Δημητριάδος Ιγνάτιος: Να γίνουμε εμείς λαμπάδα και φως για όλον τον κόσμο

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Με κατάνυξη τελέσθηκε η βραδινή Ακολουθία της Δ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Στην ιερά ακολουθία χοροστάτησε και μίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Η παρουσία του Σεβ. Δημητριάδος στη λατρευτική σύναξη της ενορίας, εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2015», που θα ολοκληρωθούν στις 29 Μαρτίου. 

Απευθυνόμενος στους πιστούς που συμμετείχαν στην ιερά ακολουθία, ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τη χαρά του γιατί κάθε φορά που συμψάλλει και συμπροσεύχεται μαζί τους, νιώθει ότι έχει να κάνει με ανθρώπους που όντως, ζώντας τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, αναπέμπουν ευωδία προς τον ουρανό, με την ζωντανή προσευχή τους.

Με αφορμή τους Χαιρετισμούς στη Παναγία μας, σημείωσε:
«Είναι τόσες οι εικόνες και οι παραστάσεις που ο υμνωδός μας διεφύλαξε και ο λαός μας ψάλλει. Σήμερα την ονόμασε «φωτοδόχον λαμπάδα» που φωτίζει τους «εν σκότει». Παρομοιάζει την Παναγία μας σαν μια λαμπάδα. Όποιος ξέρει από σκοτάδι και ανάψει μια λαμπάδα μπορεί να νιώσει τι σημαίνει. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να βλέπει, δεν είμαστε για το σκοτάδι. Θέλουμε φως, θέλουμε να ζούμε μέσα στο φως.
Αλλά δεν μιλάμε για την Παναγιά μας ως μία λαμπάδα που καίει απλώς για να διώξει το σκοτάδι. Είναι η λαμπάδα που μας έδωσε ένα άλλο φως, το όντως φως. Αυτό που φωτίζει την ψυχή του ανθρώπου. Αυτό που όντως λυτρώνει τον άνθρωπο από το σκοτάδι, που δεν είναι άλλο, απ’ αυτό που επιφέρει η αμαρτία. Είναι ο Χριστός μας. Ο ίδιος είπε ότι είναι το Φως. Και ακριβώς παρομοιάστηκε ο ίδιος ως το Φως, γιατί είναι Αυτός που ζωογονεί όλον τον κόσμο, την κτίση. Και είναι Αυτός που εκούσια έγινε άνθρωπος, για να ξαναφέρει το φως που είχε χαθεί μετά την ανυπακοή στον παράδεισο, στους ανθρώπους.»

Να γιατί η Παναγία μας είναι Αυτή που γίνεται ο φορέας του Φωτός, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος. Ήταν το δώρο μας στον Θεό για να γίνουν τα σπλάχνα Της, η πηγή της Ζωής. Και ο Θεός ενηνθρώπησε. Και ο Λόγος έγινε άνθρωπος, όπως κι εμείς. Κι αυτό αναζητούμε αυτήν την περίοδο. Να τον κοινωνήσουμε σε μια κοινωνία ουσιαστική, σε μια κοινωνία λυτρωτική, προκειμένου κι εμείς να γίνουμε μαζί Του φως. Αυτό ζητάει η ψυχή μας.

Και το φως, όντως φωτίζει και αποκαλύπτει την αλήθεια. Να το πρώτο δώρο της Παναγίας μας, επισήμανε ο Σεβασμιώτατος. Μας έφερε τον Λόγο της αλήθειας. Μας είπε και πάλι την αλήθεια για τον Θεό. Μας είπε την αλήθεια της αγάπης προς τον Θεό και του Θεού προς τους ανθρώπους. Μας είπε την αλήθεια για τις σχέσεις μεταξύ μας. Μας είπε ποιο είναι το νόημα της ζωής, γιατί υπάρχουμε, από πού ερχόμαστε, που πορευόμαστε, τι μας περιμένει.

Σπουδαίο πράγμα η αλήθεια, τόνισε. Δεν ορίζεται, βιώνεται η αλήθεια. Οι φιλόσοφοι προσπάθησαν να την διατυπώσουν, οι επιστήμονες αναζητούν να την βρουν. Εν τούτοις μία είναι η αλήθεια. Αυτή που βιώνει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του και την ψυχή του. Η αλήθεια του Θεού. Και τι κάνει το φως; Μόλις φανερωθεί η αλήθεια τότε ο άνθρωπος νιώθει όντως ελεύθερος. Γιατί η αλήθεια ελευθερώνει.
Και συνέχισε:
«Αυτή η αλήθεια που μας έφερε ο Χριστός μας είναι αυτή που μπορεί να μας κάνει να γίνουμε τελικά οι νικητές του θανάτου. Γιατί αυτό φοβίζει τον άνθρωπο, ο θάνατος. Όταν κανείς πιστέψει και ζήσει και βιώσει την αλήθεια του Χριστού, τότε βιώνεις την ελευθερία του να μην φοβάσαι τον θάνατο.
Μπορεί να είσαι στο πιο σκοτεινό κελί μιας φυλακής. Και εκεί να έχεις και να ζεις φως. Γιατί έχει ελευθερωθεί η ψυχή και δεν φοβάται πλέον τον θάνατο, που ξέρει ότι δεν είναι θάνατος, αλλά απλώς ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα που επιστρέφει στη γη. Αλλά η ψυχή αιώνια θα ξαναβρεί και πάλι το σώμα, αναστημένη χάρις στον Χριστό και ζώντας πλέον στον παράδεισο και στην κοινωνία μαζί Του.

Έτσι, ο ελεύθερος άνθρωπος, αυτός που γεύεται το δώρο της Παναγίας, που είναι ο Χριστός μας, γίνεται τότε πλέον αυτός που μπορεί να φτάσει πραγματικά στον όντως σκοπό της ζωής, που δεν είναι άλλος από την κοινωνία του Θεού, την αγάπη.»
Γιατί μόνο ο αληθινός και ελεύθερος άνθρωπος, επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος, αυτός μόνο μπορεί να μιλήσει για την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι κάτι, εφήμερο, δεν είναι κάτι επιδερμικό. Η αγάπη είναι μια βαθειά επίγνωση αιωνιότητας, «που όταν πω ότι σ’ αγαπώ, ξέρω πως αυτό είναι αιώνιο». Και είναι η αγάπη του Θεού, είναι η αγάπη που δεν πεθαίνει ποτέ, είναι η αγάπη που μας ενώνει μαζί και μεταξύ μας. Εκεί πάνω στον Γολγοθά, στην Αγία Τράπεζα που ο ίδιος θυσιάζεται κάθε φορά για να κοινωνήσει από αγάπη μαζί μας, χαρίζοντας μας το αναστημένο Του σώμα, αυτό που νικάει τον θάνατο και καταργεί τον Άδη.

Να γιατί η Παναγία μας γίνεται πλέον η μεσίτρια, εξήγησε, για να ζήσουμε όλα αυτά. Δεν γίνονται μαγικά, δεν γίνονται αυτόματα.

Χρειάζεται και κάτι ακόμα. Το «ναι» το δικό μας. Η Χάρις πλουσιοπάροχα μας δίδεται. Ο Κύριος μας ενηνθρώπησε, πορεύτηκε στον εκούσιο σταυρικό θάνατο και μας χάρισε με την Ανάσταση Του, τη δική μας δυνατότητα, να είμαστε κι εμείς μαζί Του αναστημένοι. Να γίνουμε εμείς η λαμπάδα για να φωτίσουμε όλον τον κόσμο, όταν συγκροτούμε το σώμα Του σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του προς τους πιστούς:
«Η παρουσία σας εδώ αυτό δηλώνει. Το «ναι» της καρδιάς σας, της ψυχής και του σώματος σας. Το «ναι» της ζωής σας.
Μακάρι να φανούμε αντάξιοι κι αυτό το «ναι» να μην είναι απλώς μια παρουσία εθιμική, μια παρουσία μέσα στην λατρεία που μας συγκινεί, αλλά βιωματική πραγματικότητα. Και παίρνοντας απ’ την λαμπάδα της Παναγίας, να γίνουμε εμείς λαμπάδα και φως για όλον τον κόσμο. Αυτή είναι η αποστολή μας, να φέρουμε εμείς την αλήθεια, να ελευθερώσουμε τις ψυχές των ανθρώπων και κυρίως με τα έργα της αγάπης μας να τους πούμε ότι υπάρχει ελπίδα ακόμη και σε τούτη τη δύσκολη εποχή. Και η ελπίδα έχει όνομα, είναι ο Χριστός μας.»

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ακολουθίας, οι πιστοί που συμμετείχαν, είχαν την μεγάλη ευλογία να προσκυνήσουν την θαυματουργή ιερά Εικόνα της Παναγίας της Αρμενιώτισσας, από το χωριό Αρμένιο της Λάρισας και το ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, που μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή Προφήτου Ηλιού Θήρας, που φιλοξενούνται και θα παραμείνουν στον Ναό μέχρι την ολοκλήρωση των εορταστικών εκδηλώσεων.