“Ας ξεπεράσουμε τις αμφιβολίες και τους δισταγμούς μας κι ας εμπιστευθούμε την ζωή μας στον λόγο και την ζωή του Αναστάντος Κυρίου μας, ώστε να βιώσουμε την Ανάσταση του Χριστού με πίστη και ευγνωμοσύνη” αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Σάμου στην εγκύκλιό του για το Πάσχα. Αναλυτικά:
Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,
Ο Απόστολος Παύλος τονίζει με έμφαση στο 15ο κεφάλαιο της Α΄ προς Κορινθίους Επιστολής του, ότι αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί τότε εμείς είμαστε οι πλέον αξιοθρήνητοι των ανθρώπων. Πράγματι, χωρίς την ανάσταση του Χριστού είναι άδειο το κήρυγμα και η πίστη μας κενή. Κι εμείς αξιολύπητοι, γιατί όλη μας η πίστη, όλο αυτό που ονομάζουμε πνευματική εμπειρία κι όλη η ζωή, που οικοδομούμε πάνω σ’αυτή, δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια αυταπάτη, ένα ψέμα, μια ψευδαίσθηση.
Επειδή όμως όντως ο Χριστός Ανέστη, εμείς είμαστε οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων, διότι ο Χριστός νίκησε και τον τελευταίο εχθρό μας τον θάνατο. Ο κενός τάφος διαλαλεί αυτήν την νίκη επί του θανάτου και κατ’ επέκταση την νίκη επί της αμαρτίας και του διαβόλου, που προξένησαν τον θάνατο.
Ο θάνατος δεν είναι είναι φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο, αλλά ήλθε ύπουλα από τον φθόνο του διαβόλου ως συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος. (Βλ. Σοφ. Σολομώντος κεφ. 1 κ΄2) Ο Θεός δεν έφτιαξε τον θάνατο. Τον επέτρεψε όμως για να μην γίνει το κακό αθάνατο πάνω στη γη, όπως διδάσκει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (Λόγος ΑΠ, Εις τα Θεοφάνεια είτουν Γενέθλια του Σωτήρος, Ρ G 36, 324 D .)
Η επί γης ιστορική πορεία του Κυρίου Ιησού δεν σταματάει στον θάνατο και στη ταφή του, αλλά συνεχίζεται πέραν αυτού. Γι’ αυτό και οι διηγήσεις των ιερών Ευαγγελίων δεν τελειώνουν με τον σταυρικό θάνατο και την ταφή του Χριστού, αλλά με την Ανάσταση, την θεία Ανάληψή Του και την βέβαιη προσδοκία της δεύτερης και ένδοξης Παρουσίας Του.
Από σήμερα το πρωι διαλαλείται μέσα από τους ύμνους, ότι ο θάνατος του Χριστού, έγινε του θανάτου ο θάνατος. Δεν υπάρχει πιά θάνατος παρά μόνο μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή. «Ω τάφε αθανασίας χωρίον! Ω τάφε αναστάσεως εργαστήριον! Ω τάφε των τάφων κατάλυσις! Ω τάφε εν ω θάνατος παύεται! Ω τάφε εν ω ζωή φύεται πέρας ουκ έχουσα!» αναφωνεί ο Μ. Αθανάσιος και η φωνή του αποτελεί τον αντίλαλο της θριαμβευτικής φωνής του Αποστόλου Παύλου «Που σου, θάνατε, το κέντρον; Που σου άδη, το νίκος;» (Α΄ Κορινθ ιε΄ 55).
Μετά την ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος πλέον δεν είναι το τέλος της ζωής. Παραμένει το τέλος της επίγειας βιοτής, αλλά όχι της ζωής. Έχει γίνει η θύρα προς την αιωνιότητα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να ζεί αιώνια. Μετά την ανάσταση του Χριστού ο θάνατος δεν είναι «βασίλεμα». Δεν είναι αιώνιος χειμώνας. Δεν είναι ατελείωτη νύχτα. Δεν «είναι το αμετάκλητο τέλος της ζωής». Είναι γλυκοχάραμα αυγής. Είναι αβράδιαστη ημέρα, όπως λέει η ποιητική γραφίδα.
Όσοι πιστεύουν, γνωρίζουν, ότι ο Κύριος με την Ανάστασή Του φανερώνεται πλέον ως η πηγή της ζωής και της αθανασίας, όπως το διεκήρυξε ο Ίδιος στην Μάρθα, που αγωνιούσε για τον πεθαμένο αδελφό της, τον Λάζαρο, λέγοντας «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή» (βλ. Ιω. ια΄ 25)
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η βάση της Ορθόδοξης πίστης μας. Είναι το κέντρο της πνευματικής μας ζωής. Είναι το παν. Μάλιστα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ονομάζεται για τον λόγο αυτό και Εκκλησία της Αναστάσεως.
Αγαπητά μου παιδιά,
Η λέξη Πάσχα με την οποία ονομάζουμε αλλιώς την λαμπροφόρο Ανάσταση, σημαίνει το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή. Δεν είναι μια απλή και στατική ανάμνηση κάποιων ιερών γεγονότων του παρελθόντος. Είναι μια διαρκής και δυναμική πραγμάτωση των γεγονότων αυτών, στην προσωπική μας ζωή. Η μετοχή μας στα γεγονότα αυτά, δεν είναι συναισθηματική, αλλά βαθειά πραγματική και υπαρξιακή.
Ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει να ‘δούμε το Πάσχα καθαρά σε μια προσωπική και λειτουργική σχέση και κοινωνία με τον Χριστό. Διότι ο Χριστός εξέφρασε την αέναη επιθυμία Του να είμαστε συνδαιτημόνες στο ευχαριστιακό δείπνο της Εκκλησίας, λέγοντας «επιθυμία επεθύμησα τούτο το Πάσχα φαγείν μεθ’ υμών» (Λουκ. κβ΄ 15) Αν ο Χριστός δεν γίνει «Το Πάσχα ημών» (Α΄ Κορ. ε΄ 7), αν δεν διαβούμε από τον θάνατο στην ζωή ενωμένοι μαζί Του μέσα από την θεία Κοινωνία, τότε είμαστε εκτός του πνεύματος των ημερών.
Και φέτος η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, διακηρύττει την Ανάσταση του Χριστού. Ξαναζούμε για άλλη μια φορά τη χαρά, ότι ο «Χριστός Ανέστη». Ευφραινόμαστε, όχι μόνο επειδή ο Χριστός ανέστη, αλλά κι επειδή η Ανάστασή Του είναι για μας η αρχή μιάς πρωτοφανέρωτης ζωής αγάπης, φιλαδελφείας και αλληλεγγύης.
Ας ξεπεράσουμε τις αμφιβολίες και τους δισταγμούς μας κι ας εμπιστευθούμε την ζωή μας στον λόγο και την ζωή του Αναστάντος Κυρίου μας, ώστε να βιώσουμε την Ανάσταση του Χριστού με πίστη και ευγνωμοσύνη.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Ο Επίσκοπός Σας
† Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος
-250x180.jpg)
