Ο Αλέξης Παπαχελάς κρίνει τους Ιεράρχες που υψώνουν το ανάστημα τους στα επίμαχα ζητήματα που θίγουν τη χριστιανική παράδοση και τις αρχές της Εκκλησίας
Το άρθρο του στην kathimerini.gr
Ο φωνακλάδικος πατριωτισμός
Οταν βλέπω την πίστη ή εκείνον τον καταταλαιπωρημένο πατριωτισμό να εμπλέκονται στην κομματική αντιπαράθεση, ομολογώ ότι… κουμπώνομαι. Το ίδιο νιώθω όταν βλέπω ιεράρχες να αναμειγνύονται ωμά στην πολιτική. Την πίστη από όσο ξέρω την κουβαλάμε μέσα μας, όσοι πιστεύουμε, και δεν την αντιμετωπίζουμε σαν εργαλείο μάρκετινγκ, ούτε από τα δεξιά ούτε και από τα αριστερά.
Η μεγάλη κρίση που έχει διαλύσει την ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα τη μεσαία τάξη, έχει βεβαίως αφήσει περιθώρια να αποκτήσουν βήμα κήρυκες της μισαλλοδοξίας που ξεχνούν τις διδαχές του Αποστόλου Παύλου, τις οποίες υπενθύμισε πρόσφατα με λόγια μεστά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Η Εκκλησία δεν νομιμοποιείται να λέει κούφια λόγια, θορυβώντας ως κύμβαλο αλαλάζον, αλλά οφείλει να έχει λόγο ουσιαστικό, αγαπητικό και σωστικό και πάντως όχι συνθηματολογικό, εκκοσμικευμένο και διασπαστικό».
Δεν υιοθετούν όλοι οι ιεράρχες τη σύνεση και τη σοφία του Αρχιεπισκόπου. Ορισμένοι εμφανίζονται μάλιστα με ανακοινώσεις που θυμίζουν κόμματα και ακραίες ομάδες, όχι ανθρώπους της Εκκλησίας.
Η κρίση γέννησε βαρβαρότητα και ξύπνησε πρωτόγονα ένστικτα σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ξαναβάλαμε στο λεξιλόγιό μας τις καταραμένες λέξεις «προδότης», «μη πατριώτης», που τόσο μεγάλη ζημιά μας έχουν κάνει στη διάρκεια της ιστορίας μας από τον Αλκιβιάδη έως τον εμφύλιο ανάμεσα στους ηγέτες της επανάστασης του ’21 και ώς τον μεγάλο Εθνικό Διχασμό μεταξύ Βενιζέλου και Βασιλέα Κωνσταντίνου. Και όμως ξαναρχίσαμε τα ίδια. Οι πολιτικοί νιώθουν ότι πρέπει να τρέξουν να εξασφαλίσουν πιστοποιητικά πατριωτισμού. Αυτά, όμως, συμβαίνουν όταν το πολιτικό σύστημα σκύβει, φοβάται, δεν λέει αλήθειες και τα ρίχνει όλα στους κακούς ξένους. Η μπάλα τους παίρνει όλους, γιατί ένα μέρος της κοινής γνώμης παρασύρεται από τις κορώνες και τις αιτιάσεις.
Η κρεατομηχανή του άκρατου λαϊκισμού αλέθει τα πάντα και δεν αφήνει περιθώρια για μετριοπαθείς φωνές. Σε λίγο οι πολιτικοί μας θα… μαζεύουν μίλια από επισκέψεις σε μοναστήρια και θα τρέχουν να αποδείξουν πόσο πατριώτες είναι. Είναι λίγο σαν να πηγαίνουμε πίσω, να κάνουμε όπισθεν ολοταχώς… Ο φωνακλάδικος πατριωτισμός πουλάει, αλλά δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη τώρα ο τόπος. Η πατρίδα θέλει ξανακτίσιμο εκ θεμελίων και προπάντων να μείνει μακριά από διχασμούς και τυφλούς φανατισμούς.
