Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Ν. Σμύρνης Συμεών: Θε­ω­ρού­μα­στε πι­στοί Βα­πτι­σμέ­νοι χρι­στια­νοί. Ό­μως, εί­μα­στε πράγ­μα­τι παι­διά του Θε­ού;

“Θε­ω­ρού­μα­στε πι­στοί. Μέ­λη της Εκ­κλη­σί­ας. Βα­πτι­σμέ­νοι χρι­στια­νοί. Ό­μως, εί­μα­στε πράγ­μα­τι παι­διά του Θε­ού; “ αναφέρει μεταξύ άλλων στο χριστουγεννιάτικο μηνυμά του ο Μη­τρο­πο­λί­της Νέ­ας Σμύρ­νης Συ­με­ών

    Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής:

«Ό­σοι δε έ­λα­βον αυ­τόν,
έ­δω­κεν αυ­τοίς ε­ξου­σί­αν
τέ­κνα Θε­ού γε­νέ­σθαι,
τοίς πι­στεύ­ου­σιν εις το ό­νο­μα αυ­τού» (Ι­ω. 1,12)

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί,
Έ­φθα­σε και πά­λι η κο­ρυ­φαί­α ε­ορ­τή της πί­στε­ώς μας, η γέν­νη­ση του λυ­τρω­τή μας Κυ­ρί­ου.

Συ­ναγ­μέ­νοι σή­με­ρα στους ορ­θο­δό­ξους να­ούς μας ο­μο­λο­γού­με την πί­στη μας στον Κύ­ριό μας Ι­η­σού Χρι­στό, τον Υι­ό του Θε­ού, που ε­ναν­θρώ­πη­σε για μας και τη δι­κή μας σω­τη­ρί­α «εκ Πνεύ­μα­τος Α­γί­ου και Μα­ρί­ας της Παρ­θέ­νου».

Του προ­σφέ­ρου­με λα­τρευ­τι­κά την α­γά­πη και την α­φο­σί­ω­σή μας.
Του εκ­φρά­ζου­με την α­πέ­ραν­τη ευ­γνω­μο­σύ­νη των καρ­δι­ών μας.
Ε­νω­νό­μα­στε μα­ζί Του και με­τα­ξύ μας με τη συμ­με­το­χή μας στη θεί­α Ευ­χα­ρι­στί­α· την κοι­νω­νί­α του σώ­μα­τος και του αίμα­τός Του.
Και με ο­δη­γό τους ευ­αγ­γε­λι­κούς και θε­ο­πνεύ­στους λό­γους εμ­βα­θύ­νου­με ευ­λα­βι­κά στο μυ­στή­ριο της έν­σαρ­κης πα­ρου­σί­ας Του στον κό­σμο.
* * *
Γρά­φει ο α­πό­στο­λος και ευ­αγ­γε­λι­στής Ι­ω­άν­νης : «Ό­σοι δε έλα­βον αυτόν, έ­δω­κεν αυ­τοίς εξου­σί­αν τέ­κνα Θε­ού γε­νέ­σθαι, τοίς πι­στεύ­ου­σιν εις το ό­νο­μα αυ­τού» (Ι­ω. 1,12). Δη­λα­δή : Σ᾽ ό­σους Τον δέ­χτη­καν, έ­δω­σε το δι­καί­ω­μα να γί­νουν παι­διά του Θε­ού, σ᾽ ε­κεί­νους δη­λα­δή που πί­στε­ψαν στο ό­νο­μά Του.
Ο Χρι­στός ήρ­θε στον κό­σμο. Ε­ναν­θρώ­πη­σε για χά­ρη μας. Για να σω­θού­με ε­μείς οι άν­θρω­ποι. Προι­κι­σμέ­νοι με το α­τί­μη­το δώ­ρο της ε­λευ­θε­ρί­ας, άλ­λοι άν­θρω­ποι Τον δέ­χθη­καν και άλ­λοι Τον αρ­νή­θη­καν. Άλ­λοι Τον πί­στε­ψαν και Τον α­κο­λού­θη­σαν και άλ­λοι α­δι­α­φό­ρη­σαν ή α­κό­μη και Τον πο­λέ­μη­σαν. Τρα­γι­κή δυ­να­τό­τη­τα! Ε­πι­λο­γή ζωής ή θα­νά­του!
* * *
Ως χρι­στια­νοί και μέ­λη της Εκ­κλη­σί­ας, με τη χά­ρη του Θε­ού, α­νή­κου­με σ᾽ αυ­τούς που Τον δέ­χτη­καν.

Τον α­να­γνω­ρί­ζου­με ως α­λη­θι­νό Θε­ό, λυ­τρω­τή και σω­τή­ρα μας. Τον α­γα­πού­με με ό­λη μας την καρ­διά. Α­γω­νι­ζό­μα­στε να γί­νε­ται το θέ­λη­μά Του στη ζω­ή μας. Υ­πα­κού­ο­με με αυ­τα­πάρ­νη­ση στις εν­το­λές του Ευ­αγ­γε­λί­ου που μας πα­ρέ­δω­σε. Ελ­πί­ζου­με στην­ πλή­ρη φα­νέ­ρω­ση της βα­σι­λεί­ας Του και την εί­σο­δό μας σ᾽ αυ­τήν. Ό­λα αυ­τά προσ­δι­ο­ρί­ζουν τη χρι­στι­α­νι­κή μας ταυ­τό­τη­τα/ υ­πό­στα­ση.
Και ο Ι­η­σούς μας χά­ρι­σε το δι­καί­ω­μα να γί­νου­με παι­διά του Θε­ού! Τί με­γά­λο πράγ­μα! Τί συγ­κλο­νι­στι­κή α­λή­θεια! Ο ζων και α­λη­θι­νός Θε­ός πα­τέ­ρας μας. Κι ε­μείς οι πι­στοί τα παι­διά Του. Η οι­κο­γέ­νειά Του!
Ε­δώ, α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί, έγ­κει­ται το με­γα­λεί­ο της δι­δα­σκα­λί­ας του Χρι­στού μας. Μας φα­νέ­ρω­σε τον Θε­ό ως Πα­τέ­ρα ό­λων μας με ό,τι αυ­τό ση­μαί­νει για μας τους αν­θρώ­πους. Α­γά­πη, πρό­νοια, προ­στα­σί­α. Μια σχέ­ση και μια προ­σέγ­γι­ση που την χα­ρα­κτη­ρί­ζει η τρυ­φε­ρή στορ­γή και η α­πέ­ραν­τη εμ­πι­στο­σύ­νη. Ο θεί­ος έ­ρω­τας!
* * *
Ο Θε­ός πα­τέ­ρας μας. Κι ε­μείς τα παι­διά τού Θε­ού! Τη με­γά­λη αυ­τή α­λή­θεια της χρι­στι­α­νι­κής α­πο­κα­λύ­ψε­ως υ­πο­γραμ­μί­ζει σή­με­ρα σε ό­λους μας η ε­ορ­τή των Χρι­στου­γέν­νων.
Σε μια ε­πο­χή που πε­ρίσ­σε­ψαν τα κα­κέ­κτυ­πα του Θε­ού· που στο ό­νο­μά Του γί­νον­ται πό­λε­μοι, σκο­τώ­νον­ται άν­θρω­ποι και κου­ρε­λι­ά­ζε­ται η α­ξι­ο­πρέ­πεια του αν­θρω­πί­νου προ­σώ­που, η γέν­νη­ση του Χρι­στού μας που ε­ορ­τά­ζου­με, α­πο­κα­λύ­πτει στον κό­σμο ό­τι ο Θε­ός εί­ναι πα­τέ­ρας, πη­γή της α­γά­πης, του ε­λέ­ους και της στορ­γής. Και οι άν­θρω­ποι παι­διά του Θε­ού, που Τον πλη­σι­ά­ζου­με με υι­ι­κή α­φο­σί­ω­ση κι εμ­πι­στο­σύ­νη και γι­νό­μα­στε δέ­κτες του πλού­του των θεί­ων δω­ρε­ών Του.
* * *

Α­δελ­φοί μου,

Κα­θώς σή­με­ρα θα βρε­θού­με νο­ε­ρά στη Βη­θλε­έμ· κα­θώς θα προ­σκυ­νή­σου­με και θα α­σπα­στού­με την ι­ε­ρή ει­κό­να της γεν­νή­σε­ως στο να­ό μας· κα­θώς θα συμ­με­τά­σχου­με στην ευ­φρό­συ­νη χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κη Λει­τουρ­γί­α, ας δι­ε­ρω­τη­θού­με :
Για μας πως εί­ναι ο Θε­ός; Πως Τον βλέ­που­με; Είναι πράγ­μα­τι ο Πα­τέ­ρας μας; Τον αι­σθα­νό­μα­στε ως Πα­τέ­ρα, ό­ταν Του α­πευ­θύ­νου­με την προ­σευ­χή μας «Πά­τερ ημών ο εν τοίς ου­ρα­νοίς»; Η σχέ­ση μας μα­ζί Του εί­ναι σχέ­ση φό­βου ή α­φο­σί­ω­σης κι εμ­πι­στο­σύ­νης;

Θε­ω­ρού­μα­στε πι­στοί. Μέ­λη της Εκ­κλη­σί­ας. Βα­πτι­σμέ­νοι χρι­στια­νοί. Ό­μως, εί­μα­στε πράγ­μα­τι παι­διά του Θε­ού; Ή, έ­στω, α­γω­νι­ζό­μα­στε να γί­νου­με;
• Παι­διά του Θε­ού! Υ­πα­κού­ο­με στο θέ­λη­μα του Θε­ού Πα­τέ­ρα μας;
• Παι­διά του Θε­ού! Περ­πα­τού­με, δη­λα­δή ζού­με με συ­νέ­πεια και ευ­θύ­νη, κα­θο­δη­γού­με­νοι α­πό το φως του Ευ­αγ­γε­λί­ου;
• Παι­διά του Θε­ού! Α­γω­νι­ζό­μα­στε να πα­ρα­μέ­νου­με κα­θα­ροί, απρό­σβλη­τοι α­πό την ποι­κι­λώ­νυ­μη α­μαρ­τί­α, εν μέ­σω πε­ρι­βάλ­λον­τος πο­υ κυ­ρια­ρχεί το κα­κό, το συμ­φέ­ρον, η α­δι­κί­α και η δι­α­φθο­ρά;

Με τις σκέ­ψεις αυ­τές, που εμ­πνέ­ει η πα­τρι­κή α­γά­πη και η ε­πι­σκο­πι­κή μου ευ­θύ­νη, εύ­χο­μαι σε ό­λους σας κά­θε ευ­λο­γί­α α­πό τον Θε­ό και Πα­τέ­ρα μας. Χα­ρείτε τη με­γά­λη ε­ορ­τή της πί­στε­ώς μας, τη γέν­νη­ση του Σω­τή­ρος μας Ι­η­σού Χρι­στού, ως α­γα­πη­μέ­να παιδιά του Θεού!

Ο Ε­πί­σκο­πός σας

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ