Κινδυνεύει με αποτυχία ο Θεολογικός διάλογος με τους Καθολικούς εξαιτίας των Ρώσων, αναφέρει σε συνέντευξή του στο Vatican Insider ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας o οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις διαιρέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών
Ο θεολογικός διάλογος μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων Εκκλησιών που ξεκίνησε με στόχο την επίτευξη πλήρους μυστηριακής κοινωνία , κινδυνεύει να παγώσει. Και ένας από τους κύριους λόγους για αυτό φαίνεται να είναι οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών και των κύκλων επιρροής τους εντός της Ορθοδόξου πίστεως – το Πατριαρχείο της Μόσχας πάνω απ ‘όλα – που αρνούνται να αναγνωρίσουν το οικουμενικό πρωτείο, ως ηγέτου της Εκκλησίας , πρωτείου που στηρίζεται στην κανονική και εκκλησιαστική παράδοση .
Ο συναγερμός τέθηκε από τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα , πρώην μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου , συν – πρόεδρο της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, αναφέρει το Vatican Insider.
Σύμφωνα με το πρακτορείο ο Μητροπολίτης Περγάμου θεωρείται ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή θεολόγους ( Το έργο του «Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία» έχει εκτιμηθεί τόσο από τον Πάπα Φραγκίσκο όσο και από τον προκάτοχό του Βενέδικτο) και εναποθέτει τις ελπίδες του στην επικείμενη συνάντηση μεταξύ του Επισκόπου Ρώμης και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ιερουσαλήμ τον προσεχή Μάιο.
Ευελπιστεί για μια ενότητα μεταξύ των Χριστιανών, πολύ περισσότερο από απλώς μια συμμαχία μεταξύ των ιεραρχιών των Εκκλησιών για να σχηματίσουν ένα «κοινό μέτωπο» για την αντιμετώπιση θεμάτων που έχουν κάνουν με τη ηθική και το σεξουαλκό προσανατολισμό και το φύλο.
. Εν τω μεταξύ , οι εξελίξεις αναφορικά με την ουκρανική κρίση έχει εγείρει ερωτήματα για άλλη μια φορά για τον έλεγχο που το Πατριαρχείο της Μόσχας ασκεί στην πλειοψηφία των ορθοδόξων ενοριών στην Ουκρανία .’
Η Συνέντευξη έχει ως εξής:
Η ημερομηνία της συνάντησης του Πάπα και του Πατριάρχη στην Ιερουσαλήμ πλησιάζει . Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή τη συνάντηση ;
“Είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός . Σκοπός είναι να τιμηθεί η συνάντηση μεταξύ Παύλου VI και Αθηναγόρα πριν από 50 χρόνια , που ήταν η πρώτη φορά που ένας Πάπας και ένας Οικουμενικός Πατριάρχης συναντήθηκαν από την εποχή του σχίσματος . Η Αγκαλιά τους πυροδότησε ελπίδες της επικείμενης ενότητας μεταξύ της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη . Αλλά είναι σημαντικό να δείξουμε στον κόσμο ότι συνεχίζουμε και προσωρούμε με υπομονή και αποφασιστικότητα προς την ενότητα . Είμαστε στην σωστή κατεύθυνση για την επίτευξη αυτού του στόχου . Δεν έχουμε σταματήσει . Αυτός είναι ο λόγος που η επικείμενη συνάντηση μεταξύ Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου στην Ιερουσαλήμ δεν θα είναι απλώς μια αναμνηστικό πράξη με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, αλλά αντιπροσωπεύει μια πόρτα που είναι ανοιχτή για το μέλλον. “
Ένα χρόνο μετά την εκλογή του , ποια είναι η επικρατούσα εντύπωση στους Ορθοδόξους και τους ηγέτες των Ανατολικών Εκκλησιών για τον Πάπα Φραγκίσκο ;
” Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέπληξε όλους μας με θετικό τρόπο , λόγω του στυλ του , της ιδιοσυγκρασίας του , της ταπεινοφροσύνης του, αλλά και επειδή οι ενέργειες στις οποίες έχει προβεί ως Πάπας θα μπορούσαν να φέρουν την Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία πιο κοντά . Οι Ορθόδοξοι έβλεπαν πάντα ουσιαστικά τον Πάπα ως επισκόπο της Ρώμης . Και ο Πάπας Φραγκίσκος συχνά αναφέρεται σε αυτόν τον τίτλο , όπως ο τίτλος που του επιτρέπει να ασκήσει τη διακονία του. Οι Ορθόδοξοι έβλεπαν τον Πάπα ως μια φιγούρα που έχει θέσει τον εαυτό του σε ένα βάθρο και τον παπισμό ως μια μορφή εκκλησιαστικού ιμπεριαλισμού. Νόμιζαν ότι πρόθεση του Πάπα ήταν να τους υποτάξει και να ασκήσει εξουσία πάνω τους . Τώρα υπάρχουν πολλές ενδείξεις που δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση . Για παράδειγμα , ο Πάπας τόνισε σε περισσότερες από μία φορές ότι η Καθολική Εκκλησία μπορεί να μάθει από την Ορθόδοξη Εκκλησία , όταν πρόκειται για θέματα συνοδικότητας και γενικά για τη συνοδική φύση της Εκκλησίας .
Μήπως η δημιουργία του Συμβουλίου των 8 Καρδιναλίων και η νέα ώθηση που δόθηκε στη Σύνοδο των καθολικών επισκόπων έχει τίποτα να κάνει με αυτό ; Πείτε μας για αυτό
“Ναι , αυτές είναι σημαντικές αποφάσεις . Μερικοί παρανοούν τη συνοδικότητα , παρουσιάζοντάς τη ως εφαρμογή παγκόσμιων πολιτικών μεθόδων στη ζωή της Εκκλησίας . Αλλά ο θεολογικός διάλογος μεταξύ της Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας καθορίζει σαφώς το σωστό τρόπο με τον οποίο η συνοδικότητας πρέπει να γίνται αντιληπτή. Στο κείμενο της Ραβέννας του 2007 αναγνωρίσαμε ότι η υπεροχή είναι απαραίτητη και είναι βαθιά ριζωμένη στην κανονική παράδοση της Εκκλησίας . Αυτό δεν είναι μόνο για λόγους ανθρώπινης ” οργάνωσης ” . Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντοτε στο πλαίσιο της συνοδικότητας . Η Εκκλησία είναι πάντα μια σύνοδος και στη σύνοδο υπάρχει πάντα ένας πρώτος , ένας “αριθμός ένα” , ένας πρωτεύον . Αυτό δεν σημαίνει διείσδυση της κοσμικής σκέψης για τη δημοκρατία ή τη μοναρχία στην Εκκλησία . Μόνο θεολογικά . Απορρέει από την πίστη στην Αγία Τριάδα μας . Ανέκαθεν, η εκκλησιαστική παράδοση είχε κανόνες που αναφέρουν το εξής : στην Εκκλησία δεν υπάρχει ποτέ πρωτείο χωρίς Σύνοδο και ποτέ δεν υπάρχει μια Σύνοδος χωρίς πρωτείο. Η Αρμονία μεταξύ πρωτεύοντος και Συνόδου είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος . Αυτό ισχύει στην εκκλησιολογία μας από την αρχή . “
Το Πατριαρχείο της Μόσχας απέρριψε τα συμπεράσματα του εγγράφου της Ravenna που αναφέρατε . Μήπως διαβάσετε τη δήλωση της Ρωσικής Εκκλησίας ;
” Ναι, τη διάβασα . Μιλάω για τον εαυτό μου και εξ ονόματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου , όταν λέω ότι δεν συμφωνούμε με το έγγραφο αυτό. Ισχυρίζεται ότι υπάρχει η υπεροχή σε θεολογικό υπόβαθρο και σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο Εκκλησίας , αλλά όχι σε παγκόσμιο επίπεδο. Γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματική αιτία για αυτό : θέλουν να αρνηθούν ότι μετά το σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επίσης, το οικουμενικό Πατριαρχείο κατέχει οικουμενική υπεροχή . Για να επιτευχθεί αυτό , απορρίπτουν το ενδεχόμενο αναγνώρισης του ρόλου του Πάπα ως καθολικά πρωτεύοντος με έναν τρόπο που είναι αποδεκτός από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες το ίδιο. Στο κείμενο της Ραβέννας κατάφεραν να καταλήξουν σε συναίνεση σε αυτό ακριβώς το σημείο : να αναγνωρίσουμε ότι στην Εκκλησία η υπεροχή είναι πάντα ασκείται σε τρία επίπεδα : . Ένα τοπικό επίπεδο , ένα περιφερειακό επίπεδο και ένα παγκόσμιο επίπεδο “
Υπάρχουν εσωτερικές διαιρέσεις στο εσωτερικό της Ορθοδόξου πίστεως που διακινδυνεύουν τον οικουμενικό διάλογο ;
«Φοβάμαι ότι θα υπάρξουν προβλήματα . Ιδιαίτερα επειδή η θέση του Πατριαρχείου της Μόσχας έχει τόσο πολύ ειδικό βάρος , επειδή πρόκειται για μια ανακοίνωση από την Σύνοδο . Αυτά δεν είναι οι θέσεις που εκφράζονται από μεμονωμένα άτομα , από τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα ή τον Πατριάρχη Κύριλλο . Με μια ανακοίνωση όπως αυτή , καθίσταται δύσκολη μια ανταλλαγή απόψεων, αυτό δηλαδή που σημαίνει διάλογος. Φανταστείτε αν η Ορθόδοξη Εκκλησία ήθελε σήμερα να εισέλθει σε διάλογο με την Καθολική Εκκλησία έχοντας ήδη κάνει ορισμένες δηλώσεις σε συνοδικό επίπεδο για το θέμα της υπεροχή , το οποίο είναι σήμερα το κεντρικό θέμα της συζήτησης : αυτό θα σήμαινε πως δεν υπήρχε περιθώριο για συζήτηση και ότι ο διάλογος θα είχε ληξει. Το βήμα που έκανε το Πατριαρχείο της Μόσχας θα μπορούσε να έχει πολύ αρνητικές συνέπειες . Θα μπορούσε στην πραγματικότητα να οδηγήσει στο τέλος του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των καθολικών και ορθοδόξων Εκκλησιών που ξεκίνησε με σκοπό να ξεπεραστούν τα εμπόδια που στέκονται στο δρόμο της πλήρους κοινωνίας . Ελπίζω ότι αυτό δεν θα συμβεί . “
Μπορούν να γίνουν διευκρινίσεις στη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών τον Μάρτιο ;
” Θα πρέπει επίσης να συζητήσουμε θέματα που σχετίζονται με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες στο πλαίσιο της μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου . Οι Προπαρασκευαστικές εργασίες για αυτή ξεκίνησαν πριν από αρκετά χρόνια και η πραγματοποίησή της θα μπορούσε να ανακοινωθεί το επόμενο έτος . Ελπίζω ότι θα συζητηθεί επίσης ο οικουμενικός διάλογος , αν όχι επίσημα , τουλάχιστον κατ ‘ιδίαν. Θέλω να ρωτήσω τον Πατριάρχη Μόσχας αν είναι εν γνώσει των συνεπειών του βήματος που έχει κάνει . Μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει πόσο καταστροφικό θα μπορούσε να είναι για διάλογο . “
Ο Πάπας Φραγκίσκος λέει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Εκκλησία είναι η αυτο – αναφορά . Λίγο νωρίτερα μιλήσατε για μια “ναρκισσιστική αυτο-ικανοποίηση » που έχει μολύνει πολλούς εκκλησιαστικούς κύκλους . Γιατί είναι η εκκλησιαστικη εσωστρέφεια τόσο ύπουλη;
Ο Πάπας Φραγκίσκος λέει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Εκκλησία είναι η αυτο – αναφορά . Η Εκκλησία υπάρχει για τον κόσμο όχι για τον εαυτό της. Η Εκκλησία παίρνει το φως του από τον Χριστό , όπως και το φεγγάρι παίρνει το φως από τον ήλιο. Αλλά το φως που βγαίνει έξω από την Εκκλησία δεν είναι μόνο για τον εαυτό της : είναι για τον κόσμο , για τη ζωή του κόσμου . Αλλά αυτό που βλέπω τώρα σε πολλές εκκλησιαστικούς κύκλους είναι ένας αυξανόμενος πειρασμός να τοποθετηθεί η Εκκλησία κατά του γεμάτου αμαρτία κόσμου και κατά των αμαρτωλών ανθρώπων. Αλλά ο Ιησούς έφαγε με τους αμαρτωλούς . Τους αγκάλιασε . Η Εκκλησία καλείται να δώσει την ίδια αγάπη και τη συγχώρεση και όχι για να υπηρετεί μια ιδεολογία μαγειρεμένη σε χριστιανικές λέξεις . “
-250x180.jpg)
