Σύρου Δωρόθεος:Το δεύτερο Ευαγγέλιο

Ο μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου και Μυκόνου κ. Δωρόθεος Β΄ στο “Αγιορείτικο Βήμα”
Όταν εκείνο το κοσμοϊστορικό  δειλινό ο άνθρωπος βρέθηκε αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του και άρχισε μια πορεία απομάκρυνσης από το Δημιουργό του, από τη φύση, από τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του, άκουσε και μια καλή είδηση, με θεϊκή υπόσχεση!

Η πτώση δεν θα είναι ανεπανόρθωτη, η «τιμωρία» δεν θα είναι αμετάκλητη, ο Παράδεισος πάντα θα τον περιμένει, η αγκάλη του Δημιουργού Πατέρα δεν έκλεισε.
Ο τόκος της Εύας, ο σαρκωμένος Λόγος του Θεού «τηρήσει την κεφαλήν του όφεως και ο όφις διάβολος τηρήσει αυτού την πτέρναν »( Γεν. 3, 15).
Είναι αυτό, που συνηθίζουμε να λέμε «Πρωτευαγγέλιο»!
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, «και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. 1,14). Με την εκ Παρθένου ενανθρώπισή Του εκπληρώθηκε το «πρώτο ευαγγέλιο»,  αποκαλύφθηκε η θεία ευδοκία για το ανθρώπινο γένος, ο εν υψίστοις Θεός δοξάστηκε και η ειρήνη φωλιάζει στις ψυχές των ανθρώπων, που άρχισαν να ελπίζουν ξανά.
Όμως, ο νικημένος όφις «τηρήσει αυτού την πτέρναν», δεν θα αφήσει εύκολα τα ανθρώπινα λάφυρά  του, θα αντιδράσει, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να μην αδειάσει το σκοτεινό του βασίλειο.

Θα ξεσηκώσει τους άρχοντες της γης «κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού» (Ψαλμ. 2,2), θα οργανώσει διωγμούς, θα εμπνεύσει αιρέσεις και σχίσματα, θα μετατρέψει το σκότος σε φως, θα κυνηγήσει το Χριστό από τη Γέννησή Του κιόλας, με όργανό του τον Ηρώδη!
Αλλά, «τεθνήκασιν οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου» (Ματθ. 2,20)!
Τούτο είναι το «δεύτερο ευαγγέλιο», η καλή είδηση και η διαβεβαίωση ταυτόχρονα της τελικής νίκης.
Όλοι, όσοι ζητούν «την ψυχήν του παιδίου»,  χάνονται. Το κείμενο, μάλιστα, δεν χρησιμοποιεί αόριστο, δεν αναφέρει «έθανον», πέθαναν, αλλά παρακείμενο, «έχουν πεθάνει». Και, όπως είναι γνωστό, ο Παρακείμενος αναφέρεται σε πράξη που έχει γίνει στο παρελθόν και συνεχίζεται μέχρι τώρα, όχι σε μια πράξη, που έγινε μια φορά στο παρελθόν…

Το «τεθβνήκασι», λοιπόν, είναι ένα διαρκές παρόν, μια διαρκής πραγματικότητα, όπως, βέβαια, διαρκής είναι και η αναζήτηση της «ψυχής του παιδίου», διαρκής είναι ο ποικιλόμορφος και ποικιλότροπος διωγμός του Χριστού και των Χριστιανών.
Αρκεί μια βιαστική επισκόπιση της Ιστορίας για να καταδειχθεί περίτρανα τούτη η διαπίστωση!

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσοι και ποιοι  προσπάθησαν να ξερριζώσουν το Χριστιανισμό από προσώπου γης, μετερχόμενοι κάθε μορφή βίας και απάτης, υποσχό,ενοι ακριβώς τα ίδια, όπως ο αρχαίος όφις, «έσεσθε ως θεοί» (Γεν. 3,5), αν αρνηθείτε το Θεό, θα γίνετε… θεοί!
Και προς στιγμήν φάνηκε ότι πετυχαίνουν το στόχο τους…

Εξετάζοντας, όμως, τα πράγματα σε βάθος χρόνου, διαπιστώνουμε ότι ο «σκουπιδοτενεκές» της ιστορίας είναι γεμάτος από ανθρώπους και ιδεολογίες, που βαυκαλίστηκαν με την ιδέα ότι μπορούν να νικήσουν το Χριστό και να εξαφανίσουν  από το πρόσωπο της γης το μήνυμά Του και την Εκκλησία Του.

Κάθε φορά, λοιπόν, που θα βλέπουμε να ορθώνεται απειλητικά του τσουνάμι της άρνησης, της απιστίας, της αδικίας, της διαφθοράς και του διωγμού, κάθε φορά που θα νομίζουμε ότι «ουκ έστι δίκαιος, ουδέ εις» (Ρωμ. 3,10), κάθε φορά, που θα αισθανόμαστε μόνοι  και απροστάτευτοι στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο της καθημερινότητάς μας, ας στρέφουμε το νου και την ψυχή μας στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί όπου «Χριστός γεννάται σήμερον»!

Θα δούμε τον εν υψίστοις Θεό κείμενο σε φάτνη, πάμφτωχο και κατάμονο, βρέφος αδύναμο και απροστάτευτο, να μας διαβεβαιώνει «Μη φοβείσθε» (αναφέρεται 12 φορές στην Καινή Διαθήκη), θαρσείτε (Μαρκ. 10,49), «εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16,33)!

† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄