Υπό Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνος
Εις αντιπελάργησιν
Στις 11 τρ.μηνός Ιανουαρίου, ο χαράσσων τας ταπεινάς ταύτας ευχαριστηρίους και αποχαιρετιστηρίους γραμμάς είχε την μεγάλην ευλογίαν και το προνόμιον της τελευταίας επικοινωνίας με τον εν ουρανίοις θαλάμοις ήδη αυλιζόμενον μακαριστόν και αλησμόνητον Μητροπολίτην Σισανίου και Σιατίστης κυρόν Παύλον, τον εκ Χαλκίδος, διά συγκεκριμένην ιεράν εκκλησιαστικήν πρωτοβουλίαν, διά την οποίαν εξέφρασεν άπαξ και δις την ευγνωμοσύνην του ο αείμνηστος, ευχαριστήσας με εγκαρδίως.
Ο ευλαβώς ενωπιον του ιερού σκήνους σου εν εκτενεί προσευχή νοερώς ιστάμενος ελάχιστος εν τοις αδελφοίς σου εν τη Αυλή του κλεινού και αειφώτου Φαναρίου, αείμνηστε Γέροντα, οφειλετικώς υποκλίνεται και ασπάζεται την σεπτήν μορφήν σου, καταθετων οφειλετικώς και τα ιδικά του αισθήματα ευλαβείας και τιμής διά την μακράν και αθόρυβον, πάντοτε όμως αποτελεσματικήν, διακονίαν και προσφοράν σου, την εκκλησιαστικήν, την ποιμαντορικήν, την κηρυγματικήν, την κοινωνικήν, την ευρυτέραν, την γνωστήν και άγνωστον, την άρρητον, πλην εν πλαξί καρδίας των πανορθοδόξων και μάλιστα του απορφανισθέντος ποιμνίου σου και των συναδελφών σου Ιεραρχών, του ιερού κλήρου και των μοναστικών αδελφοτήτων σου, ιδιαιτέρως του Μικροκάστρου, γεγραμμένην και μεμαρτυρημένην, την οποίαν ως φανεράν και αφανή ευεργεσίαν απεκδεχόμεθα οι πάντες και διακηρύττομεν.
Όταν προ τριετίας έσχον την ευκαιρίαν της πνευματικής επικοινωνίας μας εις την Ιεράν Μονήν της Καλυβιανής και εις τον Άγιον Μηνάν του Ηρακλείου Κρήτης και εδιδάχθην πολύ από το ακραιφνές ορθόδοξον φρόνημα σου και το απαράμιλλον εκκλησιαστικόν ήθός σου, όταν έλαβα προ ετών το εκ της πολλής αγάπης σου υπερβολικώς αποτιμούν την ταπεινήν μου εκκλησιαστικήν διακονίαν συγκινητικόν γράμμα σου, το οποίον φυλάσσω ως ιερόν κειμήλιον και ως “Θεού δώρον”, όπως σου έγραφα τότε, όταν αντηλλάξαμεν αδελφικάς σκέψεις κατά την εν ΚΠόλει τον παρελθόντα Σεπτέμβριον συγκληθείσαν υπό την σεπτήν προεδρείαν του Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου Ιεράν Σύναξιν της Ιεραρχίας του Αγιωτατου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, όταν, τέλος, μόλις προ τεσσαρων ημερών συνωμιλήσαμεν τόσον απλά και εγκάρδια και ειλικρινά διά τα ιερά συμφέροντα της Μητρός Εκκλησίας και του Γένους μας, και, τώρα, όταν εδέχθην το άγγελμα της κοιμήσεώς σου εν Κυρίω και ανέγνωσα τας μαρτυρίας συναδελφών σας, με προέχουσαν την του προσφιλούς αδελφού αγίου Γουμενίσσης κ. Δημητρίου, έκρινα αδελφικόν χρέος εν προσευχή να πλέξω αυτάς τας ολίγας λέξεις ως αντίδωρον ευχαριστίας, ως οφειλετικήν αντιπελάργησιν, διά τα όσα πολλά και μεγάλα προσήνεγκες ως πιστός οικονόμος της Χάριτος, Γέροντα αοίδιμε, εις την δίδυμον ιεράν υπόθεσιν της Μητρός μας Εκκλησίας και του Γένους μας, προασπίζων πάντοτε νικηφόρως δι έργων που αντέχουν εις τον πανδαμάτορα χρόνον και διά της γραφίδος σας, μέχρι τέλους, τα ιερά συμφέροντά των.
Σήμερα, 16 Ιανουαρίου 2019, προσκύνησιν της τιμίας αλύσεως του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, σε προπέμπομεν εις την αιωνιότητα, πλησίον του Πλάστου σου, τον οποίον υπεραγάπησες και εκενώθης διά την αγάπην Του, ως άξιος διάδοχος του αειμνήστου οσιακής βιοτής και πολιτείας προκατόχου σου Μητροπολίτου Αντωνίου, από τον Ιερόν Μητροπολιτικόν σου Ναόν του Αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου της ιστορικής Σιατίστης, με λύπην πολλήν και θλίψιν κατ᾽ άνθρωπον διά τον άωρον αποχωρισμόν. Σε διαβεβαιούμεν, όμως, συγχρόνως ότι ο κόπος σου ουκ εγεννήθη εις κενόν. Ανεδείχθης αληθώς άλλος σύγχρονος Νέστωρ, αντιμετωπίσας εν τοις ποικίλοις σταδίοις του ματαίου τούτου κόσμου πάντοτε αποτελεσματικώς τους ποικίλους Λυαίους, τους επιβουλευομένους τα όσια και τα ιερά μας, ως μαρτυρούν, συν άλλοις, και τα σαφή, μεστά και πνευματικά κείμενά σου, εις τα οποία άπαντες μετά προσοχής ενδιατρίβομεν.
Δεόμεθα δε πάντες οι γνωρίσαντες και αγαπήσαντές σε, όλοι εις όσους “εμόρφωσας” τον Χριστόν και περιζωσάμενος το λέντιον της θυσίας τους διηκόνησες κενωτικώς, του δεσπόζοντος της ζωής και κυριεύοντος του θανάτου Κυρίου της δόξης να σε κατατάξη εν χώρα ζώντων, παρά τας διεξόδους των υδάτων, όπου ήχος καθαρός εορταζόντων, διά να συνεχίζης άδων το μυστήριον του Θεού, ως περιγράφεται εν τη φρικτή Αποκαλύψει του Ευαγγελιστού Ιωάννου, δοξάζων τρισαγίοις άσμασι τον σε καλέσαντα και δόξασαντά σε επί της γης Κύριον του ελέους και των οικτιρμών και πάσης παρακλήσεως, δεόμενος και υπέρ ημών των ζώντων και περιλειπομένων και ιδιαιτέρως υπέρ του απορφανισθέντος ποιμνίου σου και των μοναστικών αδελφοτήτων της εν χηρεία ήδη από προχθές ιστορικής και μαρτυρικής ταυτης Επαρχίας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Αμήν.
