«Κρατώ μικρό καλάθι»

Τού πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ ακούω καλά και μεγάλα λόγια για πρόσωπα που έχουν κάποια θέση στην Εκκλησία, δηλαδή για επισκόπους, αρχιμανδρίτες, ηγουμένους, κληρικούς και μοναχούς, αλλά και για σοφούς λαικούς θεολόγους των Πανεπιστημίων και θέλω πάντα να τα δέχομαι όπως τα ακούω. Βάζω τον καλό λογισμό και ελπίζω να επιβεβαιωθούν και στην πραγματικότητα, με συγκεκριμένες πράξεις.

   Όμως διαπιστώνω ότι στις ειδήσεις, τις περιγραφές και τις φημολογίες υπάρχει υπερβολή, γι᾿ αυτό και η διάψευση δεν αργεί να έλθει. Καί δεν αναφέρομαι στην προσωπική ζωή των ανθρώπων, αλλά στις ποικίλες δραστηριότητές τους, που έχουν ευρύτερη απήχηση στο λαό του Θεού. Συγκεκριμένα. Ακούω για ενάρετους κληρικούς και θαρραλέους ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως και στη συνέχεια βλέπω εκδηλώσεις, που με απογοητεύουν. Λείπει το φωτεινό παράδειγμα, η παρρησία, το θάρρος και η γενναιότητα. Δεν τολμούν να κρίνουν τις οικουμενιστικές εκδηλώσεις και να αρνηθούν κάθε ανάμειξή τους σ᾿ αυτές. Ζυγίζουν πολύ τι εντύπωση θα προκαλέσουν, αν θα ενοχληθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης ή ο Αρχιεπίσκοπος και αν είναι αρχιμανδρίτες -εγγεγραμμένοι στον κατάλογο των προς αρχιερατείαν- τις αντιδράσεις των εκλεκτόρων Μητροπολιτών κ.λπ.
    Η κατάσταση αυτή δεν είναι καλή ούτε και συμβαδίζει με την πνευματική ζωή. Είναι αδιανόητο να συμβαίνουν γύρω σου τόσα αρνητικά γεγονότα και συ να παραμένεις σιωπηλός, ενώ θα έπρεπε να ανησυχείς και να κραυγάζεις. Ή το χειρότερο. Ενώ ενοχλείσαι από τους οικουμενιστές και τους σχολιάζεις ψιθυριστά με τους γνωστούς σου, δεν βρίσκεις το θάρρος να υψώσεις φωνή ή να πάρεις το μολύβι και να γράψεις τη διαφωνία σου και να την δημοσιεύσεις.
    Στην εποχή μας οι κληρικοί είναι λαλήστατοι για κοινωνικά και πολιτικά θέματα, ενώ για θέματα πίστεως παραμένουν αδιάφοροι. Δεν τους ενδιαφέρουν και πολύ. Εξάλλου και ο Αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες την ίδια τακτικοί ακολουθούν.

Παρατηρώντας όλα αυτά, αρχίζω να γίνομαι δύσπιστος, να μη δέχομαι τα όσα ακούω για διάφορα πρόσωπα, γιατί δεν αντέχω άλλο την απογοήτευση. «Κρατώ μικρό καλάθι», ακολουθώντας τη σοφή παροιμία του λαού μας «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράταγε μικρό καλάθι».
     Γιά μερικά συγκεκριμένα πρόσωπα, που οι αποδείξεις είναι πολλές και αδιάσειστες, δεν κρατώ ούτε μικρό καλάθι, γιατί όλα τα κεράσια έχουν σκουλήκια!…
   Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στους άλλους, που δεν γνωρίζουμε από άμεση επαφή. Οι μεγάλες φήμες οδηγούν σε μεγάλες απογοητεύσεις και βαθύτατες πικρίες.