Ελαφρώς ετεροχρονισμένα ήρθε η αντίδραση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ αναφορικά με τον πολιτικό όρκο των κυβερνώντων. Βέβαια για είναι κάπως επίκαιρη η παρέμβασή του τη συνέδεσε με την χθεσινή ορκωμοσία στη Βουλή. Με επιχειρήματα που έχουν ήδη ειπωθεί ξανά κατά καιρούς, με αναγωγές ακόμη και στη Γαλλική ή την Οκτωβριανή επανάσταση και φινάλε με κριτική στον κ. Κουράκη και αναφορές για την “ουδετερόθρησκη πολιτεία” και για τους μουσουλμάνους κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα μελλούμενα….
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
Η διαβεβαίωση στην τιμή και την συνείδηση του, του κυρίου Πρωθυπουργού κατά την ανάληψη των καθηκόντων του και η μη ορκοδοσία του ενώπιον του Ιερού Ευαγγελίου είναι μία απόλυτα συνεπής στάση στην δεδηλωμένη αθεΐα του, που δημοσία και προ της εκλογικής διαδικασίας είχε γνωστοποιηθεί.
Άλλωστε και η διά συμφώνου συμβίωσης σύναψη δικαιοπρακτικής οικογενείας και η πολιτική ονοματοδοσία των δύο τέκνων του, όπως η γνωστή δημοσιογράφος κ. Λουλέ με κείμενα της παρουσίασε, με σύνθετα ονόματα εκ των οποίων το δεύτερο προέρχεται από το ειδωλολατρικό πάνθεον της αρχαίας ελληνικής θρησκείας (Φοίβος-Ορφέας) αποτελούν πανηγυρικές διακηρύξεις της σχάσεως του κυρίου Πρωθυπουργού, από την πίστη της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, παρότι η οικογένειά του χαρακτηρίζεται από πιστότητα και ευσέβεια.
Το ίδιο συνέβη και με την πλειονότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου και την πλειονότητα των βουλευτώντων κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΠΟΤΑΜΙ, Κ.Κ.Ε., κατά την έναρξη της νέας περιόδου του Κοινοβουλίου και έτσι άρχισε μία περίοδος, την οποίαν βέβαια είχε εγκαινιάσει η Περιφερειάρχης Αττικής κ. Δούρου, «απομάγευσης της ζωής» όπως γνωστοί δημοσιογραφικοί κάλαμοι έγραψαν, που όμως στην ουσία της είναι μία εποχή εντόνου αποιεροποιήσεως του ανθρωπίνου προσώπου με ανάδειξη μόνον του «βοσκηματώδους βίου» ως μοναδικής αξίας ζωής.
Δεν θα πρέπει όμως να διαλανθάνη της προσοχής μας ότι τα ίδια προτάγματα του συγκυβερνώντος κόμματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όσον αφορά στο θέμα των σχέσεων συναλληλίας της Ελληνικής Πολιτείας με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία έχουν και οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι που συνδέουν τον ευρωπαικό χαρακτήρα της χώρας με την αποκοπή της από την ελληνορθόδοξη παράδοση της, και την ελληνορθόδοξη ταυτότητα της, όπως αποδεικνύουν οι θέσεις του κόμματος του κ. Σ. Θεοδωράκη.
Tο αδυσώπητο ερώτημα που τίθεται σε όλα αυτά είναι εάν η αποιεροποίηση της ζωής που έχει δοκιμασθεί και σε άλλες ιστορικές περιόδους και μάλιστα έχει διακηρυχθεί με ποταμούς αίματος αθώων θυμάτων – μόνο στην Σοβιετική Ένωση δολοφονήθηκαν κατά τους διωγμούς της πίστεως, τον 20ο αιώνα 50.000 Επίσκοποι, κληρικοί και μοναχοί και πανηγυρικά έχει διαψευσθεί και ο εγκλεισμός του ανθρωπίνου προσώπου στα ενδοκοσμικά όρια της κτιστότητας και της χωματοποίησης του ανθρωπίνου είναι, είναι συμβατός με τις υπερχρονικές και μεταφυσικού χαρακτήρα έννοιες της δικαιοσύνης, της ισότητος και της αλληλοπεριχώρησης των ανθρωπίνων προσώπων που απαιτεί ένα κράτος δικαίου αλλά και η φιλοσοφούσα διάνοια;
Ασφαλώς και ο κ. Πρωθυπουργός και τα μέλη των κομμάτων που αρνούνται την ένθεη καταγωγή του ανθρωπίνου προσώπου και είναι οπαδοί της τυχαιότητας και της φυσικής επιλογής, δεν δέχονται την πνευματική διάσταση του ανθρώπου και πιστεύουν ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία τυχαία συνάρμοση κυττάρων, νερού και ιχνοστοιχείων χωρίς την δυνατότητα οιασδήτινος αναγωγής από την κτιστή πραγματικότητα που φθείρεται, γηράζει και πεθαίνει καθημερινά στην άκτιστη ερμηνεία και διάκριση των πραγμάτων. Τούς διαψεύδει όμως μετ’ επιτάσεως το «συνειδέναι» του ανθρωπίνου προσώπου που δεν μπορεί να αποτελεί προιόν κάποιων εκκρίσεων και το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ανθρώπου και όλων των ενοργάνων όντων, καθώς και το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης. Η θεώρηση των ανωτέρω εθελοτυφλεί, προ του γεγονότος ότι στον φυσικό κόσμο επικρατεί μία απερινόητος σκοπιμότης η οποία σελαγίζει από τα μεγαλειώδη συστήματα των γαλαξιών έως τον τελευταίο μικροοργανισμό του μικροκόσμου «Ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλλει το στερέωμα».
Την ίδια στιγμή όπως έγραψε ο αγαπητός κ. Ζώης Μεταξάς στο άρθρο του «Όρκος στην άθεη συνείδηση» (Χριστιανική 29.1.2015) όλοι οι παραπάνω φέρεται να θέλουν να αγνοήσουν ότι αυτός ο τόπος είναι ποτισμένος με το αίμα των νεομαρτύρων για να μην είναι σήμερα το υπόλοιπον της Ευρωπαικής Τουρκίας και για να διασωθεί η εθνική μας ιδιοπροσωπεία αφού όποιος εξισλαμίζετο ταυτόχρονα και εκτουρκίζετο και ακόμη αυτός ο λαός κοινωνεί με τα θαύματα και τους αγίους που στο πρόσωπό τους καταργούνται οι νόμοι της φύσης και είναι ένας τόπος που είναι κατάσπαρτος από εκκλησιές, ερημοκλήσσια και μοναστήρια, χαριτόβρυτα και αδιαλώβητα σκηνώματα αγίων και αναρίθμητα σεβάσματα που δονούν και συναρπάζουν την ανθρώπινη καρδιά.
Δεν έχουν συνεπώς αντιληφθεί ότι ο ανθρωπος έχει ανάγκη από ένα οντολογικό θεμέλιο που να υπερβαίνει τον κτιστό κόσμο της καθημερινής φθοράς και του καθημερινού θανάτου και που να απαντά στα αδυσώπητα υπαρξιακά ερωτήματα και αυτό το οντολογικό θεμέλιο δεν μπορεί να αναζητηθεί στον ασυνείδητο και άλογο κόσμο των κβαντικών πεδίων, ή στον περιώνυμο επιταχυντή ανδρονίων.
Έγινε πολύς λόγος για την κανονική θέση του όρκου και το σπουδαιότερο από κεκηρυγμένους αγνωστικιστές οι οποίοι δήθεν ενδιαφέρονται διά την εφαρμογή των Ευαγγελικών Εντολών. Όλοι αυτοί θέλουν να αγνοούν ότι η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού, έχει το δεσμείν και λύειν και ότι η αποδοχή του θρησκευτικού όρκου στο σύγχρονο κόσμο λογίζεται σαν μία πανηγυρική διακήρυξη της ιερότητος του ανθρωπίνου βίου και του ανθρωπίνου προσώπου που χωρίς θειστική αναγωγή εγκλωβίζεται μέσα στην ενδοκοσμικότητα ενός φθειρομένου χωροχρόνου.
Θεωρείται ως πρόταγμα αλήθειας και δικαιοσύνης η αποιεροποίηση του ανθρωπίνου βίου, αλλά δυστυχώς για τους εμφορουμένους από αυτές τις απόψεις τα σύμβολά τους είναι σαθρά και αποτυχημένα. Η περιώνυμη Γαλλική Επανάσταση που γκρέμισε την απολυταρχία των Βουρβόνων και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην γκιλοτίνα με τελευταία θύματά της τους πρωτεργάτες της Danton και Robespierre ύψωσε την παρανοική αυτοκρατορία του Κορσικανού Ναπολέοντα Βοναπάρτη που αιματοκύλισε με χιλιάδες θύματα την Ευρώπη και την Γαλλία, τελικά παλινόρθωσε τον Οίκο των Βουρβόνων. Η δε Οκτωβριανή Επανάσταση που δολοφόνησε εκατομμύρια ανθρώπους και πρώην συντρόφους όπως ο Τρότσκι, γέμισε τις χώρες όπου επικράτησε με στρατόπεδα συγκέντρωσης, ψυχιατρεία, τύμβους των θυμάτων της, καθώς και την διεθνή ειδησεογραφία με τις περιλάλητες δίκες της Μόσχας και τις αλλεπάληλες εκτελέσεις, τελικά κατέπεσε μετά πατάγου καθώς γκρεμίστηκε, το τείχος του Αίσχους στο Ανατολικό Βερολίνο.
Ο θρυλικός Διαφωτισμός που προβάλλεται ως εφαλτήριο των νέων καιρών, τσακίστηκε επάνω στα έργα του στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο τρομακτικό Ολοκαύτωμα που παρασκεύασε ο «Υπεράνθρωπος» του Φρειδερίκου Νίτσε και στις εκατόμβες των θυμάτων της Σιβηρίας και του «Μαύρου Κόρακα», της δήθεν αταξικής κοινωνίας του μαρξιστικού – λενινιστικού ιδεολογήματος.
Καί μία αναφορά για τον αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας κ. Κουράκη ο οποίος στερούμενος νομικής παιδείας στο «περιώνυμο» εκείνο συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά» προέβαλε την «φαεινή» θέση ότι δήθεν η εκκλησιαστική περιουσία που κατά καιρούς διήρπασε από το 1835 το Ελληνικό Κράτος δεν είχε «ηθική νομιμοποίηση», διότι δήθεν είχε δημιουργηθεί κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και συνεπώς χωρίς κανένα αντίτιμο μπορούσε να απαλλοτριωθεί.
Δυστυχώς όμως για τον αξιότιμο κ. Υπουργό στα κράτη δικαίου υφίσταται μία διαχρονική δικαιική αρχή την οποία περιλαμβάνει και ο Εισαγωγικός Νόμος του Αστικού μας Κώδικα στο άρθρο 51 που προβλέπει: «Η απόκτηση κυριότητας ή άλλου εμπράγματου δικαιώματος πριν την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα κρίνεται κατά το δίκαιο που ίσχυε όταν έγιναν τα πραγματικά γεγονότα για την απόκτηση τους.» και γι’ αυτό οι δύο πολυσήμαντες αποφάσεις του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κονιορτοποίησαν την σαθρή παρεμφερή επιχειρηματολογία του Νόμου Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία.
Η επιδιωκομένη απομείωση της Ελληνορθοδόξου ταυτότητος του Έθνους με αλλαγή της εθνοτικής συνθέσεως διά της de facto και de jure πολυπολιτισμικότητος που θα οδηγήσει αναπόδραστα στην ουδετερόθρησκη Πολιτεία, με εργαλείο την άκριτη χορήγηση υπηκοότητος σε μουσουλμάνους κυρίως μετανάστες με προκάλυμμα τα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα και εργαλείο την «επανένωσι» των οικογενειών των μουσουλμάνων νέων «Ελλήνων» πολιτών, να είστε απολύτως βέβαιοι ότι όπως καθημερινώς επιβεβαιώνεται από ειδεχθή γεγονότα, πρώτους που θα καρατομήσει θα ’ναι οι θιασώτες του αθειστικού ιδεολογήματος και δεύτεροι οι ανατρέποντες την ανθρώπινη οντολογία και προβάλλοντες τον έτερο «γενετήσιο προσανατολισμό».
Όσον αφορά σε μας θα ’ναι τιμή και δόξα να μας αξιώσει ο Θεός μαρτυρικου τέλους και μιμήσεως του ιδικού Του θανάτου. Εμείς όμως έχουμε πίστη και βεβαιότητα Αναστάσεως.
Αυτοί οι ταλαίπωροι όμως;
Οψόμεθα λοιπόν στα μέλλοντα συμβαίνειν! Όσον αφορά στο ποιός παραληρεί και ποιός όχι, το αποδεικνύει η καθημερινότητα!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
-120x86.jpg)
