ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ: Όταν το 1924 έγινε το παλαιοημερολογιτικό σχίσμα, δόθηκαν από την πλευρά των ζηλωτών πνευματικές διαστάσεις σε ένα καθαρά πρακτικό θέμα της Εκκλησίας, όπως ήταν το Ημερολόγιο.
Διότι το Ημερολόγιο καθαυτό δεν είναι δογματικό θέμα.
Όπως λέει και ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του προς τον Θεό: «χίλια έτη ενώπιόν Σου, ως η ημέρα η εχθές».
Επομένως τί ήταν οι 13 ημέρες διαφοράς;
Ωστόσο, από την μία πλευρά ο άκριτος ζήλος, τα πάθη και ο φανατισμός ορισμένων κληρικών και από την άλλη η άγνοια και η αμάθεια που χαρακτήριζε μεγάλο μέρος των λεγομένων «ζηλωτών», οδήγησαν σε ένα σχίσμα που ακόμη ταλαιπωρεί την Εκκλησία και μόνο ο Θεός γνωρίζει πότε και εάν θα επουλωθεί.
Ενώ αρχικά οι «ζηλωτές» επικαλούνταν το Ημερολόγιο, αργότερα δεν είχαν πλέον ούτε αυτή την δικαιολογία, καθώς η Εκκλησία θα τους έκανε δεκτούς και με το παλαιό ημερολόγιο, αρκεί να υπάρχει το κοινό Ποτήριο και η μνημόνευση των εκκλησιαστικών αρχών, που διατηρούν την ενότητα της Εκκλησίας.
Παρόλα αυτά στην δεκαετία του 1960 άρχισαν να επικαλούνται τα οικουμενιστικά ανοίγματα του Πατριάρχη Αθηναγόρα και από τότε πλέον ο Οικουμενισμός προβάλλεται ως ο ισχυρότερος λόγος, που συντηρεί το Σχίσμα.
Δυστυχώς επαληθεύτηκε ο λόγος ότι «τα σχίσματα εύκολα γίνονται, αλλά δύσκολα θεραπεύονται».
Σήμερα η Εκκλησία μας διέρχεται μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, καθώς τα σύγχρονα ΜΜΕ, εκτός από τα θετικά τους, έχουν και σοβαρά αρνητικά, αφού διαδίδεται αστραπιαία, μαζί με το καλό και το σωστό, και η παραπληροφόρηση και η συνωμοσιολογία.
Αποτέλεσμα αυτών είναι να εμφανιστούν στον εκκλησιαστικό χώρο σύγχρονες τάσεις νεοζηλωτισμού, που πήραν μορφή επιδημίας με την πανδημία.
Με την πανδημία ξεχάστηκε μεν προσωρινά ο Οικουμενισμός, στον οποίο έστρεφαν τα πυρά τους οι μέχρι τότε ζηλωτές, αλλά εμφανίστηκαν νέες τάσεις ζηλωτισμού.
Αφορμές τώρα πολλές: την μία οι μάσκες, την άλλη τα μέτρα κατά της πανδημίας, την άλλη η άρνηση του κορονοϊού, την άλλη τα εμβόλια και πάει λέγοντας.
Η ουσία όμως πάλι παραμένει η ίδια: η τάση να δίνεται πνευματική διάσταση σε θέματα που δεν είναι εκκλησιαστικά και δογματικά, αλλά πρωτίστως πρακτικά, και εν προκειμένω ιατρικά.
Με την διαφορά όμως ότι εδώ τέθηκαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και αρκετοί άνθρωποι στον χώρο της Εκκλησίας μας έχασαν την ζωή τους, εξαιτίας τέτοιων τάσεων.
Άλλα βασικά χαρακτηριστικά του νεοζηλωτισμού είναι ο φανατισμός, για τον οποίο ο άγιος Πορφύριος έλεγε ότι όπου υπάρχει αυτός και δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει ο Θεός, η μισαλλοδοξία, ο μεγάλος θόρυβος, η αδιάκοπη εριστικότητα, η απουσία διάκρισης και ευρύτητας πνεύματος, που αποτελεί βασικό στίγμα υγιούς Ορθόδοξης σκέψης.
Και φυσικά πάντοτε η συνωμοσιολογία, που δυστυχώς «θερίζει» στον εκκλησιαστικό χώρο και κοντεύει να μετατραπεί σε πανδημία.
Πίσω και από τις πιο απλές και αθώες κινήσεις, οι συνωμοσιολόγοι διαβλέπουν εκπληκτικές συνωμοσίες, που δεν μπορούσε να τις φανταστεί ανθρώπινος νους.
Και επειδή φυσικά όταν κανείς κινείται στον χώρο της φαντασίωσης, δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά, είναι και αδύνατον και να τον αντικρούσεις με λογικά επιχειρήματα. Θα σου πετάξει επιχειρήματα τύπου ψεκάσματος από τον αέρα, οπότε κάθε προσπάθεια για συζήτηση είναι μάταιη.
Διότι όπως αυτός δεν μπορεί να αποδείξει ότι μας ψεκάζουν από τον αέρα, έτσι και εσύ δεν μπορείς να τον πείσεις ότι είναι αδύνατον να μην μας ψεκάζουν! Αφού το ψέκασμα είναι κάτι αόρατο και συνωμοσιακό.
Το Βήμα Ορθοδοξίας, όταν χρειάστηκε, συμπαραστάθηκε στην Εκκλησία και κτύπησε τους κρατούντες, γιατί αδικούσαν την Εκκλησία, σε βαθμό που προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκειά τους.
Το κάναμε πέρυσι το Πάσχα, το κάναμε το Φώτα, γιατί βλέπαμε καθαρά ότι έλειπε ο σεβασμός στην Εκκλησία, έλειπε η δικαιοσύνη, έλειπαν πολλά: ιερείς διώκονταν, αρχιερείς σύρονταν στον Εισαγγελέα, «ευαίσθητοι πολίτες» κατέδιδαν παπάδες που κοινωνούσαν οικογένεια με παιδάκια, η Άλκηστη λικνιζόταν στην πλατφόρμα φορτηγού με ακροατή τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι παπάδες δεν μπορούσαν να γυρίσουν τον Επιτάφιο και άλλα πολλά.
Και δεν θα διστάσουμε να το ξανακάνουμε όταν χρειάζεται, να καταγγείλουμε δηλαδή μία άδικη και προκλητική έναντι της Εκκλησίας στάση των κρατούντων.
Από την άλλη πλευρά όμως δεν αντιδράμε για να αντιδράμε, αλλά είμαστε διακονητές της αλήθειας.
Όταν βλέπουμε καλές προσπάθειες συνεργασίας και επίλυσης σοβαρών θεμάτων ή θα τις επιδοκιμάσουμε ή τουλάχιστον θα σιωπήσουμε.
Για παράδειγμα, παρά τις αντιδράσεις και τα προβλήματα που υπάρχουν, οι εφετινές λύσεις που δόθηκαν από την Εκκλησία και την Κυβέρνηση για το Πάσχα, κρίνονται, εάν ληφθούν υπόψη η γενική χείριστη επιδημιολογική εικόνα, η περυσινή κατάσταση πλήρους lockdown, οι απαγορεύσεις σε άλλους τομείς του κοινωνικού βίου και πολλοί άλλοι παράγοντες, αρκετά ικανοποιητικές.
Τώρα, εάν μπορούσαν να βρεθούν κάποιες καλύτερες και ανώδυνες λύσεις, μπορεί, αλλά δεν είναι και λόγος για γενικό ξεσηκωμό. Ούτε ο ξεσηκωμός είναι το ζητούμενο, αλλά η ενότητα, η ειρήνη και η κοινωνική συνοχή, και μάλιστα αυτές τις άγιες ημέρες.
Δεν πρόκειται λοιπόν να φωνάξουμε για να φωνάξουμε. Και ας μην αρέσει σε κάποιους.
Γιατί το Βήμα Ορθοδοξίας πάνω από όλα βάζει την αλήθεια και την ποιότητα.
-120x86.jpg)
