του μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ
(από το ένθετο της «Δημοκρατίας» για την Ορθοδοξία)
Οι πιστοί, που βλέπουμε το θαύμα της αφής του Αγίου Φωτός να συντελείται, γνωρίζουμε ότι «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λουκά ιη΄ 27) και, όπως μας διαβεβαίωσε ο Κύριός μας, «εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται· και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθαίου ιζ΄ 20).
Εάν πιστεύετε στον Θεό, δεν πρέπει να αμφιβάλλετε για το θαύμα.
1. Οταν η Μάρθα, η αδελφή του Λαζάρου, άκουσε από τον Κύριό μας ότι ο αδελφός της θα αναστηθεί και ότι έδωσε εντολή να ανοίξουν τη σπηλιά όπου είχε ενταφιασθεί πρόβαλε ενστάσεις, ο δε Κύριος της συνέστησε: «Ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης, όψη την δόξαν του Θεού» (Ιωάννου ια΄ 40).
Αρα τη δόξα και τη δύναμη του Θεού τις βλέπουν αυτοί που πιστεύουν.
2. Τα θαύματα οδηγούν στην πίστη τους απίστους. Οι πιστοί δεν χρειάζονται τα θαύματα για να πιστεύσουν. Χρειάζονται την προφητεία, τη διδαχή για να οικοδομηθούν στο σώμα του Κυρίου κατά τον απόστολο Παύλο, που λέγει: «Ώστε αι γλώσσαι εις σημείον εισίν ου τοις πιστεύουσιν, αλλά τοις απίστοις, η δε προφητεία ου τοις απίστοις, αλλά τοις πιστεύουσιν» (Προς Κορινθίους Α ιδ΄ 22).
3. Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι το θαυμαστό γεγονός, το σημείο, δηλαδή η απόδειξη της θεότητός Του και της δυνάμεώς Του (Ιωάννου β΄ 18-22 και Ματθαίου ιβ΄ 38-42). Η αφή του Αγίου Φωτός ακολουθεί, όπως όταν ο Κύριός μας πέθανε στον σταυρό συνέβησαν έκτακτα γεγονότα και θαύματα (Ματθαίου κζ΄ 45-56), έτσι κι όταν αναστήθηκε (Ματθαίου κη΄ και Πράξεων α΄ 1-3).
4. Το ότι το θαύμα συντελείται κάθε Μεγάλο Σάββατο, όποτε χρονικώς τυγχάνει και η εορτή κυμαίνεται σε διάστημα τεσσαράκοντα ημερών, επισφραγίζει αφενός μεν ότι συμβαίνει με την παντοδυναμία του Κυρίου μας, αφετέρου τη γνησιότητα της εκκλησιαστικής συνάξεως με την παρουσία του Ιησού Χριστού (Ματθαίου ιη΄ 20).
5. Το θαύμα της αφής δεν αμφισβητούν οι αλλόθρησκοι (Ισραηλινοί – Μουσουλμάνοι) που διοίκησαν πολιτικώς την περιοχή των Αγίων Τόπων. Αυτοί, όχι μόνο δεν κατήγγειλαν τη θαυματουργική αφή, αλλά και γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες αυτής με τα μέτρα που λαμβάνουν.
Ομοίως και οι ετερόδοξοι Μονοφυσίτες (Αρμένιοι), οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες δεν έθεσαν τέτοιο θέμα. Διεκδίκησαν κατά καιρούς να αρπάξουν το δικαίωμα του Ορθοδόξου Πατριάρχου, που γίνεται όργανο της δυνάμεως του Θεού και «καλός οικονόμος ποικίλης χάριτος Θεού» (απ. Πέτρου δ΄ 10), αλλά αποδοκιμάσθηκαν από τον Θεό για την επιβουλή τους.
6. Πέραν τούτων, ο ιστορικός Ευσέβιος Παμφίου, επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης, έχει καταγράψει στην εκκλησιαστική Ιστορία ένα θαύμα που συνέβη τη νύχτα στην αγρυπνία του Πάσχα, όταν επίσκοπος Ιερουσαλήμ ήταν ο Νάρκισσος (185-213 μ.Χ.), που έχει σχέση με το Αγιο Φως.
Ανέφεραν στον επίσκοπο ότι τελείωσε το λάδι στις λυχνίες που υπήρχαν στη σύναξη της Εκκλησίας και δεν είχαν άλλο να προσθέσουν για να υπάρχει φως. Εκείνος έδωσε εντολή να αντλήσουν νερό από ένα πηγάδι που βρισκόταν εκεί κοντά. Οταν του έφεραν το νερό, προσευχήθηκε και μεταβλήθηκε η φύση του ύδατος και έγινε λάδι. Απ’ αυτό πρόσθεσαν στις λυχνίες και πήραν ευλογία και οι πιστοί. Μία μικρή ποσότητα απ’ αυτό το λάδι φύλασσε και ο επίσκοπος Καισαρείας (της Παλαιστίνης) Ευσέβιος (P.G. τ. 20 στ. 537).
Αυτή ίσως είναι η αρχαιοτέρα μαρτυρία για συντελούμενο θαύμα με το Αγιο Φως της Αναστάσεως.
-120x86.jpg)
