” Όσο και αν τα δεδομένα της προσωπικής και κοινωνικής ζωής μας φαίνονται δύσκολα, όσο και αν κάποιες φορές μας τρομάζουν, όσο και αν παίρνουν την μορφή μιας πέτρας, σαν εκείνης του μνημείου, πέτρας που κάθεται βαρειά πάνω στην καρδιά μας, ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει”, αναφέρει μεταξύ άλλων στο πασχαλινό μηνυμά του ο Μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος
Ακολουθεί το μήνυμα:
“Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Με τις δύο αυτές λέξεις του πασχαλίου χαιρετισμού μας, που συμπυκνώνουν το μυστήριο της πίστεως μας, ευαγγελιζόμαστε και εξαγγέλουμε το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της ανθρωπίνης ιστορίας, την Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού της δόξης. “Ανέστη ο Κύριος όντως”. Το κενό μνημείο διακηρύττει ανά τους αιώνες το γεγονός της νίκης του Χριστού εναντίον του θανάτου.
Οι εμφανίσεις του Αναστάντος στους Αποστόλους και τις Μυροφόρες γυναίκες σηματοδοτούν την απαρχή της διηνεκούς αναστάσιμης εκκλησιαστικής εμπειρίας. Αυτή την εμπειρία καλούμεθα να ψηλαφήσουμε πανηγυρίζοντας σήμερα την Εορτή και ψάλλοντας το “Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.
Ο Χριστός προσηλώθηκε πάνω στο ξύλο του Σταυρού, πέθανε ως άνθρωπος και ετάφη.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διηγείται ότι ο ευσχήμων βουλευτής Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο νυκτερινός μαθητής Νικόδημος, αφού εξασφάλισαν την άδεια του Πιλάτου, κατέβασαν από το Σταυρό το σώμα του Ιησού, και φροντίζοντάς το σύμφωνα με τα ιουδαϊκά έθιμα ενταφιασμού, το κατέθεσαν σε καινό μνημείο. Όλα φαίνονταν να είχαν τελειώσει.
Ο Ιησούς νεκρός μέσα στον τάφο, τον οποίο έκλεισε ο μεγάλος και βαρύς λίθος και ασφάλιζαν οι σφραγίδες και η κουστωδία των Ρωμαίων στρατιωτών.
Οι Μυροφόρες γυναίκες ξεκινούν χαράματα της Κυριακής, “Όρθρου βαθέος” προς τον τάφο, για να μυρίσουν το σώμα του Ιησού. Αγωνιούν αν θα μπορέσουν να πετύχουν τον σκοπό τους γιατί η πέτρα που κλείνει το τάφο δύσκολα μπορεί να μετακινηθεί. “Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου” αναρωτιούνται μεταξύ τους. Φτάνοντας βλέπουν ότι ο τάφος είναι ανοικτός. Ο Άγγελος που κάθεται πάνω στην πέτρα τους αναγγέλει ότι ο Κύριος ανέστη και τους λέει να μεταφέρουν το μήνυμα στους Αποστόλους.
Ο Κύριος ανέστη και ο Άγγελος κύλισε τον λίθο και άνοιξε το τάφο για να βεβαιωθούν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως, οι Μυροφόροι γυναίκες κατ ἀρχάς και κατόπιν οι Μαθητές, για το μοναδικό γεγονός. Ο τάφος δεν μπόρεσε να κρατήσει την ζωή. Η πέτρα που σφράγισε τον τάφο δεν σηματοδότησε ένα τέλος αλλά μια νέα αρχή. Έγινε ο θεμέλιος λίθος της πίστεώς μας, η βάση της ελπίδας και της χαράς μας. Τα πάντα πλέον είναι διαφορετικά. Στον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, και στην ανθρωπότητα ολόκληρη δόθηκε ως δώρο μια άλλη προοπτική θέασης της πραγματικότητος, μια καινούργια δυνατότητα κατανόησης και ερμηνείας της ανθρωπίνης υπάρξεως και των δεδομένων της ανθρωπίνης κοινωνίας εν γένει.
Αυτό το δώρο του Θεού, που απετέλεσε την διαχρονικά ασύλητη περιουσία των πατέρων μας, του Ορθοδόξου λαού μας, καλούμεθα να οικειοποιηθούμε εορτάζοντας για μια επιπλέον φορά στην ζωή μας την Ανάσταση του Κυρίου μας. Όσο και αν τα δεδομένα της προσωπικής και κοινωνικής ζωής μας φαίνονται δύσκολα, όσο και αν κάποιες φορές μας τρομάζουν, όσο και αν παίρνουν την μορφή μιας πέτρας, σαν εκείνης του μνημείου, πέτρας που κάθεται βαρειά πάνω στην καρδιά μας, ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει.
Έχει την δύναμη να την αποκυλίσει. Φτάνει να Τον πιστεύσουμε, να Τον εμπιστευθούμε, να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση Του. Να κάνουμε το θέλημα Του δικό μας θέλημα. Να ζήσουμε την ζωή Του. Να νοηματοδοτήσουμε την καθημερινότητά μας με τον λόγο Του. Να επιλέξουμε την μαθητεία μαζί Του. Να έχουμε συνείδηση της ταυτότητός μας ως μαθητών Εκείνου που ενίκησε τον θάνατο και έχει την δύναμη να διώχνει κάθε γεύση θανάτου από την προσωπική και κοινωνική ζωή μας. Εδώ έγκειται και το μεγαλείο της ελευθερίας μας ως προσώπων, όσο και αν θέλουμε πολλές φορές να το αγνοούμε.
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Ευχαριστούμε τον Αναστάντα Σωτήρα Κύριον, ο οποίος μας αξίωσε να εορτάζουμε και εφέτος το Άγιο Πάσχα, δίνοντας μας ελπίδα για το παρόν και το μέλλον μας, ελπίδα του ουρανού και ελπίδα της γης. Δοξάζουμε το πανάγιο όνομά Του γιατί δεν μας άφησε να στενάζουμε στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη, του κάθε Άδη, αλλά περιέλουσε την ύπαρξη μας με το ανέσπερο φως Του, που έλαμψε σαν αστραπή από τον Πανάγιο Τάφο Του και εφώτισε τα σύμπαντα.
Τον παρακαλούμε να μας δίνει την δύναμη να εργαζόμαστε τα έργα του φωτός και να μας χορήγει πλουσιόδωρα την χαρά και την ειρήνη Του, για να καταφάσκουμε καθημερινά την ύπαρξη μας ως υιοί και θυγατέρες της Αναστάσεως.
Χριστός ανέστη, αδελφοί. Ευχόμαστε σε όλους έτη πολλά, ευλογημένα και καταυγαζόμενα από το ανέσπερο φως που ανέτειλε από τον πανάγιο Τάφο.
Άγιον Πάσχα του δισχιλιοστού και δεκάτου πέμπτου σωτηρίου έτους
Διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα ευχέτης πάντων ημών”.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
-120x86.jpg)
