Απάντηση του Ιωάννη Β. Κογκούλη στον Πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Καθηγητή κ. Παναγιώτη Ι. Σκαλτσή αναφορικά με το Προσκυνητάριο με την εικόνα του Χριστού το οποίο μετακινήθηκε από τον πρώτο στον τέταρτο όροφο της Σχολή.
Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,
Όταν μου ζητήθηκε να τοποθετηθώ για την Αποκαθήλωση του Προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού, προβληματίστηκα, εάν έπρεπε να μιλήσω, αφού, μετά την αφυπηρέτησή μου, θέλησα να αποστασιοποιηθώ από τα τεκταινόμενα στο Τμήμα Θεολογίας. Έτσι για παράδειγμα:
Με ΣΤΩΙΚΟΤΗΤΑ παρακολούθησα την, από τη νέα Διεύθυνση, μετάλλαξη του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής του Τμήματος, για το οποίο έχυσα ιδρώτα και αίμα και από το οποίο, χωρίς σεβασμό, αφαιρέθηκε και αυτή η θυρίδα της αλληλογραφίας μου.
Και όλα αυτά έγιναν, δίχως να ερωτηθούν τα άλλα δύο, από τα τρία, μέλη του Υποτομέα της Παιδαγωγικής, δηλαδή, τα δικά μου παιδιά και συνάδελφοί σου, ΑΡΙΣΤΟΙ επιστήμονες, και, ασφαλώς, χωρίς καμία δική σου αντίδραση….
Θα μπορούσα και τώρα να σιωπήσω, εάν δεν ισχυριζόσουν πως η κριτική και τα σχόλιά μου αγγίζουν «τα όρια της συκοφαντίας» και ότι αυτά περιέχουν «ανακρίβειες, κακοβουλία και μικρή ή μεγάλη εμπάθεια». Κατά συνέπεια, «μετά παρρησίας, ακατακρίτως», απαντώ στα λεγόμενά σου.
Για την Αποκαθήλωση του Προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού, αναγκάστηκα να εκθέσω ΓΕΓΟΝΟΤΑ και μόνο, διότι σε διαμαρτυρία κάποιου είπες πως όπως εγώ αυθαίρετα τοποθέτησα το Προσκυνητάριο, έτσι, αυθαίρετα και ο κ. Κωνσταντίνου, χρησιμοποιώντας, μάλλον, την επιχειρηματολογία των εχθρών της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας, το απομάκρυνε και το τοποθέτησε στο «φυσικό» χώρο, έξω από το Ναό. Παράλληλα, μαθητής μου και συνάδελφός σου επέμενε, να πληροφορηθεί, εάν η πράξη μου αυτή (κατασκευή και τοποθέτηση του Προσκυνηταρίου) ήταν πράγματι αυθαίρετη, όπως εσύ ισχυρίζεσαι. Τώρα, εάν ήθελες και τα ονόματα όσων αποφοίτων πιστεύεις ότι ανώνυμα στρέφονται κατά του Κοσμήτορος, σου υπενθυμίζω:
Στα χέρια σου υπάρχει Υπόμνημα που υπογράφουν περίπου σαράντα οκτώ φοιτητές σου, οι οποίοι ζητούν την επιστροφή του Προσκυνηταρίου στη θέση του. Τι θα τους απαντήσεις ως Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας και ως μέλος της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ;
Παράλληλα, μπορείς να αφουγκραστείς τη θέση των πάνω από πέντε χιλιάδων πιστών της εκδήλωσης που έγινε στο Βελλίδειο Κέντρο στις 14.2.2016 και του πλήθους των πιστών στον άγιο Δημήτριο στην εκδήλωση που οι φοιτητές σου πραγματοποίησαν στον άγιο Δημήτριο στις 15.2.2016 προς τιμή του αγίου Πορφυρίου, του οποίου το όνομα φέρει ο Σύλλογός τους.
Τώρα, για δικαιολογία αναφέρεις ότι, «πάνω από το σημείο που «έφυγε» το προσκυνητάρι θα τοποθετηθεί μεγάλο ψηφιδωτό ή αγιογραφία με κέντρο τον Χριστό και δεξιά αριστερά με αγίους της Θεσσαλονίκης, σε μια λαμπρή σύνθεση κατασκευασμένη από Μοναστήρι της Ελλαδικής Επικράτειας». Ασφαλώς, ξέχασες να αναφέρεις, εάν τοποθετηθεί και κάποια σκάλα, για να ανεβαίνουν οι φοιτητές προκειμένου να ασπασθούν την εικόνα του Χριστού, ή εάν αυτό αποτελεί μια σύγχρονη μορφή εικονομαχίας. Γνωρίζεις άριστα ότι στην πρώτη φάση της απαγορεύτηκε η προσκύνηση των εικόνων, οι οποίες και αναρτήθηκαν σε ψιλότερο μέρος.
Αγαπητέ μου Πρόεδρε,
Εάν αυτή ήταν η απόφαση της Κοσμητείας, δε θα συνέβαιναν τα ακόλουθα:
Στις διαμαρτυρίες των φοιτητών και του ευσεβούς πληρώματος της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, ο κ. Μ. Κωνσταντίνου θα συμπεριλάμβανε την εν λόγω «απόφαση» στην επιστολή του στο διαδίκτυο.
Στη συζήτηση που έγινε στη συνεδρία του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, ο Πρόεδρός του κ. Κωνσταντίνος Χρήστου, θα το επικαλούνταν. Αντίθετα, σε αυτήν αναφέρθηκε από τον Προκοσμήτορα κ. Μ. Τρίτο ότι επί Κοσμητείας του ζητήθηκε να μεταφερθεί το εικονοστάσι του Χριστού στον “φυσικό του χώρο”, στο παρεκκλήσι της Σχολής. Τότε η Κοσμητεία, μετά από συνεδρίαση, με ψήφους έναν (1) υπέρ και τέσσερις (4) κατά, αποφάσισε να παραμείνει το προσκυνητάριο εκεί όπου είχε τοποθετηθεί από τον Κοσμήτορα Καθηγητή κ. Ιωάννη Β. Κογκούλη.
Κατά συνέπεια, μη προσπαθείς να θολώσεις τα νερά. Εξάλλου:
Τι θα ενοχλήσει και ο τοίχος να αγιογραφηθεί και το προσκυνητάριο να υπάρχει, εκεί που από την αρχή τοποθετήθηκε;
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σου απαντήσω και γι’ αυτό που έμμεσα αφήνεις να νοηθεί πως, εάν και εσύ, ακολουθώντας το παράδειγμα του κ. Μ. Κωνσταντίνου, ο οποίος παρενθετικά αναφέρω ότι ευεργετήθηκε από μένα, με ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΕΣ δε θα γινόμουνα Ομότιμος. Εκτός του γεγονότος ότι αυτό ήταν ένα ΑΝΤΙΔΩΡΟ στον ΩΚΕΑΝΟ της αγάπης και του ενδιαφέροντός μου στο πρόσωπό σου όλα αυτά τα χρόνια, μπορείτε, με βάση το Νόμο, να άρετε, όποτε θέλετε, τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή. Εξάλλου, λίγη σημασία έχει, εάν πεθάνω ως Ομότιμος ή απλά ως διατελέσας Καθηγητής Πανεπιστημίου. Πάντως, επειδή, θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι αγνώμονας, τα όσα αναφέρεις σημειώνοντας ότι: «Προσφάτως …. ως Διευθυντής του Τομέα Λατρείας, Χριστιανικής Αγωγής και Εκκλησιαστικής Διοίκησης δρομολόγησα τις διαδικασίες ομοτιμοποίησής του. Τον τίμησα μάλιστα με την ψήφο μου στον Τομέα, στο Τμήμα και στην Κοσμητεία και είπα τα καλύτερα γι’ αυτόν στη Σύγκλητο», πέρα από το ότι με έγγραφό μου στις 18.12.2015 σε ευχαρίστησα:
Κάποια στιγμή, εκτός από την τυχόν δημοσίευσή τους σε Περιοδικά, «εις εμπόδιον λήθης», εφόσον ζω, θα τα συμπεριλάβω σε κάποιο βιβλίο μου.
Αγαπητέ μου Παναγιώτη, με κατηγορείς για «μικρόψυχη στάση», ξεχνώντας πως τελευταία, τρεις φορές με ΠΙΚΡΑΝΕΣ βαθιά.
Η πρώτη ήταν, όταν εσύ, ως Λειτουργιολόγος, ΨΗΦΙΣΕΣ υπέρ της λειτουργίας Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Ο Θεός επέτρεψε, εσύ, ως Πρόεδρός του να κληθείς να το υλοποιήσεις….
Η δεύτερη, αφορά στην παράκλησή μου να μείνει προσωρινά στο προθάλαμο του γραφείου μου ένα από τα δύο παιδιά μου, τους νέους συναδέλφους σου. [Γνωρίζεις τον αγώνα μου για την εκλογή τους. Εξαιτίας αυτού η υγεία μου κλονίστηκε].
Σου επέστησα, τότε, την προσοχή πως:
ΔΕΝ είναι επιτρεπτό, επειδή συνάδελφός σου, καταλαμβάνοντας, μετά την αφυπηρέτησή μου, το γραφείο μου, θέλει να έχει προθάλαμο στοΜΕΓΕΘΟΣ ενός γραφείου (για πόσα, άραγε, χρόνια;), να απομακρύνει από τον προθάλαμο και τους δύο Επίκουρους Καθηγητές.
Είναι άδικο συνάδελφός σου να απαιτήσει, δύο Επίκουροι Καθηγητές να συστεγαστούν στο γραφείο που μέχρι πρότινος κατείχε, παρότι είναιαντιθέτου φύλου.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ενώ άλλα μού υποσχέθηκες, στον Τομέα σου, δική σου ήταν η πρόταση να συστεγαστούν οι δύο Επίκουροι Καθηγητές στο γραφείο που συνάδελφός σου μέχρι πρότινος κατείχε. Μάλιστα, σε σχετική διαμαρτυρία μου, μού είπες:
«Μην ανακατεύεσαι, κ. Καθηγητά, στον Τομέα μας!!!»
Η τρίτη περίπτωση αφορά στην Αποκαθήλωση του Προσκυνηταρίου.
Προσωπικά εύχομαι και προσεύχομαι να ξανασκεφτείς την ΥΠΟΣΧΕΣΗ που μού έδωσες και να ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ να επιστρέψει το Προσκυνητάριο στη προηγούμενη θέση του. Και, επειδή στη δημοσίευσή σου αναφέρεις πως «Αν εξηρτάτο μόνο από μένα, δεν θα γινόταν η μετάθεση του προσκυνηταρίου σε άλλη θέση, έξω από τον Ναό», σε ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ πως:
Πάρα πολλοί αναμένουν να δουν τη ΣΤΑΣΗ που θα κρατήσεις, όταν το θέμα έλθει προς συζήτηση στην Κοσμητεία και τι ο ίδιος, τελικά, θα ΨΗΦΙΣΕΙΣ.
Εάν στην Κοσμητεία ΨΗΦΙΣΕΙΣ να μην επιστραφεί το Προσκυνητάριο στην πρότερή του θέση, με τη «δικαιολογία» πως, όπως προανέφερα, διατείνεσαι ότι, από όσα γνωρίζεις (δεν είσαι μέλος της Κοσμητείας;): «πάνω από το σημείο που «έφυγε» το προσκυνητάρι θα τοποθετηθεί μεγάλο ψηφιδωτό ή αγιογραφία με κέντρο τον Χριστό και δεξιά αριστερά με αγίους της Θεσσαλονίκης, σε μια λαμπρή σύνθεση κατασκευασμένη από Μοναστήρι της Ελλαδικής Επικράτειας»:
Απλά σου υπενθυμίζω τα λόγια του Ευαγγελίου: «έσται η εσχάτη πλάνη, χείρων της πρώτης» (Μθ. 27,64).
Αλήθεια:
Τι θα πειράξει η συνύπαρξη του μεγάλου ψηφιδωτού με το φτωχό προσκυνητάρι;
Δεν μπορούν εδώ να εφαρμοστούν τα λόγια του Χριστού: «ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι»; (Μθ. 23,23).
Τελειώνοντας, Παναγιώτη μου, θα ήθελα να σου πω ότι είναι ΛΑΘΟΣ σου να πιστεύεις πως το πνεύμα της «καταλλαγής», σού επιτρέπει να πατάς, όπως είπες σε κάποιον, σε δύο βάρκες. Αυτός που το κάνει, εύκολα μπορεί να βρεθεί στα δόντια κάποιου καρχαρία. Και κάτι ακόμη: Προσωπικά δε θα πάψω να αγαπώ και σένα προσωπικά και την οικογένειά σου. Όμως, δε θα σταματήσω να ανασκευάζω ΔΗΜΟΣΙΑ, με ΓΕΓΟΝΟΤΑ, όσα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το οφείλω στην πλέον των σαράντα ετών διακονία μου στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και, ιδιαίτερα, στο Τμήμα Θεολογίας.
Ιωάννης Β. Κογκούλης
-120x86.jpg)
