Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΜΠΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΟΥΙ Κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη-Α΄μέρος
“Το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί στον 21ο αιώνα «ράπισμα» στην ανθρωπιά μας” αναφέρει μεταξύ άλλων στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ο Μητροπολίτης Ζάμπια και Μαλάουι κ. Ιωάννης και κατακρίνει τη διεθνή κοινότητα για τη στάση της.
Μιλώντας για την μητροπολιτική του περιφέρεια εντοπίζει σοβαρά προβλήματα “ανθρωπιστικής κρίσης και πνευματικής πτώχειας”. Παράλληλα εμφανίζεται κατηγορηματικός πως δεν νοείται Εκκλησία χωρίς Ιεραποστολή, την οποία χαρακτηρίζει μαρτυρία και παράλληλα μαρτύριο.
Ακολουθεί το πρώτο μέρος της συνέντευξης:
-Σεβασμιώτατε, συμπληρώσατε αρκετούς μήνες στο μητροπολιτικό θρόνο Ζάμπιας και Μαλάουι. Ποια τα προβλήματα που βρήκατε μπροστά σας και από την άλλη πλευρά ποιες οι αφορμές για να βλέπετε τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα για το μέλλον;
Αγαπητέ μου κ.Χατζηγιάννη, σας ευχαριστώ κατ’ αρχάς για την πρόσκληση που μου απευθύνατε. Με την χάρη του Θεού και τις ευχές του Μακαριώτατου Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ.Θεοδώρου και τις Ιεράς Συνόδου, καταστάθηκα Μητροπολίτης της ιεραποστολικής αυτής Μητρόπολης, που περιλαμβάνει στην δικαιοδοσία της δυο κράτη, την Ζάμπια και το Μαλάουι. Δεν μπορώ να σας αποκρύψω ότι τα προβλήματα είναι όντως τεράστια. Προβλήματα ανθρωπιστικής κρίσης και πνευματικής πτώχειας. Η Ζάμπια, μια ειρηνική χώρα 16 εκατομμυρίων ψυχών, μαστίζεται από την ανεργία και τον υποσιτισμό, ενώ το 35% περίπου των κατοίκων της νοσούν ή είναι φορείς του θανατηφόρου ιού του aids. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι ζούμε σε μια χώρα με ειδικές συνθήκες και η παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας εδώ μπορεί να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο. Ρόλο που χρειάζεται να είναι αμφίπλευρος. Από την μια να νοηματοδοτήσει πνευματικά τους ανθρώπους, μπολιάζοντάς τους στο αθάνατο δέντρο της Ορθόδοξης πίστης και ζωής και, από την άλλη, να βοηθήσει κατά το μέτρο των δυνατοτήτων της στην απάλυνση του ανθρώπινου πόνου, της κακουχίας, της πείνας και της φτώχειας. Πιστεύω, δεν θα πρέπει επ’ ουδενί ο πεσιμισμός να μας καταλαμβάνει. Γνωρίζω ότι μόνο εκείνοι που θα σπείρουν «εν δάκρυσι» θα θερίσουν «εν αγαλλιάσει» (Ψαλμ. 125,5). Έχω βέβαιη την πίστη και την ελπίδα ότι ο Θεός της Αγάπης θα μας ενισχύσει στο δύσκολο έργο μας, στέλνοντάς μας ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν και να βοηθήσουν στο έργο που επιτελούμε.
-Μέγα ζήτημα για Μητροπόλεις σαν τη δική σας η Ιεραποστολή. Ποιος ο ρόλος της στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα όσον αφορά στη διάδοση του Ευαγγελικού Λόγου και ποιες οι πρακτικές δυσκολίες δεδομένης της μείωσης των δωρεών τουλάχιστον από την Ελλάδα λόγω κρίσης;
Εκκλησία χωρίς Ιεραποστολή δεν μπορεί να ονομάζεται Εκκλησία. Εκκλησία κλεισμένη στον εαυτό της, έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Είναι εντολή του Χριστού προς τους Αποστόλους και μαθητές Του –και κατ’ επέκταση σε όλους μας- να σπείρουμε τον Ευαγγελικό λόγο «εις πάντα τα έθνη». Συνεπώς, παράβλεψη της Ιεραποστολής είναι αθέτηση της Κυριακής εντολής και απενεργοποίηση της οικουμενικότητας της Ορθοδοξίας. Λησμονάμε ότι σκοπός της ιεραποστολής δεν είναι η κατάκτηση του κόσμου, ούτε η εξάπλωση και επιβολή του χριστιανισμού, ούτε η αύξηση της δύναμης μιας οργανωμένης Εκκλησίας. Όσοι πιστεύουν αυτά κάνουν λάθος. Πραγματικός και μόνος σκοπός είναι αυτός που αναφέρετε στην ερώτησή σας. Η μετάδοση του Λόγου και του Ευαγγελίου Του. Και θα συμπληρώσω και της χάρης του Θεού και της με ταπείνωση διακονίας του ανθρώπου, της σωτηρίας του ανθρώπου και της παρουσίας της Αγάπης Του στον κόσμο.
Ο ρόλος της ιεραποστολής σήμερα είναι συγκεκριμένος –και ταυτόχρονα συγκεχυμένος σε πολλούς-. Ξεχνάμε ότι τα πάντα στην ιεραποστολή τελούνται με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο της Εκκλησίας του Χριστού τελείται με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και ολοκληρώνεται μέσα στον ιστορικό χρόνο με την δική Του δράση. Όσοι υπηρετούμε στην ιεραποστολή, γνωρίζουμε ότι η μυστική της δύναμη είναι η ταπείνωση και ότι πάντοτε η διακονία στην ιεραποστολή θα συνδέεται με στερήσεις, κινδύνους, δοκιμασίες και ταπεινώσεις. Δεν είναι καθόλου εύκολη η προσπάθεια. Αντέχουν μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι να αποδεχθούν με εμπιστοσύνη στον Χριστό τις αναγκαίες θυσίες, τους πόνους, τις αμφισβητήσεις και τις απορρίψεις για χάρη Του. Ιεραποστολή είναι μαρτυρία και ταυτόχρονα μαρτύριο. Συνεπώς, σαν απάντηση στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, συμπεριλαμβάνονται κι αυτά. Πρακτικές δυσκολίες (όχι μόνο οικονομικές) υπάρχουν και πάντοτε θα υπάρχουν. «Τους πτωχους γαρ παντοτε έχετε μεθ’ υμών» μας είπε ο Χριστός. Το ερώτημα είναι: Εκείνον τον έχουμε «πάντοτε μεθ’ ημών»;
Στις εσχατιές της μαύρης ηπείρου, οι άνθρωποι που ζουν εδώ μέσα στην μοναξιά τους, δεν λαχταρούν μόνο λόγια παρηγοριάς από εμάς. Αυτά τα βρίσκουν παντού. Ούτε λαχταρούν λίγα ψίχουλα «από των πιπτόντων από της τραπέζης του κυρίου αυτών» σαν άλλοι πτωχοί Λάζαροι, ούτε λίγα «εισαγόμενα» πολιτιστικά ψιχία. Σας διαβεβαιώνω ότι επιθυμούν την χαμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελπίδα και την απάντηση έναντι του μυστήριου του θανάτου, τον οποίο από τούτη τη ζωή βιώνουν. Τελικά ζητούν τον Χριστό, το φως, την αλήθεια, την ζωή. Και μιας και ζούμε εκκλησιαστικά στην αναστάσιμη περίοδο, ποθούν να «Αναστηθούν». Κι αυτός είναι ο σκοπός μας στην ιεραποστολή. Η Ανάσταση του όλου ανθρώπου εν Χριστώ!
-Γεννημένος στη Ζάκυνθο αλλά με καταγωγή από την Μικρά Ασία έχετε γνώση του προσφυγικού ζητήματος. Στις μέρες μας τα παράλια της Μικράς Ασίας πλημμυρίζουν με πρόσφυγες ξανά. Πως κρίνετε το μέγιστο ζήτημα του προσφυγικού για την Ελλάδα μας αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη;
Πιστεύω, ότι μετά τα συγκλονιστικά παγκόσμια γεγονότα του παρελθόντος 20ου αιώνος, το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί στον 21ο αιώνα «ράπισμα» στην ανθρωπιά μας. Γνωρίζω τι εστί προσφυγιά, διότι πράγματι η καταγωγή των προγόνων μου από την Μικρά Ασία με έκανε να ζήσω από πρώτο χέρι τον πόνο και την ταλαιπωρία που έζησαν οι πρόσφυγες. Πιστεύω, ότι ο Ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε άψογα, με πνεύμα αγάπης και σεβασμού στον ανθρώπινο πόνο των προσφύγων. Κι αξίζουν σε όλους και όλες θερμά συγχαρητήρια. Λυπάμαι όμως, διότι η διεθνής κοινότητα φαίνεται να λειτουργεί αλλιώς, σαν να μην θέλει να λύσει το ζήτημα. Κι εκεί υπάρχουν ευθύνες!
Αύριο ακολουθεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης όπου ο Σεβασμιώτατος μιλάει για την Πανορθόδοξη, τους ετερόδοξους, τους διωγμούς των Χριστιανών και τις εμπειρίες του από το Άγιο Όρος…
-120x86.jpg)
