Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, με αφορμή τον αιφνίδιο χαμό του μακαριστού Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γεράσιμου, θυμάται τις στιγμές που έζησε μαζί του, λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Μοιράζεται επίσης όλα όσα ήξερε για εκείνον… “Δύο από τα πολλά χαρίσματά του έβγαιναν στην επιφάνεια. Ο πόθος του για την αγιότητα και η πλούσια αγάπη του για τον πάσχοντα άνθρωπο” αναφέρει μεταξύ άλλων.
Αναλυτικά:
Λίγες ώρες πριν ο Κύριος καλέσει όλως αιφνιδίως στην μόνιμη πατρίδα μας τον πολύκλαυστο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Γεράσιμο είχα την τιμή και την ευλογία να τον δεχθώ στο Επισκοπείο της Λαμίας, όπου πορευόμενος προς Θεσσαλονίκη για να συμμετάσχει στην ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου έκανε μια στάση για να με ευχαριστήσει για την εκ νέου, με την εκλογή του, εκφρασθείσα αγάπη μου προς το πρόσωπό του.
Όπως πάντοτε απλοϊκός και ταπεινός μας γέμισε χαρά με την αγάπη του και την ευγενική ψυχή του. Είχαμε επί μιάμιση ώρα μια ωραία πνευματική συζήτηση. Έκδηλη ήταν η αγωνία της ψυχής του και από τη νέα υψηλή Αρχιερατική θέση να μη χάσει τους στόχους της αγιότητος του εαυτού του και του ποιμνίου του. Σε όλη του τη ζωή ο μακαριστός αδελφός Γεράσιμος υπήρξε αναζητητής της αγιότητος.
Ανεκάλυπτε τους εναρέτους ανθρώπους στα Μοναστήρια, στις Ενορίες, μέσα στον κόσμο, όπως ακριβώς υπογράμμισε στον χειροτονητήριο λόγο του και εδιδάσκετο από την υπομονή τους, της αγάπη τους, την καθαρότητα της ζωής τους. Πολύ ώρα αφιερώσαμε σ΄ αυτές τις άγιες μορφές, που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια τη ζωή μας και έγραψαν ιστορία.
Τον είδα να δακρύζει όταν ανεφέρετο σε διάφορα περιστατικά με τον άγιο Παΐσιο, τον Γέροντα Ιάκωβο και άλλους αφανείς συγχρόνους αγίους της κοινωνίας της Κεφαλονιάς και άλλων μερών.
Δύο από τα πολλά χαρίσματά του έβγαιναν στην επιφάνεια. Ο πόθος του για την αγιότητα και η πλούσια αγάπη του για τον πάσχοντα άνθρωπο. Εσκέφθηκα εκείνη την ώρα ότι η παρουσία στην Ιεραρχία θα ήταν πολύ χρήσιμη και διδακτική.
Ο Θεός όμως είχε άλλο σχέδιο. Λίγη ώρα μετά την ευχάριστη και ευλογημένη αυτή κοινωνία αγάπης, τον εκάλεσε και τον υφήρπασε εις την άνω Ιερουσαλήμ και τον ενθρόνισε στον θρόνο του Ουρανού.
Στην Ιερά Μονή του Πανοράματος, όπου διανυκτέρευσε με τη συνοδεία του, παρέδωσε στον Κύριο την αγία ψυχή του. Έφυγε με τον μανδύα της Αρχιερωσύνης ακηλίδωτο ως Άγγελος, πριν προλάβουν τα προβλήματα, οι παγίδες, και τα ενεδρεύοντα πάθη του Επισκοπικού αξιώματος, να μειώσουν την δύναμη και καθαρότητα του Παναγίου Πνεύματος.
Πολλοί μετά την κοίμησή του τον ονόμασαν άγιο. Ως άγιο, μιμητή του προστάτου της Κεφαλληνίας και συνωνύμου του αγίου Γερασίμου τον εδέχθησαν οι Κεφαλλήνες, για να τον ενθρονίσουν όχι πια στον Αρχιερατικό θρόνο, αλλά στον θρόνο των καρδιών τους.
Μας επόνεσε πολύ η αγάπη του Θεού, όπως εκφράσθηκε στο πρόσωπο του αγίου αδελφού Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κυρού Γερασίμου. Ανθρωπίνως μας έθλιψε η εκδημία του, αλλά εκ μέρους του Θεού ήταν έκφραση ιδιαίτερης ευαρέσκειας και τιμής. «Ευάρεστος Θεώ γενόμενος ηγαπήθη και ζων μεταξύ αμαρτωλών μετετέθη· ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού» (Σοφία Σολ. δ, 10-11).
Θα μείνει στην ιστορία, ότι η Εκκλησία της Κεφαλληνίας υπεδέχθη και ενεθρόνισε νεκρόν τον νέον Μητροπολίτην της Γεράσιμον Φωκάν.
Ας εύχεται υπέρ του ποιμνίου του και υπέρ πάντων ημών. Αιωνία αυτού η μνήμη.
† ο Φθιώτιδος Νικόλαος
