Του Ηλία Ν. Αθανασάκη
Σε τέτοιες άγιες και ιερές ημέρες, ημέρες αγάπης, δεν θα μπορούσε κανείς να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο δράμα τόσων ανθρώπων, που ακολουθώντας αναγκαστικά το δρόμο της προσφυγιάς, έσκασαν μαζί με τα μανιασμένα κύματα, στους απόκρημνους βράχους μιας γωνιάς της πατρίδας μας.
Ευτυχώς, για πολλοστή φορά, οι Έλληνες είχαμε την ευκαιρία να δείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπό μας σε αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους, που -επιτέλους-, απαλλάσσονται δειλά δειλά από το πέπλο της “παρανομίας” που όλοι εμείς οι νόμιμοι τους είχαμε φορέσει, αφού χαρακτηρίζονται πλέον ως “παράτυποι μετανάστες”.
Αισθάνομαι την ανάγκη με την παρούσα επιστολή να αποτίσω ΤΙΜΗ στους ακρίτες της Γαύδου που τάισαν τα στόματα τόσων πεινασμένων από το υστέρημά τους, ΤΙΜΗ σ’ αυτούς που άνοιξαν το σεντούκι της ανέχειάς τους για να κεράσουν ελπίδα και ανθρωπιά, ΤΙΜΗ στους συναδέλφους μου γιατρούς που αψήφησαν ταλαιπωρίες και κούραση προκειμένου να προσφέρουν βοήθεια στους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας. Γιατί τέτοιου είδους πράξεις δεν μπορούν παρά να ενισχύουν τη θεμελιώδη πεποίθηση που θα έπρεπε να διαρρέει κάθε ανθρώπινη σκέψη και ενέργεια: ότι δηλαδή, η ανιδιοτελής αγάπη και ο σεβασμός προς τον άλλον, δεν σχετίζεται με τα ιδεοαναγκαστικά θρησκευτικά πιστεύω του καθενός και πολύ περισσότερο δεν έχει καμία σχέση με την πολιτισμική ανεγκεφαλία των φανατισμένων που, χωρίς αντίσταση, σύρονται στο πνευματικό σκότος και την ηθική απογύμνωση.
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν όλοι μας να δούμε αυτούς τους ξεριζωμένους ανθρώπους με ένα άλλο μάτι: όχι αυτό της αδιαφορίας, ούτε αυτό του οίκτου, αλλά αυτό του σεβασμού-για όλα όσα έχουν υποστεί και συνεχίζουν να υφίστανται. Ανεξάρτητα από το ουσιώδες πρόβλημα που δημιουργεί η μαζική τους μετανάστευση στη χώρα μας και πέραν από τους κατά περίπτωση κυβερνητικούς χειρισμούς σε αυτό το μείζον πρόβλημα, θεωρώ ότι όλοι εμείς, ο απλός κόσμος, οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε με κατανόηση και συγκατάβαση, και όχι με θυμό και απαξίωση.
Σας καλώ να παρακολουθήσετε το σχετικό βίντεο που αφορά την συγκλονιστική ομιλία βουλευτού στην βουλή του Ιράκ, στην προσπάθειά της να προστατέψει τις μειονότητες των Κούρδων Γεζίντι από τις φρικαλαιότητες των Τζιχαντιστών.
Είμαι σίγουρος ότι θα κατανοήσετε την αδήριτη ανάγκη αυτών των ανθρώπων για φυγή από τις εστίες τους και το μεγάλο και δυσβάσταχτο σταυρό που κουβαλούν στα πληγωμένα κορμιά τους. Και αν ο άτυχος ο Σήφης ζούσε, είμαι σίγουρος ότι θα δάκρυζε-με αληθινά, όχι κροκοδείλια δάκρυα.
Καλή Ανάσταση – Χρόνια πολλά σε όλους
