Νικόλαος Στραβολαίμης, Αρχιτέκτων-Μηχανικός
Κατά την εκπαίδευσή μας στον στρατό και στην διαδικασία των “βολών”, υπήρχαν συνάδελφοι εξοικειωμένοι και εκπαιδευμένοι ήδη στα όπλα, που θέλοντας να επιδείξουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες, δήλωναν πριν την βολή ότι θα χτυπήσουν και θα καταστρέψουν εσκεμμένα και επιδεικτικά το ξύλινο πλαίσιο που έφερε τον χάρτινο στόχο στο πεδίο βολής και όχι το κέντρο του, που ήταν κάτι το πολύ εύκολο για αυτούς.
Αυτό θυμίζουν όλοι οι διάκονοι, πρεσβύτεροι, μητροπολίτες και αρχιεπίσκοποι που έσπευσαν με περισσή μεγαλοπρέπεια και αλαζονεία να διατάξουν στον Κο Αμβρόσιο να σωπάσει, στοχεύοντας στον ωμό και άκομψο ίσως τρόπο που προέβαλε μια αλήθεια και όχι στην ουσία και το νόημά της, τακτική που αποτελεί κανόνα στις μέρες μας κυρίως στον πολιτικό στίβο. Χτύπησαν ως επαΐοντες εσκεμμένα το πλαίσιο και όχι το κέντρο του στόχου.
Τι είπε ό Κος Αμβρόσιος μέσω ανάρτησης στο προσωπικό του ιστολόγιο; Αυτό που έλεγαν όλοι οι Άγιοι και αληθινοί θεολόγοι επί παλαιών και νέων ημερών. Για κάθε τι μεγάλο και μικρό, σημαντικό ή ασήμαντο, λειτουργεί ο πνευματικός νόμος. Ο οποίος νόμος καθορίζει ή «κανονίζει» κατά το καλογερικό, τις συνέπειες κάθε σκέψης, λόγου και πράξης των δημιουργημάτων του Θεού που φέρουν λογική. Οι έννοιες «οργή Θεού» και «τιμωρία», τις οποίες απεμπολούν οι ηθικίζοντες πολιτικοί και κληρικοί που αγαπούν (πολύ ορθά) όλο τον κόσμο, αυτό το νόημα έχουν και το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι αυτοί που αντιδρούν στα λεγόμενα του Κου Αμβροσίου. Το στερητικό α- στον επιθετικό προσδιορισμό «απαθής» που χρησιμοποιεί η αποφατική θεολογία προκειμένου να περιγράψει κάπως τον Θεό, δείχνει ότι ο Θεός δεν οργίζεται και δεν υπόκεινται σε μεταβολή. Αυτό είναι αλήθεια και αποτελεί πλεονασμό η επαναλαμβανόμενη διατύπωσή του από χείλη αρχιερέων. Η απάθεια όμως δεν αφορά μόνο το ενάντιο αλλά και το προσκείμενο. Δηλαδή δεν τιμωρεί ο Θεός μεν, δεν επηρεάζεται ούτε χαρίζεται όμως και σε κανέναν και σε τίποτα όσον αφορά τα αποτελέσματα ενεργειών, γεγονότων ή καταστάσεων εφόσον δεν υπάρξει συναίσθηση της ¨παράβασης¨, μετάνοια και αίτηση χάρης. Η σαν αστραπή πτώση του Εωσφόρου, του πρώτου των ασωμάτων, και η έκπτωση του Αδάμ από το αξίωμά του, δεν αποτελεί ενεργητική τιμωρία του Θεού αλλά συνέπεια των δικών του επιλογών για τις οποίες μάλιστα είχε προειδοποιηθεί.
Εφόσον ως Έλληνες ενεργούμε αντίθετα ως προς τα του Θεού σε εθνικό και προσωπικό επίπεδο και επιδοκιμάζουμε κάθε ανομία, αναπόφευκτα θα υποστούμε τις συνέπειες. Σε πιο πνευματική, θεολογική έκφραση, θα πληρώσουμε την ηδονή με οδύνη. Κάθε ηδονή. Και με την κορυφαία οδύνη, που είναι ο θάνατος. Χωρίς να γίνει εξαίρεση για μας, επειδή είμαστε Έλληνες. Η επισήμανση αυτού του γεγονότος δεν αποτελεί έκφραση μίσους όπως πολύ ελαφρά διατείνονται ιεράρχες, πολιτικοί, πολίτες και επαγγελματίες που φέρουν αδίκως τον τίτλο του δημοσιογράφου. Η προσωπική επίθεση όπως παρουσιάζεται στον πρώτο των υπουργών και πολιτικά πρόσωπα με μεγάλη εξουσία είναι ιδιαιτέρας σημασίας, γιατί αυτοί οι άνθρωποι με τα λόγια και τις πράξεις τους επηρεάζουν και διαμορφώνουν συνειδήσεις μεγάλου πλήθους ανθρώπων τους οποίους μπορούν να οδηγήσουν στον αφανισμό ή αντίθετα στην σωτηρία, τόσο σε πνευματικό όσο και σε υλικό – σωματικό επίπεδο. Άλλωστε μεγάλοι Ιεράρχες και Άγιοι της Εκκλησίας δεν δίστασαν με τρόπο δεικτικό και θαρραλέο να καυτηριάσουν την προσωπική ζωή και την ηθική στάση βασιλέων και αυτοκρατόρων ως καλοί ποιμένες που νοιάζονται για το ποίμνιό τους. Οι περισσότεροι δε εξ αυτών το πλήρωσαν με την ίδια τους την ζωή. Σήμερα ο μητροπολίτης Αμβρόσιος προβάλλεται απ΄όλους ως η προσωποποίηση του μίσους ακόμα δυστυχώς και από ανθρώπους της εκκλησίας, η αγάπη των οποίων προς τον συνάνθρωπο μέσα από δηλώσεις ηθικολογικού χαρακτήρα, επικεντρώνεται σε εκφράσεις συμπάθειας και επιδοκιμασίας των όποιων λόγων και έργων, ενώ αποσιωπείται επιδεικτικά η φαινόμενη απώλεια της ψυχής τους. Και αυτοί όπως και το σύνολο των πολιτικών παρηγορούν αντί να προλαμβάνουν.
Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος τουλάχιστον, ενέταξε στην Θεία Λειτουργία ευχές για φωτισμό και σωτηρία των ψυχών αυτών τους οποίους «μισεί». Δεν φαίνεται όμως και όλοι αυτοί οι κληρικοί που τον κατηγορούν και τον χαρακτηρίζουν, να ασκούν παρόμοια προληπτική «ιατρική», παρά μόνο αρκούνται σε λόγια έκφρασης της οδύνης τους απέναντι στα δεινά και την δυστυχία του ποιμνίου τους που το αποδεκατίζουν προβατόσχημοι λύκοι που μιλούν πιο σωστά και με μεγαλύτερη αγάπη από ότι ο γεμάτος μίσος και κακία Κος Αμβρόσιος.
Αυτά εν ολίγοις λαμβάνω εγώ από τα λόγια του Κου Αμβροσίου και την εν γένει αντίδραση της εκκλησιαστικής και πολιτικής ελίτ, λόγια που υποδεικνύουν ακριβώς με τρόπο αιχμηρό και επώδυνο, συνειδήσεις πωρωμένες καθώς και τα αποτελέσματα των επιλογών όλων μας και όχι μόνο των πολιτικών που επέτρεψε ο Θεός να έχουμε, διότι αυτοί ακριβώς είναι σύμφωνοι με τις καρδιές μας. Οι δηλώσεις του αφορούν την οφθαλμοφανή εφαρμογή του πνευματικού νόμου, αυτού για τον οποίο έκανε συχνά πυκνά αναφορές ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Πορφύριος με πολύ πιο κομψό, διπλωματικό και έξυπνο ίσως τρόπο.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας
(Ένας εκ των χιλιάδων μακροχρόνια ανέργων που υπόκειται σε ευγενικές και ¨αγαπητικές¨ ενέργειες και πολιτικές αρχόντων κάθε μορφής εξουσίας)