Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
«Ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει σε…»
Τον γνώρισα «μεγάλο στην απλότητά του» πριν χρόνια, στην Ολυμπιώτισσα. Καταδεκτικός προς όλους, ο μητροπολίτης Ελασσώνος Βασίλειος, αγάπησε το ποίμνιό του και αγαπήθηκε από αυτό. Τον θυμούμαι σε εορτές και πανηγύρεις, σε επετείους και παρελάσεις, σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, να διδάσκει με το παράδειγμά του εκκλησιαστικό ήθος.
Άνθρωπος περισσότερο των έργων και ολιγότερο των λόγων, με λιτό και περιεκτικό κήρυγμα, διακρίθηκε για την αναστύλωση και αναζωογόνηση των ιστορικών μονών της Ελασσώνος.
Επί των ημερών του η επαρχία Ελασσώνος ευτύχησε να ζήσει ιστορικές στιγμές, όπως η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη. Άλλωστε, ο Βασίλειος ήταν από τα πιστά τέκνα της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σε αντίθεση με άλλους, που με ευκολία λιθοβολούν την εν αιχμαλωσία εκκλησία του Φαναρίου, από την ασφάλεια της μητροπόλεώς τους.
Τον θυμούμαι στη Βερδικούσια, μετά το πανηγύρι του Άι Λιά να μου λέει «εσύ Μάξιμε μάλλον παπάς έπρεπε να γίνεις και όχι πολιτικός». «Ποιος ξέρει, Σεβασμιώτατε» του απάντησα «τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Άλλωστε, οι Βυζαντινοί το συνήθιζαν όταν κάποτε αποτραβιόνταν απ’ τα κοινά».
Αεικίνητος και δραστήριος, η φήμη του ξέφυγε από τα στενά όρια της επαρχίας Ελασσώνος. Από τα βασικά στελέχη της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Βασίλειος ξεχώριζε για το μετριοπαθή του λόγο και την ευθυκρισία του.
Τον θυμούμαι τα τελευταία δέκα χρόνια, κάθε Μεγάλη Πέμπτη, στα «δώδεκα ευαγγέλια», στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου να αναγγέλλει τη φοβερή είδηση «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου». Πέρυσι έλειψε και ανησυχήσαμε. «Ο δεσπότης είναι άρρωστος», μου είπε ο φίλος πρωτοψάλτης Γιώργος Καφάσης.
Το καλοκαίρι στο μοναστήρι της Ανάληψης, στη Συκιά, κάναμε σχέδια για το φετινό προσκύνημα στην Καππαδοκία με τον Οικουμενικό. Το ήθελε πολύ. Δεν πρόλαβε. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα συναντήσει τους μεγάλους Καππαδόκες πατέρες της εκκλησίας και θα μάθει από πρώτο χέρι για τους διωγμούς των χριστιανών στην πολύπαθη Ανατολή.
Τελευταία φορά τον είδα την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Τσαριτσάνη, στο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων. Καταπονημένος. Με την ίδια, όμως, φλόγα των πρώτων χρόνων να μας μιλά για τη μητρόπολη και τις ανάγκες της. Δεν τον ξανάδα απ’ όταν αποτραβήχθηκε στο Σπαρμό, το μοναστήρι που επί των ημερών του απέκτησε και πάλι την παλιά του αίγλη. Έμαθα ότι δεν επιθυμούσε να δει κανέναν. Ήθελε να τον θυμόμαστε όρθιο. Αυτή είναι και η τελευταία μου ανάμνηση, όρθιος να κηρύττει τον ορθό λόγο ως άλλος Οικονόμου, στην Παναγία της Τσαριτσάνης. Θα μας λείψεις Σεβασμιώτατε. Αιωνία σου η μνήμη.
*Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.
