Του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη
Η μητέρα του Χριστού ήταν και είναι η Παναγία, η κόρη του Ιωακείμ και της Άννας.
Το ομορφότερο λουλούδι της γης, το οποίο όταν ο Θεός όρισε έγινε δοχείο του αγίου Πνεύματος, που καρποφόρησε τον πιο γλυκύ καρπό, τον Χριστό!
Η ομορφιά της ήταν τέτοια που θάμπωσε και τους αγγέλους και ο Θεός την όρισε ως μητέρα του Υιού του. Αυτή είναι η μοναδική γυναίκα που αξιώθηκε να επιτελέσει το μοναδικό έργο της Ενανθρωπήσεως του θεανθρώπου. Ο ρόλος της σημαντικός και μεγάλος!
Μέσα στο σώμα του Χριστού ήταν το σώμα της μητέρας και μέσα στο αίμα Του κυλούσε το αίμα αυτής. Τα κύτταρά Του ήταν από τα κύτταρά της. Τι ανώτερο αυτού έγινε ποτέ στον κόσμο; Αυτή η ένωση θείας και ανθρώπινης φύσης έγινε στα σπλάγχνα της «Παναχράντου κόρης». Πράγματι, η Θεοτόκος Μαρία ήταν το σκεύος στο οποίο κατοίκησε ο Θεός και όχι μόνο κατοίκησε αλλά έστησε τον θρόνο Του. Η κοιλιά της Παναγίας ήταν ο τόπος για να ενωθεί ο ουρανός και η γη. Αυτή η νεαρή κόρη ήταν γεμάτη χαρίσματα και αυτά τιμά και υμνεί η Εκκλησία μας σε κάθε δική της εορτή.
Σχεδόν κάθε μήνα έχουμε εορτή της Παναγίας και δεν είναι τυχαίο αυτό, αφού η Παναγία είναι το αλάτι που έρχεται και νοστημεύσει την δύσκολη-άνοστη πολλές φορές ζωή μας. Δεν είναι μια αόριστη ιδέα αλλά ένα πρόσωπο με το οποίο μπορούμε να συνομιλούμε, να λέμε τον πόνο μας, τις δυσκολίες μας αλλά και τις χαρές μας και τα όνειρά μας. Η Εκκλησία την ανεβάζει ψηλά, πολύ ψηλά, πιο πάνω και από τους αγγέλους αλλά εκείνη είναι σε όλους μας κοντά, πολύ κοντά!
Μακάρι τα μάτια μας να ήταν μάτια παιδικά για να χαιρόμασταν την παρουσία της. Λένε οι γέροντες στο Άγιον Όρος ότι αν κάποιος κάνει κάθε μέρα τους χαιρετισμούς της Παναγίας κάποτε θα αξιωθεί να δεχθεί επίσκεψη από την Ίδια! Θυμήθηκα τώρα τον άγιο Νεκτάριο, τον οποίο επισκεπτόταν η Παναγία στο μοναστήρι του στην Αίγινα. Όταν την έβλεπε στην πόρτα του κελλιού της έλεγε: «Εσείς Κυρία;». Έτσι την αποκαλούσε Κυρία και είναι Κυρία, η Κυρία της ζωής μας!
