Πασχαλινό μήνυμα Χίου Μάρκου: Τέσσερις μόνο λέξεις. Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη!

“Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! – Αληθώς ανέστη!..”, αναφέρει μεταξύ άλλων στο πασχαλινό μηνυμά του ο Μητροπολίτης Χίου Μάρκος. 

Αναλυτικά το μήνυμα: 

«Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος».

 (Κατηχητικός Λόγος ιερού Χρυσοστόμου)

Α­γα­πη­τοί μου,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Προ ο­λι­γων η­με­ρων η­κού­σα­μεν την κα­τα­δι­κην εις θα­να­τον, που ε­πε­βα­λεν ο αν­θρω­πος εις τον Θε­ον. Ση­με­ρον α­κού­ο­μεν την «κα­τα­δι­κην» εις α­θα­να­σι­αν, που ο Θε­ος διά της α­να­στα­σε­ως Του χα­ρι­ζει εις τους αν­θρω­πους. Το με­γα­λυ­τε­ρον μι­σος το ε­δει­ξαν οι αν­θρω­ποι προς τον Θε­ον, ο­ταν Τον ε­σταύ­ρω­σαν. Την με­γα­λυ­τε­ραν α­γα­πην δει­κνυ­ει ο Θε­ος προς τους αν­θρω­πους, ο­ταν α­να­σταί­νε­ται. Οι αν­θρω­ποι ή­θε­λαν να κα­τα­στη­σουν τον Θε­ον θνη­τον, αλ­λα ο Θε­ος διά της α­να­στα­σε­ως Του κα­τε­στη­σε τους αν­θρω­πους α­θα­να­τους. Ο θα­να­τος δεν υ­πα­ρχει πλε­ον. Η α­θα­να­σι­α κα­τε­κλυ­σε τον αν­θρω­πον και ο­λους τους κο­σμους του.

Διά της α­να­στα­σε­ως του Θε­αν­θρω­που η αν­θρω­πι­νη φυ­σις ω­δη­γη­θη τε­λε­σι­δι­κως εις την ο­δον της α­θα­να­σι­ας και ε­γι­νε φο­βε­ρα και δι­’­αυ­τον τον θα­να­τον. Προ της α­να­στα­σε­ως του Χρι­στού ο θα­να­τος η­το φο­βε­ρος διά τον αν­θρω­πον, α­πο της α­να­στα­σε­ως του Κυ­ρι­ου ο αν­θρω­πος γίνεται φοβερός διά τον θάνατον. Εάν ο άνθρωπος ζη διά της πι­στε­ως εις τον Α­να­σταν­τα Θε­αν­θρω­πον, ζη υ­πε­ρα­νω του θα­να­του. Καί ο­ταν α­πο­θνη­σκη α­φη­νει α­πλως το εν­δυ­μα του σω­μα­τος του διά να το εν­δυ­θη εκ νε­ου κα­τα την η­με­ραν της Δευ­τε­ρας Πα­ρου­σι­ας.

Διά της α­μαρ­τι­ας ο αν­θρω­πος κα­τε­στη θνη­τος και πε­πε­ρα­σμένος˙ διά της αναστάσεως του Χριστού γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Εις αυτό έγκειται η δύναμις και το κράτος και η παντοδυναμία της του Χριστού αναστάσεως. Διά τούτο άνευ της αναστάσεως του Χριστού δεν θα υπήρχε καν η χριστιανική πίστις. Η ανάστασις του Κυρίου είναι το μεγαλύτερον θαύμα μεταξύ των θαυμάτων Του. Όλα τα άλλα θαύματα πηγάζουν από αυτό και συνοψίζονται εις αυτό. Εκ της αναστάσεως εκπηγάζουν η πίστις, η αγάπη, η ελπίς, η προσευχή, η θεοσέβεια.

Οι δραπέται μαθηταί, που έφυγαν μακράν από τον Ιησούν όταν εσταυρώθη, επιστρέφουν προς Αυτόν όταν ανέστη. Οι πρώτοι χριστιανοί έγιναν χριστιανοί, διότι ανέστη ο Χριστός, διότι ενίκησε τον θάνατον. Αυτό είναι εκείνο το οποίον ουδεμία θρησκεία έχει˙εκείνο το οποίον ανυψώνει τον Κύριον υπεράνω όλων των ανθρώπων και των θεών˙ εκείνο το οποίον κατά τρόπον μοναδικόν και αναμφισβήτητον δεικνύει και αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κύριος εις όλους τους ορατούς και αοράτους κόσμους.

Όλη η ιστορία του χριστιανισμού είναι η ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίον συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας. Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! – Αληθώς ανέστη!… Εις εκάστην εξ αυτών ευρίσκεται από ένα Ευαγγέλιον και εις τα τέσσαρα Ευαγγέλια ευρίσκεται όλον το νόημα όλων των κόσμων του Θεού, των ορατών και αοράτων. Καί όταν όλα τα αισθήματα του ανθρώπου και όλαι αι σκέψεις του συγκεντρωθούν εις την βροντήν του πασχαλινού αυτού χαιρετισμού: «Χριστός Ανέστη!», τότε η χαρά της αθανασίας σείει όλα τα όντα, και αυτά εν αγαλλιάσει απαντούν και επιβεβαιούν το πασχάλιον θαύμα: «Αληθώς ανέστη!».

Αγαπητοί μου,

Μέχρι της αναστάσεώς Του ο Κύριος εδίδασκε περί της αιωνίου ζωής, αλλά με την ανάστασίν Του έδειξεν ότι ο Ίδιος όντως είναι η αιώνιος ζωή. Μέχρι της αναστάσεώς Του εδίδασκε περί της αναστάσεως των νεκρών, αλλά με την ανάστασίν Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι πράγματι η ανάστασις των νεκρών. Μέχρι της αναστάσεώς Του εδίδασκεν ότι η πίστις εις Αυτόν μεταφέρει εκ του θανάτου εις την ζωήν, αλλά με την ανάστασίν Του εδειξεν ότι ο Ίδιος ενίκησε τον θάνατον και εξησφάλισε τοιουτοτρόπως εις τους τεθανατωμένους ανθρώπους την μετάβασιν εκ του θανάτου εις την ανάστασιν.

Καί ακόμη άνευ της αναστάσεως του Θεανθρώπου δεν δύναται να εξηγηθή ούτε η αποστολικότης των Αποστόλων, ούτε το μαρτύριον των Μαρτύρων, ούτε η ομολογία των Ομολογητών, ούτε η αγιότης των Αγίων, ούτε η ασκητικότης των Ασκητών, ούτε η θαυματουργικότης των θαυματουργών, ούτε η πίστις των πιστευόντων, ούτε η αγάπη των αγαπώντων, ούτε η ελπίς των ελπιζόντων, ούτε η νηστεία των νηστευόντων, ούτε η προσευχή των προσευχομένων, ούτε η πραότης των πράων, ούτε η μετάνοια των μετανοούντων, ούτε η ευσπλαχνία των ευσπλάχνων, ούτε οιαδήποτε χριστιανική αρετή ή άσκησις. Εάν ο Κύριος δεν είχεν αναστή και ως Αναστάς δεν είχε γεμίσει τους μαθητάς Του με την ζωοποιόν δύναμιν και την θαυματουργικήν σοφίαν, ποίος θα ηδύνατο αυτούς τους φοβισμένους και δραπέτας να τους συγκεντρώση και να τους δώση το θάρρος και την δύναμιν και την σοφίαν διά να ηδύναντο τόσον άφοβα και με τόσην δύναμιν και σοφίαν να κηρύττουν και να ομολογούν τον Αναστάντα Κύριον και να πηγαίνουν με τόσην χαράν εις τον θάνατον δι’ Αυτόν; Καί αν ο Αναστάς Σωτήρ δεν τους είχε γεμίσει με την θείαν δύναμίν Του και σοφίαν, πως θα ηδύναντο να ανάψουν μέσα εις τον κόσμον την άσβεστον πυρκαιάν της καινοδιαθηκικής πίστεως αυτοί οι απλοικοί, αγράμματοι, αμαθείς και πτωχοί άνθρωποι; Εάν η χριστιανική πίστις δεν ήτο η πίστις του Αναστάντος και κατά συνέπειαν του αιωνίως ζώντος και ζωοποιούντος Κυρίου, ποίος θα ηδύνατο να εμπνεύση τους Μάρτυρας εις τον άθλον του μαρτυρίου, και τους Ομολογητάς εις τον άθλον της ομολογίας, και τους Ασκητάς εις τον άθλον της αθλήσεως, και τους Αναργύρους εις τον άθλον της αναργυρίας, και τους Νηστευτάς εις τον άθλον της νηστείας και της εγκρατείας, και οποιονδήποτε χριστιανόν εις οποιονδήποτε ευαγγελικόν άθλον;

Όλα αυτά είναι αληθινά και πραγματικά διά κάθε ανθρωπίνην ύπαρξιν. Διότι ο θαυμαστός και γλυκύτατος Κύριος Ιησούς, ο Αναστάς Θεάνθρωπος, είναι η μόνη Ύπαρξις με την οποίαν δύναται ο άνθρωπος να νικήση και τον θάνατον και την αμαρτίαν και τον διάβολον, και να καταστή μακάριος και αθάνατος, συμμέτοχος εις την Αιωνίαν Βασιλείαν της Αγάπης του Χριστού. Διά τούτο, διά την ανθρωπίνην ύπαρξιν ο Αναστάς Κύριος είναι τα πάντα εν πάσι εις όλους τους κόσμους, ο,τι το Ωραίον, το Καλόν, το Αληθές, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνον, το Θείον, το Σοφόν, το Αιώνιον. Αυτός είναι όλη η Αγάπη μας, όλη η Αλήθειά μας, όλη η Χαρά μας, όλον το Αγαθόν μας, όλη η Ζωή μας, η Αιώνια Ζωή εις όλας τας θείας αιωνιότητας και απεραντοσύνας.

Διά τούτο και πάλιν, και πολλάκις, και αναρίθμητες φορές: Χριστός Ανέστη!

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2015

Με πα­τρι­κες ευ­χες

Ο Μη­τρο­πο­λι­της

+ Ο Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Μάρκος