Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Συνηθίζεται αυτές τις μέρες, λίγο πριν ο παλιός χρόνος μας αποχαιρετήσει και ο νέος κάνει την εμφάνισή του, να γίνονται ανασκοπήσεις των σημαντικότερων γεγονότων, προσώπων και καταστάσεων της χρονιάς που πέρασε.
Θα ήταν ίσως μονότονο να κάνω κάτι τέτοιο, αφού σίγουρα έχετε βαρεθεί να το βλέπετε και να το διαβάζετε. Επιτρέψτε μου λοιπόν να αναφερθώ επί προσωπικού.
Για μένα, το 2014 ήταν μια χρονιά με πολλά μαθήματα, πολλές χαρές αλλά και λύπες. Συνοψίζοντας, θα έλεγα, με λίγα λόγια, πως το 2014 ήταν Έτος ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ από τους ανθρώπους!
Ξέρω, ακούγεται εντελώς απαισιόδοξο και ψυχοπλακωτικό κάτι τέτοιο: Βλέπετε, είθισται τέτοιες γιορτινές μέρες να κάνουμε ευχές και να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο, κάτι νέο, διαφορετικό, που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τις όποιες κακές στιγμές του χρόνου που φεύγει.
Όμως, καλό είναι να κοιτάμε την πραγματικότητα κατάματα. Να μην την φοβόμαστε, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Καλά τα ευχολόγια και οι κοινότυπες διαπιστώσεις, αλλά η αλήθεια συχνά είναι ωμή και ενοχλητική. Και ποια είναι αυτή; Ότι μέσα στο 2014 έχασα (περαιτέρω) την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους! Γιατί; Διότι, απλούστατα:
– Άτομα που εμπιστεύτηκα, με πρόδωσαν. Έτσι, χωρίς αιτία, με εξαπάτησαν. Επικαλούμενα ψευτοδικαιολογίες, λέγοντας ψέματα, συκοφαντώντας.
– Ακόμα χειρότερα: Άνθρωποι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα με απογοητεύσουν, επειδή προέρχονταν από τον χώρο της Εκκλησίας μας και φαίνονταν να έχουν αγνές και χριστιανικές προθέσεις, συμπεριφέρθηκαν χειρότερα κι απ’ τον χειρότερο άθεο/αντίχριστο. Επλανήθην οικτρά…
– Πρόσωπα που παρίσταναν τους φίλους, αλλά αποδείχτηκαν φίδια φαρμακερά, οχιές διμούτσουνες: Υποκριτές και ψεύτες, που δεν διστάζουν να «κόψουν την καλημέρα» όταν αποκαλύπτεται η απάτη τους. Άνανδροι θρασύδειλοι που αντί να εξηγηθούν στα ίσια, προτιμούν την φυγή.
– Άνθρωποι που έδωσαν υποσχέσεις, κάναμε μαζί σχέδια, αλλά τελικά όλα ήταν ένα ύπουλο, βρώμικο παιχνίδι εκ μέρους τους και μάλιστα στημένο! Διπρόσωποι, τριπρόσωποι και πολυπρόσωποι συμμετείχαν σε ένα θέατρο, όπου ως άλλοι ηθοποιοί έπαιζαν άριστα τον ρόλο τους…αυτόν της κοροϊδίας και εξαπάτησης!
Όταν περιέγραψα όλα τα παραπάνω σε κάποιον γνωστό μου, εκείνος είπε κυνικά: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος»…
«Μα καλά», απάντησα, «μόνο στο κακό μπορεί κανείς να μαθαίνει μεγαλώνοντας; Το καλό δεν υπάρχει πουθενά;;;»
Είναι μια απορία που θέτω και σε σένα, αναγνώστη: Χάθηκε λοιπόν ολωσδιόλου η ανθρωπιά; Η ειλικρίνεια; Η εντιμότητα; Η ευθύτητα;
Νομίζω πως αρκετοί θα βρουν κοινότυπες τις παραπάνω διαπιστώσεις μου. Ίσως με περάσουν και για αφελή, ονειροπόλο και…τρελό, που κάθομαι και γράφω για περιπτώσεις ανθρώπινης συμπεριφοράς που συναντά καθημερινά ο καθένας μας και έχει…συνηθίσει.
Κι άλλοι, ίσως αναρωτηθούν: «Καλά. Μόνο απογοήτευση σου άφησε το 2014; Τίποτα άλλο;»
Φυσικά και όχι. Υπήρξαν και πολλές ευχάριστες εκπλήξεις! Όμως, μάλλον η πικρή γεύση είναι πάντα πιο δυνατή από την γλυκιά…
Αρκετά όμως σας κούρασα με αυτό το προσωπικό…ξέσπασμα! Εύχομαι από καρδιάς, σε όλους τους αγαπητούς αναγνώστες και αναγνώστριες, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2015! Με μια τελευταία σκέψη:
Ακόμα κι αν απογοητευόμαστε από τους ανθρώπους, ΠΟΤΕ δεν απογοητευόμαστε από τον Θεό! Εκείνος είναι πάντα εκεί, όπου και όταν τον χρειαζόμαστε, για να μας στηρίξει και να μας δώσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ελπίδα…!
