“Χωρίς βιωματική εκκλησιαστική ζωή τα Χριστούγεννα δεν είναι αναγέννηση, αλλά διασκέδαση, ρεβεγιόν, εκδρομή, δώρα, ευχές” αναφέρει μεταξύ άλλων στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος.
Ολόκληρο το μήνυμα του Μητροπολίτου έχει ως εξής:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ελέω του δι΄ ημάς ενανθρωπήσαντος
Σωτήρος Χριστού
Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Φθιώτιδος
Προς τους ευλαβεστάτους Ιερείς
τους εντιμωτάτους Άρχοντες,
τα Μοναχικά τάγματα
και τον θεογενή λαόν,
Χάρις και έλεος μετά πάντων υμών!
Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Τα σύμπαντα σήμερον, χαράς πληρούνται.
Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά του σύμπαντος κόσμου από την σημερινή της Μητροπόλεως των εορτών. Γη και ουρανός, άνθρωποι και άγγελοι, λογική και άλογη φύση με ευφροσύνη μαζί με τους Αγγέλους ψάλλουν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14).
Το γεγονός της Γεννήσεως του Υιού και Λόγου είναι «το μείζον», που είδε η κτίσις.
«Χριστός επί γης». Οι τρεις αυτές λέξεις περιγράφουν το μέγα και παράδοξο θαύμα της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου, το οποίο σήμερα εορτάζει και βιώνει η Εκκλησία μας μέσα στη Θεία Λειτουργία και στην υμνογραφία της εορτής. Ο Θεός ήλθε στη γη.
«Ο κατοικών εν ουρανοίς, ο έχων θρόνον ουρανόν, ο άνω τω Πατρί συγκαθεζόμενος» τώρα πιά είναι στη γη. Ο Άναρχος έλαβε αρχή. Ο αχώρητος χώρεσε μέσα στο σώμα της Θεοτόκου.
Ο Θεός έλαβε μορφή ανθρώπου και μάλιστα δούλου. Γεννήθηκε από την Παρθένο άνευ σποράς ανδρός και ο τόκος δεν παραβίασε την παρθενία της.
Δικαίως ο Ιερός Υμνογράφος γεμάτος έκπληξη και θαυμασμό αναφωνεί: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Όπου Θεός δε βούλεται νικάται φύσεως τάξις».
«Θεός το τεχθέν». Το βρέφος της Βηθλεέμ είναι ο Θεός. Έλαβε την ανθρώπινη φύση για να προσφέρει στον κόσμο την απολύτρωση. Ήλθε ταπεινά και αθόρυβα. Όπως λέγει ο ύμνος του Υμνογράφου Αγίου Κοσμά «κατέβης υετός Χριστέ και ως σταγόνες εν γη στάζουσαι». Ήσυχα και άνευ πομπής και επιδείξεως, χωρίς σκήπτρα και θρόνους, αλλά με εσχάτη πτωχεία. Υπάρχει ευτελέστερος τόπος από το σπήλαιο; Υπάρχουν ταπεινότερα ενδύματα από τα σπάργανα; Με την πτωχεία όμως αυτή και την ταπείνωση διέλαμψε ο πλούτος της Θεότητος. Οι σοφοί καταπλήττονται, όταν βλέπουν «νήπιον κατακείμενον εν φάτνη» (Υπακοή Όρθρου Χριστουγέννων). Αναζητούν τον Βασιλέα και καθοδηγούμενοι υπό του αστέρος φθάνουν στη Βηθλεέμ. Αλλά αντί για Βασιλέα συναντούν στο σπήλαιο ένα πτωχό νήπιο περιβεβλημένο ράκη και διερωτώνται: Αυτός είναι ο υπό του Προφήτου Ησαίου ονομαζόμενος «Μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος;» Αυτός θα καθήσει επί τον θρόνον Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, από του νυν και εις τον αιώνα; (Ησ. θ΄, 6
Οι αμφιβολίες τους όμως διαλύονται εις το άκουσμα των λόγων του Θεού: «Αύτη η βίβλος των προσταγμάτων του Θεού και ο νόμος ο υπάρχων εις τον αιώνα….» (Ιερεμίου 3, 36).
Η παρουσία εξ άλλου του αστέρος, που οδήγησε τα βήματά τους εκεί, διαλαλεί: «Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν».
Τότε γονατίζουν, προσκυνούν «πίστει φωτιζόμενοι» και προσφέρουν τα βασιλικά πολύτιμα συμβολικά δώρα, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν».
Τον χρυσό, ως Βασιλέα πάντων των αιώνων.
Τον λίβανο, ως Θεό των όλων και
την σμύρνα, ως τριήμερο νεκρό και αθάνατο.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών» ψάλλομε δοξαστικά και χαιρόμαστε για την ευεργεσία αυτής της επισκέψεως. Η επίσκεψη αυτή άρχισε εφ΄ άπαξ «εν ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως» (Ματθ. 2,1) και κατέστησε σύνοικό μας και μόνιμο σύντροφό μας τον Θεό. Δεν έληξε, ούτε θα λήξει ποτέ, κατά τη δήλωση του ιδίου του Κυρίου μας Ιησού: «Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20). Ο Χριστός είναι πάντοτε «εν τω μέσω ημών», ορατά και χειροπιαστά μέσα στην Εκκλησία, που είναι το ίδιο το Σώμα Του και Εκείνος η κεφαλή Της.
«Ώφθη επί γης» με τη Γέννησή Του και συνεχίζει να είναι «Ο ων και ο ην». Πολλοί εξ ημών θα επιθυμούσαν να ζήσουν στα χρόνια της Γεννήσεως του Χριστού. Να προσκυνούσαν τον τεχθέντα Βασιλέα. Να θαύμαζαν τη δόξα και την λάμψη των Αγγέλων του Ουρανού. Να προσκυνούσαν στο ταπεινό σπήλαιο την Μητέρα Παρθένο.
Η επιθυμία αυτή μπορεί να εκπληρωθεί και σήμερα 2014 χρόνια μετά τη Γέννηση. Σ΄ αυτή την συνάντηση καλεί όλους μας η Αγία μας Εκκλησία! «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός. Ακολουθήσωμεν λοιπόν, ένθα οδεύει ο αστήρ…».
Το Σώμα της Εκκλησίας, είναι ο νέος κόσμος, η καινούργια κτίση, μέσα στην οποία βασιλεύει ο Θεάνθρωπος. Υπάρχει, γεννάται, διδάσκει, θαυματουργεί, σταυρώνεται και ανασταίνεται συνεχώς, κάθε μέρα, για να διακρατεί την κτίση με τη ζωογόνο πνοή της υπάρξεώς Του και να λυτρώνει τους πιστεύοντες από την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο.
Τα Χριστούγεννα δεν θα είχαν λυτρωτικό νόημα ,εάν δεν υπήρχε η Εκκλησία. Θα ήταν μια ωραία ανάμνηση, ένα όντως παράδοξο γεγονός, αλλά χωρίς σχέση με τον σημερινό άνθρωπο. Τώρα μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας επαναλαμβάνεται το μυστήριο της ενανθρωπήσεως και αφορά στον κάθε άνθρωπο. Η σχέση μας με τον Χριστό φέρνει στην ύπαρξή μας τα δώρα της Γεννήσεως, που είναι χαρά, ειρήνη, ευδοκία . Χωρίς βιωματική εκκλησιαστική ζωή τα Χριστούγεννα δεν είναι αναγέννηση, αλλά διασκέδαση, ρεβεγιόν, εκδρομή, δώρα, ευχές και σε μερικούς χριστιανούς, όλα αυτά με λίγο Χριστό, με τυπικό εκκλησιασμό προς το τέλος της θείας λειτουργίας και τινά άλλα, που διανθίζουν την ημέρα της εορτής.
Ας ετοιμάσουμε, αδελφοί, «ως τερπνόν ενδιαίτημα» του Χριστού την ύπαρξή μας. Έρχεται για να ομορφήνει τη ζωή μας. Ας ανοίξωμε την πόρτα της καρδιάς μας, να τον φιλοξενήσωμε για πάντα.
Εύχομαι σε όλους σας ευλογημένα και πανευφρόσυνα Χριστούγεννα.
Μετά πατρικών εορτίων ευχών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
