Σε ποιάν αλήθειαν ομολογούμεν;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«Η Εκκλησία είναι καθολική εις πάντα τα μέρη αυτής. Έκαστον των μελών της, όχι μόνον ο κληρικός αλλά και πας λαϊκός καλείται να ομολογεί και να υπερασπίζει την αλήθειαν της παραδόσεως και να αντιτάσσεται και προς αυτούς ακόμη τους Επίσκοπους, εάν ούτοι πίπτουν εις αίρεσιν.»

Από «Η Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας», του Vladimir Lossky.

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες αυξάνονται σας χιονοστιβάδα οι συνεχείς δηλώσεις και εκδηλώσεις ιεραρχών, επισκόπων, καθηγούμενων και του Αγίου Όρους, με πρωτοστατούντα την ίδια την «κεφαλήν» της Ορθοδοξίας, υπέρ νεοταξικών προτύπων, (όπως το παραμύθι της «αντιρατσιστικής» εκστρατείας), υπέρ της «προοδευτικής» αλλαγής του κόσμου με «σημαία» την κάθε διαστροφή, υπέρ της σταδιακής ισλαμοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, (όχι τόσο γιατί είναι υπέρ του Ισλάμ, αλλά γιατί πιστεύουν πως έτσι θα «σπάσουν» το ορθόδοξο φρόνημα των πιστών), υπέρ του οικουμενισμού και γιατί όχι, υπέρ της ένωσης των «εκκλησιών». Στα μεγάλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, (από πρόσφατη επίσκεψη), κανείς δεν τολμά να προβάλλει δημόσια τις ενστάσεις του σε αυτή την πορεία που επιταχύνεται με δραματικό τρόπο, (ευτυχώς που υπάρχουν οι Αγιορίτες Κελιότες).

Αλήθεια τι συμβαίνει ; Υπάρχει οργανωμένο από «κέντρα» σχέδιο για τετελεσμένα ανατροπής σε ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα ; Θα πάρουν επιτέλους επίσημη θέση οι Ποιμένες, ή θα συνεχίσουν το «παιχνίδι» του… «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» χωρίς να δώσουν λόγο σε κανένα, (βέβαια στο τέλος όλοι θα δώσουμε λόγο). Θα μας απαντήσουν στο ερώτημα που σε άλλη εποχή θα φάνταζε το άκρον άωτο του παραλόγου ; Επιτέλους τι πιστεύουμε ή καλύτερα σε τι πιστεύουν;

Και για να γίνουμε αναπόφευκτα πιο συγκεκριμένοι. Μέχρι προ τινός ξέραμε πως πιστεύουμε σε Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σήμερα βλέπουμε πως υπάρχουν πολλές «εκκλησίες» με τις οποίες ανοίγουμε κανονικό επί ίσης όροις διάλογο και πολύ περισσότερο, πως η παπική είναι μια «κανονική» εκκλησία και μάλιστα «αδελφική» όπως την αποκάλεσε ο Πατριάρχης. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι στο δόγμα της Αγίας Τριάδας, το θεμελιώδες δόγμα του χριστιανισμού, το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός. Σήμερα μας βάζουν αμφιβολίες ότι είναι έτσι και ότι μπορεί και οι παπικοί να έχουν δίκιο ότι εκπορεύεται και εκ του Υιού και ότι στο κάτω κάτω αυτό δεν έχει καμία σημασία και ας αλλοιώνεται η Αγία και Ομοούσιος Τριάδα. Μέχρι προ τίνος πιστεύαμε πως οι Πατέρες της εκκλησίας μας είναι αυτοί που διαφωτίζουν την Αγία Γραφή, αυτοί που μας μετέδωσαν την εμπειρία της θέωσης, αυτοί που εμπέδωσαν τον αγώνα κατά των αιρέσεων. Σήμερα μαθαίνουμε πως οι Πατέρες της εκκλησίας είναι αντιδραστικοί, αναχρονιστικοί, ξεπερασμένοι και βασικό εμπόδιο στην «ευλογημένη» ενότητα των χριστιανών. Μέχρι τώρα θεωρούσαμε πως η ορθόδοξη ιεροσύνη έχει την αποστολική διαδοχή γι’ αυτό είναι και η μόνη κανονική. Σήμερα βλέπουμε να αναγνωρίζεται σταδιακά η ιεροσύνη και σε άλλα δόγματα από την ίδια κεφαλή της Ορθοδοξίας που συνέρχεται σαν ίσος με ίσο με όλους αυτούς και αύριο θα αναγνωρίσουμε την ιεροσύνη ακόμα και στο… γυναικείο φύλο. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι οι κανόνες της εκκλησίας, (Πηδάλιο), απαγορεύουν με την ποινή του αφορισμού τις συμπροσευχές με αιρετικούς, πολύ περισσότερο με αλλόδοξους. Τώρα βλέπουμε ότι ο ίδιος ο Πατριάρχης όχι μόνο συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς αλλά ακόμα και με αλλόδοξους, (6-13 Σεπτεμβρίου του 2007 στην Γροιλανδία στο Ζ΄Οικολογικό συμποσίο παγκόσμιο οικολογικό συμπόσιο). Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι ο μεγάλος Άγιος Γρήγορος ο Παλαμάς, είναι αυτός που έχει καθορίσει με θεόπνευστες γραφές τα βασικά δόγματα της Ορθοδοξίας, (σε συνέχεια των μεγάλων Πατέρων της Καππαδοκίας), σε αντιδιαστολή με την καταδικασμένη αίρεση των παπικών. Σήμερα μας λένε πως ο Άγιος αυτός θα πρέπει να ξεπεραστεί χάριν της «προόδου» και της Νέας Εποχής για να μην μείνουμε «πίσω». Μέχρι σήμερα νομίζαμε πως τα δόγματα και οι Άγιοι της εκκλησίας μας είναι αιωνία. Σήμερα μαθαίνουμε πως ένεκα της εξέλιξης θα πρέπει να αναθεωρηθούν όλα, να αλλάξουμε γραμμή, να αποδεχτούμε κάθε νεωτερισμό, ακόμα και το συλλείτουργο με ότι απίθανο μπορεί κανείς να φανταστεί, χάριν της… μεγάλης αγάπης της θρησκείας μας. Μέχρι σήμερα πιστεύαμε πως η Ορθοδοξία είναι η μόνη οδός της αλήθειας. Σήμερα μαθαίνουμε πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι δρόμοι που οδηγούν στην «αλήθεια», ακόμα και πέραν και έξω από τον Ιησού Χριστό. Μέχρι σήμερα νομίζαμε πως η προσευχή μας είναι η μόνη αληθινή επίκληση προς τον Παντοδύναμο. Σήμερα μαθαίνουμε πως και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδιστές και άλλοι με την δική τους προσευχή, (όπως τα… μάντραμς), βαδίζουν στον «ορθό δρόμο». Μέχρι σήμερα πιστεύαμε πως η Νέα Τάξη είναι ο αντίχριστος που επιδιώκει να κυριαρχήσει στις ψυχές μας με το ηλεκτρονικό φακέλωμα, το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, την άλωση και υποταγή του αυτεξούσιου μας κ.α. Σήμερα μας λένε πως η Νέα Τάξη και η Παγκοσμιοποίηση, όπως μας την επιβάλλουν, είναι η μόνη λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας.

Αυτή είναι η Ορθοδοξία και μπορεί έτσι να εκπληρώσει τον σωτήριο θεραπευτικό της ρόλο ; Μήπως πραγματικά θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα όσα ξέραμε και να βαδίσουμε «ενωμένοι» με όλους αυτούς τους… «πολύχρωμους» τον δρόμο της «ενότητας» και της «ειρήνης» της ανθρωπότητας ; Μήπως είναι ορθά το φιλιόκβε, το πρωτείο, το αλάθητο, η άσπιλος σύλληψης της Θεοτόκου, τα άζυμα, η αξιομισθία των αγίων, το καθαρτήριο πυρ ; Μήπως ο Άγιος Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης και τόσοι άλλοι έχουν πια ξεπεραστεί και η Νέα Εποχή επιτάσσει την ριζική αλλαγή όλων των πιστεύω μας ; Αλήθεια μήπως όσοι διαφωνούν και μένουν ακόμα «πίσω», είναι κύμβαλα αλαλάζοντα απέναντι σε μια ιεραρχία που καθοδηγεί το ποίμνιο σε «νέους δρόμους» που δεν έχουν καμία σχέση με ότι γνωρίζαμε και πιστεύαμε μέχρι σήμερα;

Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες της Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας, Άγιοι Πατέρες του Αγίου Όρους, λοιποί Ποιμενάρχες, τι έχετε να πείτε στο ποίμνιο που αγωνιά για όλα αυτά; Η «Κεφαλή της Ορθοδοξίας» έχει πάρει τον δρόμο της χωρίς να ενδιαφέρεται για το ποίμνιο και φέρεται αποφασισμένη για τις επιλογές της. Εσείς όμως σαν Ποιμενάρχες έχετε την υποχρέωση να δώσετε μια απάντηση σε όσους ακόμα αγωνιούν για το τι γίνεται, για το τι έρχεται και για το τι θα συμβεί. Απαντήστε τουλάχιστον αν είστε αληθινοί Ιεράρχες για το τι θεωρείται πως είναι σωστό και τι όχι, σε όλα όσα γίνονται σήμερα. Είναι δυνατόν να έχουν δίκιο όλοι αυτοί που υποστηρίζουν την ένωση χωρίς όρους και πως η Νέα Τάξη είναι η σωτήρια της ανθρωπότητας, (ανθρωπότητας όμως, ανθρώπων χωρίς Πρόσωπα);; Είναι άξιοι όσοι σιωπούν; Είναι άξιοι όσοι βλέπουν τον λαό να υποφέρει και δεν μιλούν την Αλήθεια των πραγμάτων να σωθεί ο κόσμος; Το χειρότερο είναι να κρυβόμαστε όλοι πίσω από ακριβές τιάρες, μακριά μαύρα ράσα, φανταχτερές τελετές, πολύχρωμες γραβάτες, ακριβές τουαλέτες, ευσεβιστικές υπερκφυγές και από «όμορφα» λόγια. Ακόμα χειρότερο να ξεφεύγουμε δια της «πλαγίας οδού»..

Το παρών γράφτηκε μετά από μια πρόσφατη επίσκεψη- προσκύνημα στο Άγιο Όρος όπου μας περίμεναν μια σειρά αναπάντεχων και.. δυστυχώς δυσάρεστων εκπλήξεων. Είναι το Άγιον Όρος αυτό που ξέραμε, δηλαδή το Περιβόλι της Παναγίας;