Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Σοβαρότατος είναι ο προβληματισμός από τη συμπροσευχή με παπικό ιερέα του Αρχιμ. π. Σαράντη Σαράντου, άτεγκτου κριτή κάθε προσέγγισης με τους παπικούς και ζηλωτή των Ιερών Κανόνων και της Ορθοδόξου Πίστεως.

 Πέμπτη πρωί, 11η Σεπτεμβρίου 2014, ελληνογαλλικά σχολεία Ουρσουλινών στο Μαρούσι. Τέλεση Αγιασμού. Ιερουργός ο π. Σαράντης Σαράντος. Δίπλα του συμπροσευχόμενος ο παπικός ιερέας, φορώντας την ιερατική του στολή. Ο π. Σαράντης στις ευχές ή στις αιτήσεις που διάβαζε έκαμε τον Σταυρό του κατά το Ορθόδοξο δόγμα και μαζί του ταυτόχρονα ο παπικός ιερέας κατά το παπικό. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν «μια όμορφη ατμόσφαιρα, ενωτική, ειρηνική, αγαπητική».

Στη συνέχεια ο π. Σαράντης απευθύνθηκε στους μαθητές και στους γονείς με έναν θεολογικού περιεχομένου λόγο, ακατάληπτο σε όλους. Ο παπικός ιερέας μίλησε με απλά λόγια και κατέληξε με την προτροπή τα παιδιά, σχεδόν όλα Ορθόδοξων οικογενειών, να προσεύχονται γι’ αυτόν, ως ιερέα του σχολείου, δηλαδή ως ιερέα τους! Ο Ορθόδοξος ιερέας απευθυνόταν στο ποίμνιο του, αφού το σχολείο βρίσκεται στην ενορία του, ως ξένος και με παράξενο λόγο, ο παπικός ιερέας απευθυνόταν στα παιδιά των Ορθοδόξων, καλώντας τα να προσεύχονται γι’ αυτόν, ως τον ποιμένα τους! Στο τέλος ο π. Σαράντης ευλόγησε με τον Αγιασμό και τις παπικές Ουρσουλίνες μοναχές, όπως νωρίτερα τους Ορθοδόξους διδάσκοντες!

Ο σοβαρότατος προβληματισμός προέρχεται από το γεγονός ότι η συμπροσευχή δεν συνέβη με κληρικό που θεωρείται «οικουμενιστής», αλλά με κληρικό ζηλωτή της τήρησης των Κανόνων της Πίστεως! Όταν το πλήθος των γονέων και των παιδιών βλέπουν δύο κληρικούς μαζί, που και οι δύο φορούν την ιερατική τους αμφίεση και είναι γύρω από το τραπέζι που τελείται ο Αγιασμός να κάνουν το Σταυρό τους, ο καθένας με τον τρόπο του, ευλόγως μπορούν να παρασυρθούν στην ιδέα ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές, κι επομένως ντε φάκτο να νιώθουν ότι έχει επέλθει η ένωση των εκκλησιών… Ο παρών στον Αγιασμό των Ουρσουλινών Ορθόδοξος πιστός ασφαλώς διερωτήθηκε τι παραπάνω από τον π. Σαράντη κάνει λ.χ. ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τον Πάπα;

Η επιδίωξη των παπικών σχολείων είναι να αποτελούν μιαν όαση πνευματική στην παρακμή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας γενικότερα. Παράλληλα φαίνεται ότι γίνεται μια προσπάθεια να πείσουν ότι οι παπικοί δεν έχουν διαφορές με την Ορθόδοξη Εκκλησία και επομένως προωθείται μια έμμεση απόπειρα προσηλυτισμού με την, ακούσια ή εκούσια, βοήθεια Ορθοδόξων κληρικών.

Ένας κληρικός που δεν θα ήθελε να συμβάλει στη σύγχυση ως προς τις σχέσεις και τις διαφορές μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού θα μπορούσε να ζητήσει να γίνουν ξεχωριστά οι τελετές για την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Αν δηλαδή υπήρχαν στο σχολείο και μουσουλμανόπαιδα θα ήταν μαζί και ο ιμάμης και όλοι μαζί θα συμπροσηύχοντο; Μα αυτή δεν είναι η εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της ισοπέδωσης κάθε διαφοροποίησης θρησκευτικής και εθνικής, που ισχυρότατα ιδεολογικά κέντρα επιδιώκουν να επιβάλουν και στην Ελλάδα;

Σημειώνεται ότι οι Ουρσουλίνες, που έχουν ως κύριο έργο τους την προώθηση της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, ήρθαν στην Ελλάδα και πρώτα στη Νάξο το 1670, με την προτροπή των Ιησουιτών μοναχών και την προστασία της Γαλλίας. Έκτοτε και έως σήμερα συντηρούν σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. –