“Η πίστη στην Ανάσταση του Θεανθρώπου έγινε και παραμένει το θεμέλιο του Χριστιανισμού, αφού: «ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις ημών» (Α΄ Κορ. 15, 14).” Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων στο πασχαλινό μηνυμά του ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος.
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής:
Αγαπητοί μου αδελφοί και αγαπητά μου τέκνα εν Αναστάντι Κυρίω,
Χριστός Ανέστη,
Το μήνυμα της νίκης πάνω στο θάνατο,
έρχεται να αγγίξει βαθιά τις καρδιές μας
και να αποδείξει πόσο ανίσχυρα,
και πτωχά σε περιεχόμενο είναι,
τα πολυπληθή μηνύματα του κόσμου.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
σε ένα αναστάσιμό του μήνυμα τονίζει: «Σήμερα παντού στην οικουμένη επικρατεί χαρά και πνευματική ευφροσύνη. Σήμερα όλοι οι άγγελοι, και όλες οι ουράνιες δυνάμεις,
αγάλλονται για τη σωτηρία των ανθρώπων. Σκέψου λοιπόν, αγαπητέ μου, πόσο μεγάλη είναι η χαρά, αφού και οι ουράνιες δυνάμεις εορτάζουν μαζί μας, γιατί χαίρονται μαζί μας για τα δικά μας αγαθά.
Ο Άγιος Επιφάνιος αναφωνεί:
«Ανέστη Χριστός, η των πεσόντων ανάστασις… Ανέστη Χριστός και χαράν πάση τη κτίσει εδωρήσατο».
Η πίστη στην Ανάσταση του Θεανθρώπου έγινε και παραμένει το θεμέλιο του Χριστιανισμού, αφού: «ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις ημών» (Α΄ Κορ. 15, 14).
Γιά να γίνει όμως σε βάθος κατανοητή η Ανάσταση, πρέπει να γίνει βίωμα. Δεν αρκεί η νοητική προσέγγιση του ακατανόητου μυστηρίου, αλλά η συμμετοχή στο χώρο της βιώσεως, του τρόπου ζωής. Καί η ζωή αυτή είναι η εκκλησιαστική – λειτουργική – νηπτική
προσέγγιση του μυστηρίου της Αναστάσεως.
Όταν μέσα σ’ ένα κόσμο υποτιμημένων αξιών, σε ένα κόσμο βαθιάς αποστασίας από τον Θεό,
μπορείς να Τον εμπιστεύεσαι, όταν μέσα στο καθημερινό ψέμα, εσύ συντάσσεσαι με την αλήθεια, όταν όλοι κάνουν τα πάντα, για να ικανοποιήσουν μόνο τον εαυτό τους, και εσύ κάνεις θυσίες, για τους άλλους, όταν όλοι συμβιβάζονται, για να εξασφαλισθούν, κι εσύ δεν προδίδεις τις αρχές σου, με κίνδυνο να ζημιωθείς και να χάσεις τη θέση σου, όταν οι άλλοι ορθολογιστικά εξηγούν τα πάντα, ενώ η δική σου καρδιά θερμαίνεται, με την ελπίδα της Αναστάσεως, τότε είσαι πραγματικός μαθητής του Χριστού.
Όλα αυτά όμως που φαίνονται αδύνατα, για τον καθημερινό άνθρωπο, γίνονται πραγματικότητες μέσα στην περιοχή της χάρης του Θεού, που μεταμορφώνει τον άνθρωπο, σε νέο δημιούργημα, σε «καινή κτίση»
Αυτό δεν θέλησαν να αποδεχθούν,
πολλοί αρνητές του τρόπου ζωής μέσα στην Εκκλησία . Μερικοί όμως από αυτούς,
όταν έφθασαν στην άκρα απελπισία,
όπως ο φιλόσοφος Νίτσε ανεφώνησαν: «Έχει φύγει ο Θεός μου.
Όχι! Έλα πίσω.
Ω! Γύρνα πίσω,
στον τελευταίο από όλους τους μοναχικούς. Όλα τα ποτάμια από τα δάκρυά μου, κυλούν προς Εσένα! Καί η στερνή φλόγα της καρδιάς μου, κυλά προς Εσένα! Ω! Γύρνα πίσω. Άγνωστέ μου Θεέ! Πόνε μου! Στερνή μου ευτυχία!» (Τάδε έφη Ζαρατούστρα) .
Σε τούτο ακριβώς συνίσταται και το ελπιδοφόρο μηνυμα της θείας Αποκαλύψεως, ο Θεός σώζει τον άνθρωπο, από την αγωνία του μηδενός, και από τον φόβο του θανάτου,
με το Σταυρο και την Ανάσταση του Χριστού.
Ο λόγος της Εκκλησίας αποκτά καίρια βαρύτητα,
στο σημείο της καθόδου του Χριστού στον Άδη,
με την έννοια της εισόδου Του, μέσα στο κράτος του θανάτου.
Είναι συνταρακτικά τα τροπάρια, που ψάλλονται
κατά τον εσπερινό του Πάσχα,
τα οποία αρχίζουν με τη φράση
«σήμερον ο Άδης στένων βοά».
Ουσιαστικός στο σημείο αυτό,
είναι και ο Κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
ο οποίος αναγιγνώσκεται,
κατά την ακολουθία της Κυριακής του Πάσχα.
Μεταξύ των άλλων αναφέρεται, ότι
ο Άδης όταν συνάντησε τον Χριστό
«επικράνθη…κατηργήθη… ενεπαίχθη…
ενεκρώθη… καθηρέθη… εδεσμεύθη».
Ο Άγιος Επιφάνιος, Επίσκοπος Κύπρου,
ερμηνεύοντας ψαλμό του Δαυΐδ (Ψαλμ. κγ’, 7-10),
περιγράφει την κάθοδο του Χριστού στον Άδη:
« Ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη
θεοπρεπώς, πολεμικώς… δεσποτικώς,
συνοδευόμενος από μύριες, μυριάδες και χίλιες χιλιάδες αγγέλους.
Πριν φθάσει ο Χριστός στα ανήλια δεσμωτήρια του Άδου,
προέφθασε όλων, ο αρχιστράτηγος Γαβριήλ,
για να τους αναγγείλει την έλευση του Χριστού,
αφού αυτός ευηγγελίσθη στην Παναγία.
Είπε: «Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών» και
στη συνέχεια φώναξε ο αρχάγγελος Μιχαήλ
«και επάρθητε πύλαι αιώνιοι».
Τότε εμφανίστηκε ο Χριστός
και οι άρχοντες του Άδου φώναξαν δυνατά:
«τις εστίν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;»
Τότε όλες οι δυνάμεις των ουρανών φώναξαν:
«Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω…
Κύριος των δυνάμεων,
αυτός εστίν ο βασιλεύς της δόξης».
Τότε ο Αδάμ άκουσε τα βήματα του Χριστού, που ερχόταν,
όπως τα άκουσε τότε στον Παράδεισο,
μετά την παράβαση και την παρακοή.
Τότε αισθανόταν ταραχή και φόβο,
τώρα όμως χαρά και ευφροσύνη.
Μετανοημένος ο Αδάμ, φώναξε σε όλες τις ψυχές:
« Ο Κύριός μου μετά πάντων».
Καί ο Χριστός απήντησε:
«Καί μετά του πνεύματός σου».
Καί αφού του έπιασε το χέρι, τον ανέστησε».
Το Πάσχα του έτους 1935 στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου,
όλοι οι πατέρες είχαν βγεί στο προαύλιο,
προκειμένου να τελέσουν την ακολουθία της Ανάστασεως. Μετά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ο Καθηγούμενος είπε
σε ένα από τα πιο απλά και πιστά γεροντάκια, στο γέρο Θωμά:
«Γέρο Θωμά, πήγαινε κάτω στο σκευοφυλάκιο,
εκεί που είναι τα οστά των πατέρων,
και να τους πείς το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ο γέρο Θωμάς μετέβη στο οστεοφυλάκιο και είπε:
«Ο ηγούμενος με έστειλε να σας πω το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ,
πατέρες και αδελφοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
και το φώναξε μεγαλοφώνως.
Τότε έγινε κάτι συγκλονιστικό.
Τα οστά έτριξαν και αναπήδησαν,
μία νεκροκεφαλή ανασηκώθηκε και απάντησε στον χαιρετισμό:
«ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ».
Η Ανάσταση του Χριστού, άλλαξε οριστικά
την παγκόσμια ιστορία.
Όσοι συμμετέχουν σε αυτήν,
θα καταταγούν στους ευεργέτες της.
Η παγκόσμια ιστορία, γνωρίζει πολλές προσωπικότητες,
ήρωες, πολιτικούς, θεμελιωτές ιδεολογιών και επιστημονικούς πρωτοπόρους.
Η θέση όμως των πάντων θα κριθεί κατά τα μέτρα της αγιότητας,
δηλαδή κατά τον τρόπο της προσωπικής τους συμμετοχής, στον αναστάσιμο τρόπο ζωής.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας διδάσκει τον τρόπο αυτό:
«Αν είσαι Σίμων Κυρηναίος,
σήκωσε τον Σταυρό και ακολούθησέ Τον.
Αν σταυρωθείς μαζί Του, ως ληστής,
γνώρισε τον Θεό, σαν ευγνώμων δούλος».
Προσκύνησε Αυτόν, που κρεμάσθηκε στο Σταυρό για σένα,
έστω κι αν κρέμεσαι κι εσύ.
Μπες με τον Ιησού στον Παράδεισο,
ώστε να μάθεις, από τι έχεις ξεπέσει.
Δες τις εκεί ομορφιές.
Άσε το ληστή που γογγύζει,
να πεθάνει έξω, μαζί με τη βλασφημία του.
Κι’ αν είσαι Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας,
ζήτησε το σώμα, απ᾿ τον σταυρωτή.
Κι αν είσαι Νικόδημος, ο νυκτερινός θεοσεβής,
ενταφίασέ Τον με μύρα.
Κι αν είσαι κάποια Μαρία, η η άλλη Μαρία, η η Σαλώμη, η η Ιωάννα,
δάκρυσε πρωΐ-πρωί.
Δες πρώτος την πέτρα σηκωμένη,
ίσως δε και τους αγγέλους, κι’ αυτόν τον ίδιο τον Ιησού.
Αν ακούσεις «Μη μ᾿ αγγίζεις», στάσου μακριά, σεβάσου τον Λόγο, αλλά μη λυπηθείς. Διότι ξέρει Εκείνος σε ποιούς θα φανερωθεί πρώτα.
Γίνε Πέτρος η Ιωάννης.
Σπεύσε στον τάφο, τρέχοντας μαζί.
Κι αν σε προλάβει στην ταχύτητα, νίκησε με τον ζήλο σου,
Κι αν σαν Θωμάς, χωρισθείς απ᾿ τους συγκεντρωμένους μαθητές,
στους οποίους εμφανίζεται ο Χριστός,
όταν Τον δείς, μην απιστήσεις.
Κι αν απιστήσεις, πίστεψε σ᾿ αυτούς, που στο λένε.
Κι αν ούτε και σ᾿ αυτούς πιστέψεις,
δείξε εμπιστοσύνη στα σημάδια των καρφιών.
Αν κατεβαίνει στον Άδη, κατέβα μαζί Του.
Γνώρισε και τα εκεί μυστήρια του Χριστού,
ποιό είναι το σχέδιο της διπλής καταβάσεως,
ποιός είναι ο λόγος της:
απλώς σώζει τους πάντες, με την εμφάνισή Του».
Χριστός ανέστη !
Αγαπητά μου τέκνα εν Κυρίω,
Εύχομαι εκ βαθέων προς όλους σας, να εορτάσετε
«Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, άγιον,
Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον»
μέσα στο αναστάσιμο πανηγύρι της ανεκλαλήτου αγάπης
του νικήσαντος τον θάνατο Κυρίου μας.
Ο Επίσκοπος και Ποιμενάρχης Σας.
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣ ο Α΄
