των ηρώων μας.
Σ’ αυτό αποβλέπουν και γι᾿ αυτό εργάζονται πυρετωδώς τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά δεν θα το καταφέρουν. Θα αποτύχουν. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα διαλύσει τα σκοτεινά σχέδιά τους και θα τους εκγελάσει όλους αντιστρέφοντας τους όρους του παιχνιδιού.
Ιδού έρχεται ώρα και νυν εστίν, όπου όλοι οι ορθόδοξοι Έλληνες νέοι και νέες, μικροί και μεγάλοι, θα αγκαλιάσουν το Ευαγγέλιο του Ιησού και θα ακολουθήσουν την ορθόδοξη ασκητική και παράδοση κηρύττοντας πανταχού και πάντοτε ομοθυμαδόν, Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα, ως τον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, εν Αγίω Πνεύματι εις δόξαν Θεού Πατρός. Δηλαδή η Ελλάδα μας θα καταστεί το φως, το μάτι, ο νούς και το αλάτι όλης της γης.
Ιδού έρχεται ώρα και νυν εστίν, όπου όλοι οι ορθόδοξοι θα ¨γυρίσουμε την πλάτη¨ στην παράνομη – ξέφρενη και ασύδοτη σαρκική ηδονή όπως και στην ανόητη και άρρωστη υπερκατανάλωση καθώς και στη σχιζοφρενική μανία για εύκολο πλουτισμό· δηλαδή όλα αυτά τα άτιμα εργαλεία με τα οποία προσπαθούν να επιβληθούν και να επιβάλουν και ει δυνατόν να μας φτάσουνε στην κατάντια ο ένας να επιβουλεύεται και να επιβάλλεται στον άλλον, κινούμενοι ως ανθρωποειδή κτήνη, αλληλοσυγκρουόμενα ρομποτάκια και όχι ως ελεύθεροι άνθρωποι, εικόνες του Θεού.
Όμως σας λέγω και πάλι θα διαψευσθούν.
Οι προφητείες των αγίων διαχρονικά και συν τω χρόνω εκπληρώνονται εις το ακέραιον. Η χαρά μας είναι όντως μεγάλη γι’ αυτό. Οι ψευτοπροφήτες τους όμως σταδιακά γελοιοποιούνται και προοδευτικά οι δήθεν μεγάλοι και ισχυροί του πλανήτη προδίδονται· ξεσκεπάζονται τα σκοτεινά έργα τους και οι λόγοι τους όταν συστήνουν στους λαούς τους, τον βαρβαρώδη κιναιδισμό κινούνται στα πλαίσια του ψεύδους, στο ¨είπα – ξείπα¨.
Ο λόγος του Θεού μας έχει προειδοποιήσει λέγοντάς μας: «Μη πείθεσθε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων εν οις ουκ έστι σωτηρία». Αλλά πως θα σωθούμε τότε; Ειπώθηκε πριν λίγες μέρες από κάποιον «Φοβερός ο πόλεμος» και ένας άλλος, που τον άκουσε, του απάντησε «Φοβερότερον αν δεν γίνει». Τι άραγε να εννοούσε;
Πως ο πόλεμος θα μας εξιλεώσει για τα αμαρτήματά μας, ενώ η απουσία του συνεπάγεται αυστηρότερη επί του φοβερού βήματος του Χριστού κρίση;
Πως, αν γίνει, θα μετανοήσουν οι άνθρωποι έστω εξ ανάγκης ή επειδή θα δούν να επαληθεύεται η Αποκάλυψη του ευαγγελιστή Ιωάννη;
Πως, αν δεν γίνει, θα συνεχίσουμε ακόμη περισσότερο την ¨κατηφόρα¨ και το ¨κόλλημα στην κορμάρα μας¨, ¨στα πάθη μας¨, παραμένοντας άπιστοι ή θα ευγνωμονούμε τον Θεό για τη μακροθυμία Του, που παρά την βαρεμάρα μας δεν εκδικείται αλλά μας ανέχεται περιμένοντας την επιστροφή μας; Καί έτσι κάποιοι από φιλότιμο να μετανοήσουν και να σωθούν;
Εύχομαι και προσεύχομαι, μακάρι η αληθινή μετάνοια όλων μας να ενεργήσει αποτρεπτικά στα επερχόμενα δεινά, όπως κάποτε στη Νινευί την πόλη τη μεγάλη.
Γένοιτο Κύριε, Αμήν.
