Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
Μεγάλες αλήθειες και αυστηρή αυτοκριτική για την Εκκλησία μας περιλαμβάνει η αποκλειστική συνέντευξη του Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών & Αιγίνης κ. Εφραίμ στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ. Αναφέρεται στα προβλήματα της μητροπολιτικής του περιφέρειας, μιλάει για τη φορολόγηση και υποστηρίζει πως “θα έπρεπε να αφαιρούνται τα λειτουργικά έξοδα 100% και να φορολογούνται τα υπόλοιπα“, εκπλήσσει λέγοντας πως καμία σχέση δεν υπάρχει μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, μαλώνει τους σημερινούς Χριστιανούς που μοιάζουν βολεμένοι, θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων για τις ευθύνες της Εκκλησίας σχετικά με τις επιθέσεις εις βάρος της, και χωρίς να μασάει τα λόγια του εντοπίζει ως σημαντκότερο πρόβλημα για την Εκκλησία σήμερα την ασυνέπεια τόσο του κλήρου όσο και του λαού της.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
-Σεβασμιώτατε, πρόσφατα συμπληρώσατε 14 χρόνια στο μητροπολιτικό θρόνο Ύδρας, Σπετσών & Αιγίνης. Ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίσατε όλα αυτά τα χρόνια και από την άλλη πλευρά ποιες οι αφορμές για να βλέπετε τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα για το μέλλον;
Απάντηση: Πρώτα και πάνω από όλα αναπέμπω εκ βαθέων Δοξολογίαν και αίνον εις τον Τρισάγιον Θεόν διά την μεγίστην ευλογίαν να με αναδείξει Επίσκοπον της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και δη της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, της τοπικής Εκκλησίας της Γενέτειράς μου.
Ύστερα ευγνωμονώ πάντας όσοι εστήριξαν και προέβαλλαν την αναξιότητά μου διά τον τρισμέγιστον βαθμόν της Αρχιερωσύνης, δηλαδή του κορυφαίου των εν τη Εκκλησία χαρισματούχων.
Τα προβλήματα έχουν να κάνουν με το υπό του αγίου Συμεών λεχθέν: «ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω ᾿Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον», (Λκ 2, 34) και το του Παύλου: «ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» ( Εφ. 6, 12)
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη στελεχών και προσώπων που να έχουν αντίληψη, φιλότιμο και πρακτικότητα και εκ του λόγου τούτου δημιουργούνται θέματα ποιμαντικής υφής.
Έχουμε χωριά χωρίς ψαλτάδες, χωρίς νέα παιδιά, χωρίς σχολεία, εκεί μόνον άγιοι, ασκηταί και αφιερωμένα πρόσωπα θα μπορούσαν κάτι να προσφέρουν.
Τεράστιο πρόβλημα και η κατάτμησις της Ι. Μητροπόλεως σε 7 τμήματα. Και πέραν τούτου η Αίγινα δεν συνδέεται πλέον ακτοπλοικώς με την υπόλοιπη Ι. Μητρόπολη, οπότε ταξιδεύομεν προς Αίγινα μέσω Πειραιώς.
Όμως χάριτι Θεού, εχoμεν κατά τόπους ικανά και φιλότιμα στελέχη που απαλύνουν τα προβλήματα και την δυσκολίαν της φυσικής παρουσίας μας παντού.
-Άπαντες αναγνωρίζουν το τεράστιο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Πόσο δύσκολο είναι όμως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να ανταποκριθεί η Εκκλησία στο έργο της φιλανθρωπίας με την παροχή συσσιτίων, αλλά και με τη στήριξη ευπαθών ομάδων μέσω των ιδρυμάτων της; Και την ίδια στιγμή πόσο επικίνδυνο είναι να θεωρήσουν κάποιοι την Εκκλησία “φιλανθρωπικό ίδρυμα” λησμονώντας το πνευματικό της έργο;
Απάντηση: Κατ΄ άνθρωπον δύσκολον και κοπιώδες. Όμως πιστεύουμε στη Θεία Πρόνοια, ως άκτιστη χάρη και δύναμη και μας παρηγορεί «το δίλεπτον της χήρας» (Μαρκ. 12, 41-44).
Ο πλούτος της Εκκλησίας είναι ο πιστός, ευλογημένος, φιλότιμος, βαθειά καλλιεργημένος πνευματικά λαός Της, σας μεταφέρω χαρακτηριστικό διάλογο κληρικών: « ο λαός θέλει ψωμί, δεν θέλει ευλογίες » και κάποιος άλλος δεν κρατήθηκε και του είπε « μπορούσες, κι αν θέλεις προφτάνεις ακόμα, να γίνεις ψωμάς ».
Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας διά τα ιδρύματα είναι η βαρειά φορολογία εισοδήματος, ο Ε.Ν.Φ.Ι.Α. κ.λ.π. θα έπρεπε να αφαιρούνται τα λειτουργικά έξοδα 100% και να φορολογούνται τα υπόλοιπα και εδώ πρέπει να σημειώσωμεν την αδιαφορίαν και την ανεπάρκειαν των αρμοδίων δημοσίων υπηρεσιών και των εκπροσώπων των, ίνα μη είπω και την εχθρότητά τους.
Εμείς έχομεν πέραν όλων των άλλων δύο Εκκλησιαστικά Νοσοκομεία εν Αιγίνη και εν Ύδρα και αντιμετωπίζουμε όλα τα παραπάνω προβλήματα. Αλλά Δόξα τω Θεώ συνεχίζομεν και ελπίζομεν.
-Παρατηρείται το τελευταίο διάστημα μια νέα αναστάτωση αναφορικά με τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας αφενός με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών και αφετέρου με τις θέσεις του υπ. Παιδείας του κ. Φίλη, ο οποίος προκάλεσε την Εκκλησία ξεκινώντας με τις δηλώσεις του για τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και πολλά άλλα κατόπιν έως σήμερα. Συν τοις άλλοις οι επαφές της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου με την Ένωση Αθέων, αλλά και οι φωνές περί διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας που πυκνώνουν δημιουργούν προβληματισμό. Πως τα σχολιάζετε όλα αυτά;
Απάντηση: Το ερώτημα δεν είναι από εκείνα που εύκολα μπορεί να απαντήσει κανείς. Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Καμμιά σχέση δεν υπάρχει. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού. Η Εκκλησία έχει υπερφυσικόν και Θείον χαρακτήρα, «η Εκκλησία ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου»(Ιω. ιη΄,36) αν το ξεχνάμε αυτό τότε κινδυνεύει να μετατραπεί σε μία καθαρά εγκόσμια οργάνωση, σε ένα κοινωφελές ίδρυμα, σε ένα στήριγμα του κοινωνικού κράτους και σε μία πατριωτική προθήκη.
Για τούτο θαυμάζουν οι άνθρωποι τις εκατοντάδες χιλιάδες μερίδες στα συσσίτια και δεν νοιώθουν τίποτε μα τίποτε από τη δύναμη της Θείας Λειτουργίας και την Ουράνιον Τροφήν: «Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοι το Σώμά σου το άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, και το Τίμιον Αίμα σου» με την οποία συνεχώς τρέφει η Εκκλησία τους πιστούς Της. Όμως ζη και εν κόσμω και εφαρμόζει το «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» (Λουκ. 20, 25). Υπάρχουν νόμοι τους οποίους τηρούμε και πορευόμεθα σε τίμια συνεργασία με την πολιτεία. Όμως από την άλλη πλευρά εγείρονται προβλήματα προερχόμενα εξ αγνοίας και από έμμονες ιδεοληψίες και βρίσκουν στην Εκκλησία τον «αποδιοπομπαίο τράγο» σε κάθε τους δυσκολία. Επομένως κατά την ουσίαν της η Εκκλησία καμία σχέση δεν έχει με την πολιτεία.
Ως προς το μάθημα των θρησκευτικών και τα λοιπά που ερωτάτε έχω να πω ότι πρέπει να ξεφύγουμε σιγά σιγά από την νοοτροπία του χωροφύλακα και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
Ουδείς κ. Φίλης είναι υπεύθυνος διά την κατήχησιν των πιστών και κανένα υπουργείο δεν θα στηρίξει την Εκκλησία μας.Βεβαίως δεν ξεχνώ την ιστορίαν και την προσφοράν της Εκκλησίας μας στα πέτρινα χρόνια της δουλείας, την διάσωσιν της γλώσσας και του ελληνισμού. Όμως η Εκκλησία είναι κάτι άλλο. Πέρασε διωγμούς από της ιδρύσεώς Της, ο δε Λυτρωτής του Κόσμου ενίκησεν τον θάνατον (όλα τα προβλήματα και τον έσχατον εχθρόν) διά της Αναστάσεως.
Όλα φωτίζονται από το Φως της Αναστάσεως και από την μέλλουσαν αποκαλυφθήναι Δόξαν.
Την Εκκλησίαν συγκροτεί το Πανάγιον Πνεύμα και όχι οι Νόμοι. Η Εκκλησία είναι το φως του κόσμου, το αλάτι της γης, η μικρά ζύμη, η σαγήνη, το γεώργιον και η οικοδομή του Θεού, το Σώμα του Χριστού, ο ναός του Αγίου Πνεύματος και όλα όσα περί αυτής λέγονται από τον Κύριον και τους Αποστόλους στα Ευαγγέλια και τις επιστολές.
-Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς άλλες πρόσφατες προκλήσεις όπως το αντιρατσιστικό νομοθέτημα, την αργία της Κυριακής, το σύμφωνο συμβίωσης, τη δημοπράτηση του τεμένους μπορεί να θεωρήσει πως υπάρχει ένας υπόγειος πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας στη χώρα μας; Η διοικούσα Εκκλησία έχει αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε τις “δοκιμασίες”;
Απάντηση: Η «Διοικούσα Εκκλησία» όπως την ονομάζετε, λειτουργεί και προσεύχεται. Δεν θα κάνει πόλεμο, θα ζητεί « να γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι τον Χριστόν εν Πνεύματι Αγίω » όπως έλεγεν ο Άγιος Σιλουανός. Ο πόλεμος δεν είναι ούτε υπόγειος, ούτε επίγειος, είναι φανερός και υπαρκτός. « Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι » (Ιω. 15, 20).
Το λάθος των Χριστιανών σήμερα είναι ότι επειδή τάχα εκκλησιάζονται, εξομολογούνται, κάνουν κάποιες νηστείες κ.λ.π. νομίζουν ότι θα περάσουν άνετα και καλά. Δύο σπίτια, δύο αυτοκίνητα, δύο και τρεις μισθοί στο οικογενειακόν βαλάντιον κ.λ.π. Ε κάτι τέτοιο δεν μας υπεσχέθη ο Χριστός! Θυμηθείτε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανον, τον Απ. Παύλον (Κορ Β, 4 11) όλους τους αγίους, τον Άγιον Πορφύριον, τον Άγιον Παισιον. Πόση υγείαν είχαν και σε ποια παλάτια έζησαν…….τα συμπεράσματα δικά σας.
-Κατά καιρούς έχετε πραγματοποιήσει σε συνέδρια αξιόλογες εισηγήσεις για θεολογικά και πνευματικά θέματα. Πείτε μας ποιες είναι σήμερα οι μεγαλύτερες απειλές για την Εκκλησία; Είναι η αθεϊα, οι αιρέσεις, η εκκοσμίκευση ή κάτι άλλο;
Απάντηση: Σύντομα και μονολεκτικά! Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ, ημών των κληρικών πρώτον και δεύτερον των πιστών μας. Η ασυμφωνία μεταξύ θεωρίας και πράξεως.
