Από τον Κώστα Παππά- εφημερίδα «δημοκρατία», Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014
Ο διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κρίππας αντιδρά στις αλλαγές
(με εξώδικο στους αρμοδίους)
Η μορφή του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς και οι διάφορες θέσεις που διατυπώνονται για τον τρόπο διδασκαλίας του, δημιουργούν κατά καιρούς συγκρούσεις ανάμεσα στους θεολόγους. Από τη μια, υπάρχουν οι εκπεφρασμένες απόψεις όσων υποστηρίξουν θερμά το νέο σύστημα διδασκαλίας του μαθήματος, το οποίο, όπως σημειώνουν, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη νέα κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα των δεκάδων χιλιάδων αλλοδαπών και αλλόθρησκων μαθητών.
Από την άλλη, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το μάθημα θα πρέπει να μην έχει αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά ο βασικός άξονας της διδασκαλίας του να αναφέρεται κυρίαρχα στους Έλληνες μαθητές. Ένα άλλο σημείο τριβής είναι το δικαίωμα απαλλαγής των μαθητών που επικαλούνται λόγους συνείδησης. Και γι’ αυτό το θέμα όμως φαίνεται να υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Πριν από λίγες μέρες ο διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κρίππας, με επιστολή του στη «δημοκρατία», υπενθύμισε τις νομικές θέσεις που εκφράζει εδώ και χρόνια και δημοσιεύτηκαν μεταξύ των άλλων στο επιστημονικό περιοδικό «Επιθεώρησις Δημοσίου Δικαίου και Διοικητικού Δικαίου».
Ο κ. Κρίππας αναφέρει ότι με τη νέα ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών επιδιώκεται «η άσκηση αξιόποινου προσηλυτισμού». Μιλώντας στη «δημοκρατία» ανέφερε τα εξής: «Για τον χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί από το άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος για την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και το άρθρο 1 του νόμου 1566 του 85, ο οποίος είναι ο βασικός νόμος περί εκπαιδεύσεως. Έχω εκδώσει μια ειδική μονογραφία που παραθέτει τι μάθημα διδάσκεται σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Εκεί διδάσκεται μάθημα αντίστοιχο προς την επικρατούσα εκεί θρησκεία. Υπάρχει όμως και ακόμα ένα στοιχείο. Όλοι οι εγκληματολόγοι, Έλληνες και ξένοι (κάποιοι από τους οποίους μάλιστα είναι άθεοι), υποστηρίζουν ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών της αναγνωρισμένης θρησκείας είναι απαραίτητη, γιατί εμπεριέχει και στοιχεία ηθικής διδασκαλίας και αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα εγκληματικών ενεργειών.
Ο διαπρεπής εγκληματολόγος Φέρυ, ο οποίος ήταν άθεος αλλά έντιμος, τα αναφέρει αυτά. Όσο για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελλάδα, πρέπει να πω ότι δεν υπάρχει τέτοιου είδους μάθημα πολυθρησκευτικό σε άλλη χώρα της Ε.Ε. Έχω κάνει επί χρόνια λεπτομερή έρευνα στο εξωτερικό και έχω παραθέσει τα στοιχεία στα έργα μου. Τονίζω λοιπόν ότι δεν υπάρχει σε κανένα κράτος μάθημα πολυθρησκευτικό. Ως προς το πρόγραμμα που ετοιμάζεται, ρητώς ομολογείται ότι δια αυτού επιδιώκεται ένα είδος προσηλυτισμού. Αυτό το επισήμανα και στους αρμοδίους και έστειλα εξώδικο δήλωση δια δικαστικού κλητήρα τον περασμένο Ιούλιο. Ο οδηγός εκπαιδευτικού αναφέρει επί λέξει: “Οι μαθητές είναι ανάγκη να μη διαποτίζονται σε μια θρησκευτική άποψη, οπότε το προτεινόμενο πρόγραμμα σπουδών τους προσφέρει ευκαιρίες να μελετήσουν και να στοχαστούν επάνω σε διαφορετικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις”».
Τι ισχύει για την απαλλαγή που ζητούν κάποιοι μαθητές
Ο κ. Κρίππας συνεχίζει ως εξής: «Υπάρχει μια διάταξη του αστικού κώδικα, το άρθρο 1518, η οποία αναφέρει ότι, εφόσον ο μαθητής είναι ανήλικος, αποφασίζουν επί των πάντων οι γονείς. Οι γονείς λοιπόν αποφασίζουν τι υπηκοότητα θα πάρει, σε ποιο σχολείο θα γραφτεί, ποια θρησκεία θα μάθει. Επομένως εδώ παραβιάζεται και συγκεκριμένη διάταξη μεταξύ γονέων και τέκνων. Εγώ δηλώνω ότι είμαι πρόθυμος να τα ανακαλέσω όλα αυτά σε όποιον μου αποδείξει ότι είναι επιστημονικά αβάσιμα. Επίσης σημειώνεται από αυτούς που επιδιώκουν να εισαχθεί το μάθημα αυτό, ότι η Ελλάς οφείλει να το εισαγάγει γιατί δεσμεύεται από διεθνείς συμβάσεις και υποχρεωτικές συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτό είναι ανακριβές εντελώς. Δεν υπάρχει καμία διεθνής σύμβαση που να επιβάλλει στην Ελλάδα τι μάθημα θα διδάξει, οι δε συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν είναι υποχρεωτικές».
Ως προς το ζήτημα της απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, ο κ. Κρίππας τόνισε: «Το ζήτημα της απαλλαγής των μαθητών το έχει λύσει η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων με την απόφαση 115 του 2012. Σε απόσπασμα της απόφασης αναφέρεται: “Ο ισχύων καταστατικός χάρτης της χώρας μας επιβάλλει την υποχρέωση και το καθήκον στο κράτος να εξασφαλίσει στους μαθητές, εκτός από τη γενική παιδεία, και την ανάπτυξη τη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται σε επαρκή βαθμό η διδασκαλία του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος.
Ο ειδικότερος αυτός σκοπός της παιδείας υλοποιείται με την πρόβλεψη του μαθήματος των Θρησκευτικών ως υποχρεωτικού μαθήματος του σχολικού προγράμματος, σύμφωνα με τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας”.
Η απόφαση αυτή, παραπέμπουσα σε δική μου μελέτη, αναφέρει ότι, εάν ο ορθόδοξος ζητήσει να απαλλαγεί, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, διαπράττει -ψευδή δήλωση ενώπιον δημοσίας Αρχής και διώκεται ποινικώς από τον νόμο 1599 του 86. Ο δε διευθυντής του σχολείου, εάν δεχθεί την απαλλαγή και αυτή την ψευδή δήλωση, διώκεται και αυτός ποινικώς. Αναφέρεται μάλιστα στον νόμο ότι “πας δημόσιος υπάλληλος δεχόμενος ψευδή δήλωση τιμωρείται δια φυλακίσεως έξι μηνών”. Επομένως η απόφαση αυτή μπορεί να είναι του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, αλλά ισχύει για όλη την Ελλάδα».
