«Ω Υπεραγία Θεοτόκε, δώσε λύση στα δεινά που μας κατέχουν. Δικά μας και ξένα, εξωτερικά και εσωτερικά», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Δράμας κ.Παύλος στην εγκύκλιο που εξέδωσε για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Αναλυτική η ποιμαντορική εγκύκλιος:
Ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας,
προς
τον Ιερόν Κλήρον και τους ευσεβείς και ευλογημένους Χριστιανούς της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα,
Αν «ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος και η μνήμη δικαίου συνοδεύεται από εγκώμια» (Ψαλμ. 115,6) πόσο μάλλον τη μνήμη της αγίας των αγίων, της αειπαρθένου Θεοτόκου, πρέπει να την επιτελούμε με τις μεγαλύτερες ευφημίες ; Ιδιαίτερα σήμερα που εορτάζομε την επέτειο της αγίας κοιμήσεως ή μεταστάσεώς της.
Γι’ αυτήν συνέβησαν θείες προρρήσεις θεολήπτων προφητών, θαυματουργίες που προεδείκνυαν ότι επρόκειτο να έλθη το μέγα θαύμα της οικουμένης η Θεομήτωρ Μαρία.
Η σημερινή θεομητορική εορτή δεν είναι πένθιμη, είναι παγκόσμια πανήγυρη και χαρμόσυνη εορτή, διότι ο θάνατός Της είναι ζωηφόρος αφού την μεταβιβάζει σε ουράνια και αθάνατη ζωή. Μετέβη ως Μητέρα του Θεού στον οικείο Της τόπο, στα δεξιά του παμβασιλέως Χριστού, όπως λέγεται γι’ αυτήν από τον ψαλμωδό προφήτη : «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44,11).
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ερμηνεύοντας τον στίχο αυτό μας λέει : «Ως ιματισμό διάχρυσο πρέπει να εννοήσουμε το διαυγές σώμα Της, στολισμένο με τις παντοειδείς αρετές ̇ διότι μόνο Αυτή κατέχει τώρα μαζί με το θεοδόξαστο σώμα και με τον Υιό τον ουράνιο χώρο». (ΕΠΕ, τ.10, ομιλ. 37). Δεν ήταν δυνατό γη, τάφος και θάνατος να κρατήσουν ως το τέλος το ζωαρχικό και θεοδόχο σώμα της.
Το θεομητορικό σώμα αποκαλείται από τους Αγίους Πατέρες και τους υμνωδούς Ζωαρχικό. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης παρατηρεί ότι, σύμφωνα με τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, η λέξις «Ζωαρχικόν» αποδίδεται κυρίως μόνο στον Θεό και κατά δεύτερο λόγο αποδίδεται το όνομα και η ιδιότητα αυτή στην Θεοτόκο. Αυτό γίνεται κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης διότι «Ζωαρχικόν άρα της Θεοτόκου το σώμα, όλων αυτό της Θεότητος το ζωαρχικόν εισδεξάμενον πλήρωμα».
Γι’ αυτό εύλογα το σώμα που γέννησε συνδοξάζεται με το γέννημα με δόξα θεοπρεπή και σύμφωνα με το προφητικό άσμα μαζί με τον προηγουμένως αναστηθέντα τριήμερο Χριστό συνανίσταται η κιβωτός του αγιάσματός Του. «Ανάστηθι, Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου» (Ψαλμ. 131,8). Από τον υπερουράνιο χώρο αστράπτει τις μαρμαρυγές και τις χάριτες μέχρι τη γη, λαμπρότατες, φωτίζοντας τους πιστούς, προσκυνουμένη, θαυμαζομένη και υμνουμένη. Έχοντας τον ουρανό κατάλληλο κατοικητήριο, στον οποίο μετατέθηκε σήμερα από τη γη, στέκεται ανάμεσα στο Θεό και σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ως : «κλίμαξ μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».
Όπως λοιπόν ο Κύριος, αφού μόνο δι’ Αυτής επεδήμησε προς εμάς, φανερώθηκε στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, ενώ πριν από Αυτήν ήταν αθέατος στη γη, έτσι κάθε αποκάλυψι θείων μυστηρίων και πνευματικών χαρισμάτων, χωρίς Αυτήν, είναι για όλους αδύνατη.
Αυτή είναι το εγκαλλώπισμα όλης της κτίσεως, η αρχή, η πηγή, η ρίζα των απορρήτων αγαθών, η κορυφή και τελείωση κάθε αγίου. Εάν εμείς μιμούμεθα την Θεοτόκο και αγωνιζόμαστε για τη σωτηρία μας, Αυτή ως μητέρα μας στοργικωτάτη θα μας φυλάττη από κάθε βλάβη ορατών και αοράτων εχθρών, πρεσβεύουσα για μας προς τον Υιόν Της. «Εξεζήτησαν οι αμαρτωλοί διά Σού τον Θεόν και εσώθησαν» ̇ αναφωνεί ο Άγιος Γερμανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στον εγκωμιαστικό του προς Αυτήν λόγο.
Πρέπει να ελπίζουμε στην Παναγία μας. Να την παρακαλούμε να είναι κοντά μας. Στον βίο του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου βλέπουμε πόσο δραστική είναι η βοήθειά Της. «Την Σαρακοστή του 1982 του εμφανίσθηκε σε όραμα η Παναγία. Είδε ότι βρισκόταν σε ένα τελωνείο και έπρεπε να ετοιμάση τα χαρτιά του για κάποιο μακρινό ταξίδι. Παρόλο που υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο τελωνείο, κανένας δεν φρόντιζε να τον εξυπηρετήση. “Ποιός θα με βοηθήση ; σκεφτόταν. Δεν βρίσκεται κανένας να ενδιαφερθή;”. Καί, ενώ ήταν σε αγωνία, παρουσιάσθηκε μπροστά του μία αρχόντισσα με λαμπερό πρόσωπο και ολόχρυσα ενδύματα, που άστραφτε ολόκληρη ! Τού πήρε από τα χέρια τα χαρτιά, τα έβαλε στον κόρφο Tης και χτυπώντας τoν απαλά στον ώμο του είπε με πολλή καλωσύνη : “Μην ανησυχείς, εγώ θα σε βοηθήσω ̇ ο Υιός μου είναι Βασιλιάς”».
Ω Υπεραγία Θεοτόκε πως να περιγράψουμε τη δόξα Σου ; Εσύ είσαι το θέμα των προφητών, η αρχή των Αποστόλων, το εδραίωμα των μαρτύρων.
Η ιερή Σου μνήμη αγιάζει αυτούς που την χρησιμοποιούν, μόνη η αναφορά του ονόματός Σου καθιστά τον ανθρώπινο νού καθαρώτερο, καταλάμπεται η διάνοια και το πνεύμα διότι έγινες ταμιούχος και χώρος επουρανίων χαρίτων.
Από το ιερό Σου ενδιαίτημα εδώ στο Παγγαίο Όρος όπου πλουσία ξεχύνεται αιώνες τώρα η χάρη Σου διά του θαυματουργού, αχειροποιήτου εκτυπώματός Σου, Σε ικετεύουμε και Σε παρακαλούμε, μετάδωσε πλούσια στον λαό Σου τα χαρίσματά Σου. Δώσε λύσι στα δεινά που μας κατέχουν. Δικά μας και ξένα, εξωτερικά και εσωτερικά. Φέρε τη βοήθεια και θεραπεία Σου ως αντίμετρο στα πάθη μας, σκορπίζοντας στις ψυχές και τα σώματα πλούσια τη χάρι Σου. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον ευχέτης πάντων υμών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
