Η επιζητούμενη επανερμηνεία (παρερμηνεία) του πρωτείου από τους Παπικούς καταδεικνύει τη Βατικάνειο δολιότητα

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Πλήρης ήταν η αποτυχία της συνάντησης της Ολομέλειας της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής του Θεολογικού διαλόγου, μεταξύ Ορθόδοξης Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής (Παπικής) εκκλησίας, με θέμα «Συνοδικότητα και Πρωτείο». Τα λεχθέντα από τον Καρδινάλιο Kurt Koch (αναφορά από τον διαδικυακό ιστότοπο του Radio Vatican – 25/9/2014), επιστρέφοντας από το Αμμάν της Ιορδανίας, αντανακλούν το μέγεθος της «προόδου», ο οποίος εξ υπαρχής με βάση τη σκόπιμη θεματολογία του, ήταν καταδικασμένος να αποτύχει. 

Η ομοφωνία της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής, εις το γεγονός της διαφωνίας των εδράζεται. «Το πρώτο σημάδι της προόδου», ανέφερε ο Καρδινάλιος Koch «είναι ότι όλοι είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να συνεχίσουμε το διάλογο και ότι θα αποτελέσει ένα νέο βήμα, με μια νέα συντονιστική επιτροπή, η οποία θα προετοιμάσει τη νέα Ολομέλεια για το επόμενο έτος». Δηλαδή το πρώτο (και το τελευταίο) σημάδι της «προόδου», είναι το γεγονός της προθυμίας να συνεχιστεί ο διάλογος;

Το εξουσιαστικό παπικό πρωτείο, είναι όντως το κατ’εξοχή εμπόδιο στους διαλόγους, κατά την παραδοχή του Πάπα Παύλου VI, που έκανε κατά την προσφώνηση της Παπικής Γραμματείας για την Ενότητα στις 28/4/1967, ότι «Πάπας είναι χωρίς αμφιβολία το δυσκολότερο εμπόδιο στην πορεία του Οικουμενισμού». Τούτο απαντά και σε όσους ευελπιστούν από τη λεγόμενη «εκκλησιολογική αναγέννηση», της Β΄ Βατικανείου Συνόδου.

Παλαιότερο άρθρο της Vatican insider, αναφερόμενο στη Σύνοδο για το Δόγμα της Πίστης υπερτονίζει ότι «…το ζήτημα της υπεροχής του Πέτρου και των διαδόχων του, έχει ιδιαίτερη σημασία ακόμα και οικουμενική» (presenta una sigolare rilevanta, anche ecumenica). Δεν έχει μόνο ιδιαίτερη σημασία για το Βατικανό, αλλά πρώτιστη σημασία. Το δόλιο της βατικανείου αναφοράς ότι «δεν μπορεί να ασκηθεί η συνοδικότητα στην Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίς το πρωτείο και σε μας τους Καθολικούς (παπικούς) που έχουμε το παπικό πρωτείο μας λείπει η συνοδικότητα». Ποία βαβέλειος σύγχυσις θα υπάρξει μετά την «αλληλοπεριχώρηση» συνοδικότητας και εξουσιαστικού πρωτείου; Το εξουσιαστικό πρωτείο, καθιστά τη Σύνοδο ένα «κογκλάβιο» με συμβουλευτικές αρμοδιότητες. Αυτή είναι η ισορροπία συνοδικότητας και πρωτείου; Να έχει η Σύνοδος της αρμοδιότητες ενός διευρημένου κογκλαβίου;

«Αλάθητος εις την Ορθοδοξία δεν είναι εις άνθρωπος, αλλά η Εκκλησία. Αντιθέτως εις την Δύσιν η Τριαδική συνοδική αρχή αντικατεστάθη δια της αντιτριαδικής ολοκληρωτικής παπικής συγκεντρωτικής αρχής. Ο ρωμαίος ποντίφιξ εκηρύχθη με μια εωσφορικήν υπερηφάνειαν ‘’αλάθητος’’ και υπέρτατος αρχή της Εκκλησίας» αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης. Ο λόγος του Αγίου Κυπριανού επίσης, ότι «όλοι οι Απόστολοι ήταν ότι και ο Πέτρος δηλαδή προικισμένοι με την ίδια τιμή και εξουσία» (Hoc errant utique et cacteri Apostoli quod fuit Petrus, pari consortio praediti et honoris et potestatis) ‘’De Unitate Ecclesiae’’, υποδεικνύει επακριβώς το λανθασμένο του παπικού πρωτείου. Το «έδοξε γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν» Πραξ. 15,28, υποδεικνύει το πρωτοχριστιανικό συνοδικό κάλλος.

Στο σύγγραμμα του Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη «Η Διακήρυξη ‘’Dominus Jesus’’ και η οικουμενική σημασία της» ο αναφέρεται ότι «…ο Πάπας μέσω της Εγκυκλίου καλεί τους εκκλησιαστικούς υπευθύνους και τους θεολόγους των μη Ρωμαιοκαθολικών Εκκλησιών και Εκκλησιαστικών κοινοτήτων σε έναν ‘’αδελφικό και υπομονετικό διάλογο’’ προκειμένου να βρεθεί μια μορφή άσκησης του πρωτείου, το οποίο, χωρίς να χάσει κάτι από την ουσία της αποστολής του, να ανοίγεται σε μια νέα κατάσταση (UUS95)». Η αναφορά τούτη δεν καταδεικνύει πιστεύω επανερμηνεία του παπικού δόγματος για το εξουσιαστικό πρωτείο, αλλά προσπάθεια να γίνει διαφοροτρόπως αποδεκτό το παπικό αυτό δόγμα.

Στον διαδικυακό ιστότοπο του Radio Vatican (25/9/2014), αναφέρεται ότι «Ο επικεφαλής του Συμβουλίου του Βατικανού για την Ενότητα των Χριστιανών, λέει ότι λυπάται για το γεγονός ότι οι Καθολικοί (παπικοί) και Ορθόδοξοι ηγέτες δεν είναι σε θέση να δώσουν μια ισχυρότερη ένδειξη της ενότητας των Χριστιανών, λόγω των διώξεων που υφίστανται στη Μέση Ανατολή». Ο σκοπός λοιπόν του Διαλόγου είναι μια επίπλαστη ενότητα, λόγω των διώξεων από τους φανατικούς ισλαμιστές στη Μέση Ανατολή; Αν διατρέξει κανένας το κείμενο του ανακοινωθέντος θα αντιληφθεί ότι μεγάλο μέρος του αποτελούσαν και πάλι τα ελάσσονα. Η αναφορά στη θεματολογία της συνάντησης δεν καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του ανακοινωθέντος. Ο λόγος φυσικά είναι προφανής.

Το αναφερόμενο στο ίδιο πάντα κείμενο, ότι η Επιτροπή ετοίμασε ένα νέο κείμενο με τα πιο σημαντικά στοιχεία της «συνοδικότητας και του πρωτείου στην πρώτη χιλιετία ως πηγή για την εκ νέου ανακάλυψη της ενότητας στο πρωτείο και την σύνοδο, στην τρίτη χιλιετία» δημιουργεί εύλογες ανησυχίες. Στο τέλος της συνάντησης, ο Καρδινάλιος Kurt Koch λέει, ότι η Ορθόδοξη πλευρά δεν συμφωνεί να δημοσιευτεί αυτό το κείμενο, αλλά μάλλον να δοθεί αυτό το κείμενο στην επιτροπή συντονισμού για περαιτέρω συζήτηση … “ελπίζουμε”, είπε, “ότι η επόμενη σύνοδος, να καταλήξει σε αποτέλεσμα”.

Η εξ υπαρχής σκόπιμη «αλληλοπεριχώρηση» Συνοδικότητας και πρωτείου στη θεματολογία, κατεδεικνύει ότι ο σκοπός δεν είναι η αλήθεια, αλλά ένας «εκατέρωθεν» συμβιβασμός, ο οποίος θα καταστήσει τη Σύνοδο συμβουλευτικό όργανο με αρμοδιότητες ενός διευρημένου κογκλαβίου.