“Έχοντας τώρα εντοπίσει την Αγάπη του Θεού, ως την κατ’ εξοχήν αιτία της θείας Ενανθρωπήσεως, πρέπει να µη λησµονούµε ότι αυτή η Αγάπη έχει δύο χαρακτηριστικά γνωρίσµατα, που την ξεχωρίζουν από οποιαδήποτε άλλη έννοια αγάπης.Είναι πρωτίστως γενική, δηλαδή απευθύνεται προς «πάντα άνθρωπον ερχόµενον εις τον κοσµον» και δεύτερον, ανανταπόδοτη, δηλαδή δεν προϋποθέτει κάποιο αντίκρυσµα, αλλά παρέχεται δωρεάν.” αναφέρει μεταξύ άλλων ο Αρχ. Αυστραλίας Στυλιανός στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του. Αναλυτικά:
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2015
+ Σ Τ Υ Λ Ι Α Ν Ο Σ
Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας,
παντί τω Ιερώ Κλήρω και τω ευσεβεί Λαώ
της καθ’ ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής.
Αδελφοί Συλλειτουργοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Χριστώ τεχθέντι. Εορτάζοντες και φέτος για µια ακόµη φορά τα Χριστούγεννα, δηλαδή το Μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, καλούµεθα να προσεγγίσουµε τον νηπιάσαντα Θεόν της φάτνης µε ταπείνωση και ευγνωµοσύνη, ώστε να γευθούµε «κατά το µέτρον της δωρεάς του Χριστού» (Εφεσ. 4, 7), την ειρήνη του Θεού «την πάντα νούν υπερέχουσαν» (Φι λιπ. 4, 7).
Η ταπείνωση εδώ είναι απαραίτητη, γιατί πρόκειται για το «µέγα της ευσεβείας Μυστήριο», όπως το κηρύττει µε κατάνυξη ο Απόστ. Παύλος (Α΄Τιµ. 3, 16). Καί η ευγνωµοσύνη είναι επίσης αυτονόητη, γιατί αυτό το Μυστήριο αφορά αµεσα τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, που εκτίσθη «κατ’ εικόνα Θεού», για να οδεύσει «εις οµοίωσιν Θεού» (πρβλ. Γεν. 1, 26).
Αν η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου για τον Απόστ. Παύλο αποτελεί το µέγα της ευσεβείας Μυστήριο, για τον Ευαγγελιστή Ιωάννη το Μυστήριο αυτό φωτίζεται από το άπλετο φως της αγάπης του Θεού, που είναι η µόνη αιτία και πηγή της Δηµιουργίας και της σωτηρίας του κοσµου και του ανθρώπου:
«ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κοσµον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν µη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιω. 3, 16)
Έχοντας τώρα εντοπίσει την Αγάπη του Θεού, ως την κατ’ εξοχήν αιτία της θείας Ενανθρωπήσεως, πρέπει να µη λησµονούµε ότι αυτή η Αγάπη έχει δύο χαρακτηριστικά γνωρίσµατα, που την ξεχωρίζουν από οποιαδήποτε άλλη έννοια αγάπης.
Είναι πρωτίστως γενική, δηλαδή απευθύνεται προς «πάντα άνθρωπον ερχόµενον εις τον κοσµον» και δεύτερον, ανανταπόδοτη, δηλαδή δεν προϋποθέτει κάποιο αντίκρυσµα, αλλά παρέχεται δωρεάν. Γι’αυτό και ονοµάζεται Χάρις, επειδή προσφέρεται ως χάρισµα εις πάντα άνθρωπον, αρκεί να µην την απωθήσει αρνούµενος την δωρεάν.
Ο Άγιος Μάξιµος ο Οµολογητής, που υπήρξεν ο µυστικώτερος και βαθύτερος Θεολόγος του Βυζαντίου µας λέγει ότι, όπως η Θεοτόκος Μαρία εκυοφόρησεν εκ Πνεύµατος Αγίου τον Θεόν Λόγον, έτσι και κάθε πιστός δύναται να κυοφορήσει τον Λόγον του Θεού, γενόµενος «Θεοτόκος» και «Χριστοτόκος».
Όσον οµως και αν ακούγεται ανευλαβής η διδασκαλία αυτή του Αγίου Μαξίµου, πρέπει να υπενθυµίσωµεν ότι αιώνας προ αυτού είχε κηρύξει προς όλα τα έθνη ο Απ. Παύλος το ανήκουστον εκείνο σηµείον της θεολογίας του, µε το «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εµοι Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Καί δεν είναι µόνον ο Άγιος Μάξιµος που επέµεινε σταθερά εις τον βιωµατικόν αυτόν χαρακτήρα της Χριστιανικής Θεολογίας. Καί άλλοι Πατέρες της αρχαίας Εκκλησίας ωνόµασαν «Δευτέραν Δηµιουργίαν» την Ενανθρώπησιν του Θεού Λόγου, όπως π.χ. ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος εδίδαξεν απεριφράστως ότι «ο Θεός ενηνθρώπησεν, ίνα ηµεις θεωθώµεν», και ότι «εκείνος επτώχευσεν, ίνα ηµεις πλουτίσωµεν τη εκείνου χάριτι».
Εν κατακλείδι, µπορούµε να πουµε ότι όχι µόνον του Παύλου, αλλά και του Πέτρου, καθώς και του Ιωάννου η «θεολογία» είναι µια εκτενής και ακριβεστάτη συνέπεια της περί Χαριτος διδασκαλίας της Καινής Διαθήκης, η οποία και αποτελεί το «πλήρωµα» της λυτρωτικής αληθείας του Θεού εν τη ιστορία της ανθρωπότητος.
Την δε βαθυτέραν έννοιαν του «πληρώματος» τούτου, αντιλαµβανόµεθα ακόµη σαφέστερα από την επιγραµµατικήν ρήσιν του Ιωάννου «ο νοµος διά Μωϋσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια διά του Ιησού Χριστού εγένετο»(Ιω. 1,17).
Τω υπέρ ηµων Ενανθρωπήσαντι Θεώ Λόγω η δόξα και η τιµη και η προσκύνησις εις τους αιώνας. Αµην!
Διάπυρος προς Αυτόν ευχέτης
Ο Αυστραλίας Στυλιανός
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015
-120x86.jpg)
