Για τον Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιο (ΦΩΤΟ)

του Κων/νου Δ. Μενιδιάτη, Δ/ρος Χημείας του Παν. Αθηνών
Το θέρος παρήλθεν και ιδού ο χειμών ο δριμύς και χιονώδης όσων ούπω αφικνείται και, ω καινόν και παράδοξον, σήμερον έαρ μυρίζει, πάλιν η λυγηρά της αηδόνος φωνή του ασματος απάρχεται, πάλιν η δρόσος του Αερμών πνέει, πάλιν η των ανθέων συναγωγή θάλλει…

Της φύσεως οι όροι ανεστράφησαν, το ψύχος απέρχεται και νυν καιρός εύκρατος εις διαδοχήν προφθάνει. Σήμερον, ημέρα λαμπρά και εορτάσιμος, κλητή και εξαίρετος∙νυν καιρός πανηγύρεως φαιδράς και φωτοειδούς… Σήμερον, αι των μοναζόντων αγγελοειδείς χορείαι αγάλλονται και των πιστών τα πλήθη ευφραίνονται… Σήμερον, η των Μεγαρέων Πόλις λαμπροφορεί και το ιερόν της Παρθενομάρτυρος Παρασκευής Σεμνείον καταφαιδρύνεται…

Σήμερον, η τιμία του Φαναρίου Σύνοδος λαμπρύνεται και της Μεγάλης Εκκλησίας ο Στέφανος λίθω τιμιωτάτω και εξαστράπτοντι περικοσμείται… Σήμερον, η του Πνεύματος φωνή εβρόντησεν και επί τον εκλεκτόν Αυτού ηυδόκησεν!!!

Εξελέξατό Σε ο Θεός Σαβαώθ και ήρέ Σε εκ του Μοναχικού σκάμματος και εφύτευσέ Σε εν τω αμπελώνι της Διακονίας. Εργάτης Συ και θεριστής πρώτος και Επίσκοπος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, περιεζωσμένος το λέντιον και αίρων επί των ώμων Σου τον Σταυρόν του Κυρίου. Επέβλεψεν ο Θεός επί την ταπείνωσίν Σου, και επί τοις αγώσι Σου, και επί τοις χαρίσμασί Σου και επί τοις ταλάντοις Σου, και επί το αρχοντικόν και ευγενές του χαρακτήρος Σου και επί την αγχίνοιαν της διανοίας Σου, και επί την ζέουσαν, εκ της πίστεως, αγαπώσαν καρδίαν Σου και έθηκέ Σε επί Θρόνου υψηλού και επηρμένου, επί του Θρόνου της περιφανούς και διατεθρυλλημένης Μητροπόλεως Αδριανουπόλεως.

Έλαχέ Σοι Μητρόπολις ουχ η τυχούσα και άσημος, αλλ’ εκ του Συνταγματίου του Πρώτου της Οικουμένης Θρόνου, του τηλαυγεστάτου και φωτοφόρου Φαναρίου, «της αγίας αφερεοίκου και πλανησιέδρου διά χρόνους πολλούς Εκκλησίας των του Χριστού και δι’ Αυτόν και συν Αυτώ πενήτων»2. Ο της Οικουμένης Αρχιποιμήν και Μέγας Ιεροθύτης ο κοινός ημών Δεσπότης και Πατριάρχης, εν τη πατρική Αυτού καρδία, συνέλαβεν τας λεπτάς του Πνεύματος επιπνοίας και, διά λόγων και τρόπων και έργων, ετεχνούργησεν και εις πέρας αίσιον και έκβασιν επιτυχή το της Εκλογής Σου, ανέλπιστον παρ’ ανθρώποις, έφερεν.

Εμάνησαν οι υπεναντίοι, εκίνουν τας κεφαλάς αυτών οι παραπορευόμενοι, αλλά ζη Κύριος ο Θεός!!! Ήξεν η βοήθεια εκ των ορέων της Βασιλευούσης και Επταλόφου. Χείρ στιβαρά και βραχίων Πατριαρχικός ανέλαβεν τους οίακας και ως καπνόν και κηρίον τηκόμενον από προσώπου πυρός, τας μηχανάς των αντικειμένων διέλυσεν. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου πολλά τα έτη και η ευγνωμοσύνη της καρδίας ημών αιωνία και ανεξάλειπτος!!! Όθεν αναβοώμεν στεντορεία τη φωνή: «Ευλογητός ο Θεός ο τους καθ’ εκάστην γενεάν ευαρεστούντας αυτώ εκλεγόμενος και γνωρίζων τα σκεύη της εκλογής και κεχρημένος αυτοίς προς την λειτουργίαν των αγίων ο και νυν σε φεύγοντα, ως αυτός φης, ουχ ημάς, αλλά την δι’ ημών προσδοκωμένην κλήσιν, τοις αφύκτοις δικτύοις της χάριτος σαγηνεύσας και αγαγών (Σε ώδε).»3.

Ζωγρηθείς, ούν, διά του αμφιβλήστρου του παναγίου Πνεύματος εισέρχεσαι αξίως και πρεπόντως και δικαίως εις τα άγια των αγίων, εις την πληρότητα της αρχιερατικής Χάριτος. Τείνον την χείραν σου και λάβε τον κάλαμον και γράψον σελίδας λαμπράς εν τη Εκκλησία απάση και έντεινον και κατευοδού και αρχιεράτευε. Δαψιλεστάτη η χάρις, αλλά βαρεία η ευθύνη και έμπονος η διακονία, όμως «ει μεν γαρ αυτός ης ο μέλλων φέρειν το βάσταγμα τούτο, ουδέ ούτως αν ην βαρύ, αλλά φορητόν παντελώς. Ει δε Κύριος ο συνδιαφέρων, “Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, και αυτός ποιήσει”. Μόνον εκείνο παραφυλάσσειν εν πάσι παρακλήθητι μη αυτός τοις μοχθηροίς έθεσι συμπεριφέρεσθαι, αλλά τα κακώς προειλημμένα διά της δεδομένηςσοι παρά Θεού σοφίας μετατιθέναι προς το χρήσιμον».4

Προπορεύονται Σοι η Κυρία Θεοτόκος η Γοργοεπήκοος και Πρόδρομος ο Βαπτιστής και Παρασκευή η Μεγαλομάρτυς και των Μεγάρων οι δεκάριθμοι Αθλοφόροι και Γέρων Δαμασκηνός ο πάνυ και αναμένουσί Ευστάθιος ο Μεγαλομάρτυς και πολιούχος∙Ιωάννης, Μιχαήλ, Λουκάς, Γεώργιος, Δημήτριος και Μαυρουδής οι νέαθλοι Μάρτυρες∙Αθανάσιος, Αντώνιος και Νικόλαος, οι όσιοι κτήτορες της του Βατοπεδίου Μονής οι εξ Αδριανουπόλεως καταγόμενοι∙Λούκιος, Μανουήλ, Δωρόθεος, Φίλιππος και Νικόλαος οι άγιοι προκάτοχοί σου∙ οι εν αγίοις Οικουμενικοί Πατριάρχαι Αθανάσιος ο Α’ ο της Αδριανουπόλεως γόνος και Κύριλλος ο Στ’ ο από Ικονίου και Αδριανουπόλεως, αρωγοί εν τω θερισμώ και συγκυρηναίοι εν τη οδώ της Επισκοπικής μαρτυρίας!!!

Τήρησον, διά παντός, εν τη καρδία σου το ψαλμικόν: «διά τους λόγους των χειλέων σου εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς»5. Μη δειλιάσης, μη υπαναχωρήσης, μη φυγομαχήσης «υπόμεινον τον Κύριον∙ ανδρίζου και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον»6 και ημείς αείποτε εσόμεθα αφοσιωμένοι και προσευχόμενοι υπέρ Σου διά παντός.
«Οι συν ημίν πάντες ασπάζονταί Σου την ευλάβειαν. Ερρώμενος και εύθυμος εν Κυρίω είης∙ ευδοκιμών επί χαρίσμασι Πνεύματος και σοφίας φυλαχθείης»7.
Εις πολλά έτη Δέσποτα!!! ΑΞΙΟΣ!!!
_______________________________________________
1. Τίτλος ερανισθείς εκ της ομοτίτλου ΡΞΑ’ Επιστολής Βασιλείου του Μεγάλου προς τον Αμφιλόχιον Επίσκοπον Ικονίου,PG 32, 630-632.
2. ΦΑΝΑΡΙ-400 ΧΡΟΝΙΑ, Επιμ. Εκδ. Αρχιμ. Αμφιλόχιος Στεργίου, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ, 2001, Εκ του Προλογικού Σημειώματος του Επιμελητού της Εκδόσεως.
3. πρβλ.Βασιλείου του Μεγάλου, ενθ. αν.
4. πρβλ.Βασιλείου του Μεγάλου, ενθ. αν.
5. Ψαλμ. ιστ’, 4.
6. Ψαλμ. κστ’, 14.
7. πρβλ. Βασιλείου του Μεγάλου, ενθ. αν.