Ρόδου Κύριλλος: “Είναι καιρός πια να περάσουμε από την αμαρτία στη μετάνοια”

του Μανώλη Δημελλά

Όσο εύκολα μιλάμε και μοναχοί μας παρακαλάμε το Θεό για ένα θαύμα, άλλο τόσο δύσκολα, γίνεται προφορικός ή ακόμη και γραπτός λόγος, η άποψη και η στάση κάποιου σημαίνοντα κληρικού, έξω από το περίβολο της εκκλησίας.

Εμείς όμως ξεχωρίσαμε κάποιον και θελήσαμε να σας μεταφέρουμε τις απόψεις του, για τα καθημερινά ζητήματα, που όλοι κουβεντιάζουμε. Είναι νέος, ζωντανός, και πρόθυμος να βάλει πλάτη, να βοηθήσει στον καθημερινό γολγοθά των πιστών.

Ο λόγος για τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ρόδου, Κύριλλο, που φέτος κλείνει δέκα χρόνια πάνω στο νησί των ιπποτών και των 2.000.000 τουριστών!

Στον Μητροπολίτη ξεχωρίζει ο καθάριος τρόπος που καταφέρνει να συνδέει τα κοσμικά με τα θεολογικά θέματα, έτσι φορτίζει με την αλήθεια του Θεού το ζορισμένο παρόν μας.

Αν αυτά αποτελούν καθήκοντα του ρόλου του, ο ιδιαίτερος τρόπος να αγγίζει τους πιστούς, σίγουρα είναι ένα ξεχωριστό, δικό του ταλέντο.

Τις περισσότερες φορές οι συζητήσεις με ιεράρχες χάνονται σε γνωμικά και μελίρρυτες φωνές Αγίων, που όμως προκαλούν από φόβο έως αδιαφορία, ανάλογα με το βαθμό της πίστης που νιώθουμε.

Στη περίπτωση του Μητροπολίτη Ρόδου τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μέσα στην εποχή μας δίνει το προσωπικό του στίγμα μακριά από φόβους και σκιές.

-Ο πρώτος προβληματισμός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τα ξεχωριστά Ροδίτικα πρωτεία. Από το δάκρυ της εικόνας του Ταξιάρχη, στην βουτιά της γυναίκας που έπιασε το σταυρό. Σε μια εποχή βουβής απόγνωσης και απελπισίας με αξιοπρέπεια, γεννιούνται ή κατασκευάζονται θαύματα;

Τα θαύματα η Αγία γραφή τα ονομάζει Σημεία, σημάδια της παρουσίας του Θεού. Δεν κατασκευάζονται θαύματα, ο θεός στέλνει τα μηνύματα του στους ανθρώπους.

Ο στόχος είναι ένας, να ξαναβρεθούμε στο δρόμο μας, ως άνθρωποι, αυτά είναι τα Σημεία του Θεού. Στην περίπτωση κατασκευής θαυμάτων μιλάμε απλά για κοινούς απατεώνες.

-Οι παρεμβάσεις της εκκλησίας εκτός από τον αληθινά ανακουφιστικό χαρακτήρα, μπορούν προκαλέσουν ουσιαστικές αλλαγές στα δεδομένα; Εσείς έχετε κάνει ακόμη και δηλώσεις που θεωρήθηκαν από μερίδα του τύπου σκληρές.

Κάνοντας τη δήλωση για ιεροδιδασκάλους της Ξάνθης, όχι για μουφτήδες, δεν στράφηκα εναντίον των προθέσεων και της ενέργειας της κυβέρνησης.

Ξεκαθάρισα οτι θα ήθελα να δοθούν ίσες ευκαιρίες από την πολιτεία και να γίνουν ιερείς της Ορθοδοξίας, σε εκείνες τις περιοχές που έχουν, πολύ καιρό, έρημες εκκλησίες και αλειτούργητες ολόκληρες ενορίες.

-Στον λόγο μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα ή ο κόσμος των λέξεων, ειδικότερα της “μαζικής επικοινωνίας”, είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα;

Αυτό που πιστεύουμε, και πρέπει να λέμε, είναι πάντα η αλήθεια, χωρίς να περιμένουμε το όποιο αποτέλεσμα.

Πρέπει να υπάρχει ο λόγος, όμως να μην ξεχνάμε, να μετουσιώνεται και σε πράξη. Φυσικά έχουμε να κάνουμε πάρα πολλά, και πολλές φορές  δεν υπάρχουν οι δυνατότητες.

Εκεί κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια, πρέπει να εξαντλούμε τις δυνατότητες και τις προσπάθειες μας. Και να μην σταματάμε!

-Πολύς ο λόγος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους μετανάστες και το δικό μας, προσωπικό ρόλο. Στο όνομα του φασισμού ή του εθνικισμού, δείχνουμε έτοιμοι να κάψουμε τα πάντα. Στην είσοδο της εκκλησία υπάρχει κάποιο face control;

Η εκκλησία βλέπει το ανθρώπινο πρόσωπο, δεν μπορεί να το αρνηθεί. Πρώτα από όλα ο Χριστός αποδέχτηκε και δέχεται τους πάντες, είτε είναι  αμαρτωλοί είτε είναι δίκαιοι. Είναι το χριστιανικό μήνυμα, που απευθύνεται παντού και προς όλους.

Ωστόσο θα πρέπει να προβληματιστούμε για τις μεθοδεύσεις από διάφορα κέντρα. Αλλά δεν θα πετροβολήσουμε εκείνους που ξεσπιτώθηκαν φορτωμένοι από προβλήματα και βρέθηκαν στη δική μας χώρα. Εκεί η εκκλησία έχει ανοιχτές πόρτες, βοηθά, κάνει ότι μπορεί.

-Στην καρδιά της κρίσης, τελικά γινόμαστε καλύτεροι; ή κάνουμε βήματα προς τα πίσω, χάνουμε τις αξίες μας και γυρνάμε σε εποχές που φέρνουν στο μεσαίωνα;

Και καλύτεροι γινόμαστε αλλά δεν λείπουν οι αρνητικές παρενέργειες. Ουσιαστικά δεν μπορούμε να αποδεσμευθούμε από ένα κακό παρελθόν, θα μπορούσαμε να είχαμε ξεφύγει από αυτό και τα προβλήματα που επέφερε, και να το αξιολογήσουμε.

Στην εκκλησία δεν αρνούμεθα την αμαρτία, κάθε άλλο, η αμαρτία είναι στην ουσία η σπουδαία αφετηρία για να ξεκινήσει η διαδικασία της μετάνοια και της απελευθέρωσης.

Αυτό πρέπει να να το δούμε και στον κοινωνικό τομέα, την “κοινωνική αμαρτία”, σε ένα ποσοστό δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε τα λάθη μας και επιμένουμε σε πρακτικές του παρελθόντος.

Όπως φαίνεται συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ένα παρελθόν που όμως δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει. Καθυστερούμε λοιπόν την εξέλιξη μας, αφήνουμε  το μυαλό μας να τριγυρνά σε μακρινές πια, ουτοπίες.

-Έχουμε λοιπόν μακρύ δρόμο μέσα στην κρίση;

Οι κρίσεις ποτέ δεν έλειψαν, πάντα υπήρχαν. Η κοινωνία βιώνει, βίωνε και ξεπερνούσε κρίσεις. Πάντα όμως προχωρούσε μπροστά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να δικαιολογήσω καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα.

Το θέμα ωστόσο είναι να κοιτάξουμε μπροστά, ευθεία στο μέλλον, να δούμε δυναμικά την κρίση μας, και να μην καταρώμεθα ή να παλεύουμε για μια μάταιη επιστροφή προς τα πίσω.

Δέκα χρόνια Ρόδος. Στην πρώτη ομιλία σας ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είστε περαστικός, ήρθατε για να μείνετε και να γίνεται κομμάτι του τόπου. Σήμερα πως βλέπετε τη Ρόδο;

Έχουμε πολύ καλό κόσμο, η Ρόδος έχει πάρα πολλά προτερήματα και το νησί φτάνει μονάχα μια ματιά, ένα πέρασμα, για να το λατρέψει και ένας άγνωστος περαστικός.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι ένα, τι κάνουμε εμείς. Γίνονται βέβαια πολλά, ποτέ όμως ποτέ δεν είναι αρκετά, μπορούμε, πρέπει λοιπόν να κάνουμε ακόμη περισσότερα.

Προσπαθούμε, με ένα πρωτεύοντα στόχο, να διακονήσουμε τον λαό μας και τον άνθρωπο.