του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου
Είμαστε σε αδιέξοδο, σε τέλμα. Πέντε χρόνια ύφεσης χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Ανεβοκατεβάσαμε πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις. Τσαλακώσαμε ιδεολογίες. Εξοντώσαμε υπουργούς οικονομικών. Ελπίσαμε στην Αριστερά που κόμιζε νέα πρόσωπα και αδιάφθορες υπολήψεις. Απεδείχθησαν ανέτοιμοι και, φευ, θεωρητικοί.
Καταργήθηκαν συνταγματικά άρθρα. Ποδοπατήθηκαν εργασιακά κεφάλαια. Χάθηκε κάθε αυτονόητο που δέσποζε στη Χώρα επί 30 και 40 χρόνια.
Ο λαός μας σήμερα είναι σαν το βάτραχο που έριξαν σε καζάνι με νερό και το έβαλαν να σιγοβράσει. Δεν αντιδρά. Προδόθηκαν οι «αγανακτισμένοι», εξευτελίστηκαν οι «σωτήρες», εξαντλήθηκαν τα κομματικά προγράμματα. Και οι σύγχρονοι «36» αντάρτες περιφέρονται ανερμάτιστοι σαν να το έσκασαν από ψυχιατρείο, χωρίς να πείθουν, παρά μόνο τον ανεδαφικό και απροσάρμοστο εγωϊσμό τους.
Τελικά ο λαός μας, που ψήφισε «ΟΧΙ» και την επομένη το πρωί αποδέχτηκε το «ΝΑΙ», συνεχίζει να περιμένει καρτερικά στις ουρές των ΑΤΜ και ελπίζει ακόμα στον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν το πολύωρο ολονύχτιο μαρτύριο στην σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ευρώπης; Ήταν ο έρπης που έβγαλε στα χείλη; Είναι η ηλικία του; Είναι η έσχατη ελπίδα του λαού και η απαντοχή του; Ίσως, όλα μαζί! Γι’ αυτό χρειάζεται να παραμείνει στη θέση του ισχυρός, «στη φουρτούνα δεν αλλάζουν καπετάνιο». Αλλά και ταπεινωμένος για την προεκλογική αυτο-υπερεκτίμησή του, όμως, δεν είναι πρόβλημα αυτό, η ταπείνωση είναι μεγαλωσύνη για την Πίστη μας (κι ας μην την πιστεύει)! Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να γίνει ο αναμορφωτής του Κράτους μας και ο ιδρυτής της ανασυγκροτήσεώς του με ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Αλλιώς θα μείνει στην ιστορία ως ένας απλός πολιτικός του συρμού, με την υποσημείωση ότι «ήταν αριστερός, όμως απογοήτευσε το ίδιο». Μπορεί να κάνει τη διαφορά, αρκεί να το τολμήσει, «οι άνεμοι ούριοι» και «οι καιροί μενετοί».
Είμαστε σε οριακό σημείο. Η πολιτική ιστορία του τόπου μας, η κοινωνική αντοχή μας και ο πολιτισμικός ψυχισμός μας, δεν αντέχουν άλλο. Η μέχρι τώρα υπομονή μας οφείλεται στις εθνικές ενοχές και στις συλλογικές τύψεις, που μας κάνουν να παραδεχόμαστε εσώψυχα ότι, άλλος λίγο άλλος πολύ, «πολλά πταίομεν άπαντες» (Ιακ. 3,2). Όμως φτάνει κι αυτή η παραδοχή. Δεν ωφελεί άλλο το αυτο-μαστίγωμα.
Τώρα πρέπει κάτι να γίνει. Κάτι μεγάλο και μάλιστα σύντομα.
«Κανείς λαός δεν γίνεται ποτέ μεγάλος, αν δεν τον καλέσουν οι ηγέτες του στο μεγαλείο», έλεγε ο Μάροου. Ο παλαιός κι ο νεώτερος πολιτικός μας κόσμος, ανεξαίρετα συνένοχος στη σκύλευση της Χώρας, να ανασκουμπωθεί. Καμιά παράταξη του Κοινοβουλίου να μην ελπίζει σε συγχωροχάρτια. Ούτε να ελπίζει πια στη λήθη των ψηφοφόρων, μα μήτε να ποντάρει στο κυλιόμενο εκλογικό σώμα που τόσα χρόνια επέστρεφε «στον ίδιο έμετο» (Παροιμ. 26, 11). Ενηλικιώθηκαν οι παλαιοί και δεν υπάρχουν πια νέοι αφισσοκολλητές.
Τί να αλλάξει; Ας το βρουν οι ίδιοι:
Θα τροποποιηθεί το Σύνταγμα με Αναθεωρητική ή Συντακτική Βουλή;
Θα επιστρέψει ο Βασιλιάς ή θα εκλέγουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας;
Θα καταργηθεί η μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων;
Θα καταργηθούν τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα;
Θα γίνουν καινούργια; Με νέα σύμβολα, νέα ονόματα και πρόσωπα, ανακατεμένα σαν τα χαρτιά της τράπουλας;
Θα ξαναφτιαχτούν οι δομές του Δημοσίου εξ υπαρχής;
Θα διευκολυνθούν οι ιδιωτικές δράσεις και θα παρακινηθεί ο λαός να εργαστεί;
Θα σφυρηλατηθούν οι δικλείδες που δεν θα επιτρέψουν ξανά τη θεσμοθέτηση της διαφθοράς;
Θα τιμωρηθούν τελικά, όσοι κατασπάραξαν τη γη μας και έκρυψαν τα σφάγια σε ξένες χώρες;
Θα οικοδομηθεί η Παιδεία του λαού μας με άξονα την αγωγή του πολίτη;
Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν δογματίζω για κανένα από τα παραπάνω.
Όμως παρόμοια και οπωσδήποτε κι άλλα σωστότερα, που φαντάζομαι να κυοφορούνται μέσα στα κρανία των πολιτικών μας, να γίνουν γρήγορα! Εξάλλου συνηθίσαμε πια τη «διαδικασία του κατεπείγοντος»! Ας πάψουν τις προσωπικές επιδιώξεις επίδοξοι μεσσίες κάθε χώρου. Ας μην επαναλαμβάνουν τα λάθη του Ανδρέα Παπανδρέου που αναδομούσε κάθε φορά την Κυβέρνησή του με τα ίδια δομικά υλικά!
Ας συνεργαστούν άτυπα, γρήγορα και αποτελεσματικά για να ξαναχτίσουν το ερείπιο απ’ την αρχή κι έπειτα ας αγωνιστούν για το ποιος θα γίνει ο πρώτος του ένοικος. Αλλιώς θα κάθονται διαρκώς πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Αλλιώς θα συγκαταλέγονται στο σωρό των πρωθυπουργών και των υπουργών που, είτε εκτός φυλακής είτε εντός, είναι οι ψηφίδες αυτού του εκτρωματικού εικαστικού πίνακα που βλέπουμε. Επειδή και η αποθήκη των υποψηφίων πολιτικών της Πατρίδος μας δεν είναι ανεξάντλητη. Νεκραναστάσεις ονομάτων δεν είναι εφικτές και επιστροφή στα «τζάκια» δεν ενδείκνυται λόγω της αιθαλομίχλης που αποπνέουν.
Κάτι πρέπει να συμβεί, λοιπόν, και γρήγορα. Για να ελπίσει ο λαός μας ξανά, σε κάτι. Για να έχει ο λαός μας κάτι να προασπίζεται και κάτι να πολεμά. Εξάπαντος για να ξυπνήσουμε απ’ αυτόν τον μοιρολατρικό ρόγχο και θανατερό λήθαργο που μας έριξαν. Που ο Θεός να φυλάξει, μην αποβεί μοιραίος.
Κάποτε ένας βασιλιάς της Γερμανίας έστειλε τους φορατζήδες να μαζέψουν φόρους. Το απόγευμα που επέστρεψαν τους ρώτησε αν συνάντησαν αντιδράσεις.
– Όχι βασιλιά, του απάντησαν, ο λαός πλήρωσε αδιαμαρτύρητα.
– Αύριο να συνεχίσετε, διέταξε ο βασιλιάς.
Όμως κάθε μέρα οι φορατζήδες επέστρεφαν κομίζοντας έσοδα αλλά και την αυξανόμενη αντίδραση του λαού. Μέχρι που μια μέρα, είπαν:
– Βασιλιά, σήμερα δεν αντέδρασε κανένας, μουτρωμένοι, θυμωμένοι, όμως πλήρωσαν όλοι, χωρίς διαμαρτυρίες! Και τότε ο βασιλιάς είπε ταραγμένος:
– Αύριο μην ξαναμαζέψετε φόρους. Από αύριο να αρχίσετε να δίνετε παροχές. Αφού δεν αντιδρούν, τότε …κάτι ετοιμάζουν!
-120x86.jpg)
