Τρόπους διδασκαλίας της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών στην Ανατολή διδάχτηκαν εκπαιδευτικοί σε ημερίδα στις ΗΠΑ. Ο Πόντος έχει μνήμη, όπου κι αν βρίσκεται! Το απέδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα μέλη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά, πριν από λίγες μέρες στη διάρκεια της 4ης Συνόδου Νεολαίας «Εθνικής Αυτογνωσίας», που έγινε στο Άρλινγκτον Χάιτς στο Ιλινόι.
Στις 30 Αυγούστου και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για τη Μικρά Ασία και τον Πόντο (ΕΚΕΜΑΠ), του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων του Σικάγο «Ξενιτέας» και με τη συμμετοχή του Μουσείου Ολοκαυτώματος και Εκπαιδευτικού Κέντρου του Ιλινόι, υλοποίησαν ένα ημερήσιο εργαστήριο για εκπαιδευτικούς και μαθητές, όπου παρουσιάστηκαν οι τελευταίες μέθοδοι και το υλικό για τη διδασκαλία της γενοκτονίας των Οθωμανών Ελλήνων την περίοδο 1914-1923.
Οι παρευρισκόμενοι άκουσαν για την συχνά αναφερόμενη ως «Ξεχασμένη Γενοκτονία», τη Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων της Μικράς Ασίας που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο βάναυσες ανθρώπινες τραγωδίες μια και 700.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς στις λεγόμενες «πορείες θανάτου».
Τα οκτώ στάδια της Γενοκτονίας
Την εκδήλωση συντόνισε ο συνταξιούχος δάσκαλος ιστορίας, Ρον Λεβίτσκι που βοήθησε και στο σχεδιασμό διδακτικού υλικού σχετικού με τη Γενοκτονία των Ελλήνων της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εξηγώντας τους τρόπους διδασκαλίας της Γενοκτονίας, η Κέλλυ Σζάνυ, από το Μουσείο Ολοκαυτώματος, διευθύντρια του Τμήματος Εκπαιδευτικής Προσέγγισης και Πρωτοβουλίας της Γενοκτονίας, προέτρεψε τους συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν απλούς παραλληλισμούς της μίας γενοκτονίας με κάποιαν άλλη που έχει ήδη αναγνωριστεί.
Αν και παραδέχθηκε ότι «η γενοκτονία είναι μια ενέργεια, που δύσκολα αποδεικνύεται» αναφέρθηκε στα οκτώ στάδια της, τα οποία είναι χαρακτηριστικά προειδοποιητικά: «Κατάταξη, Συμβολισμός, Απανθρωπιά, Οργάνωση, Πόλωση, Προετοιμασία, Αφανισμός και Άρνηση».
Το ειδικό βάρος των προσωπικών αφηγήσεων
Από την πλευρά της η Αναστασία Σκούπας, εκπαιδευτικός αγγλικής γλώσσας σε γυμνάσιο και μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων Σικάγου, παρουσίασε μια περίληψη της Οθωμανικής γενοκτονίας, αναλύοντας το πώς ζούσαν οι Έλληνες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τα τρομερά γεγονότα της «καταστροφής».
Η ομογενής καθηγήτρια περιέγραψε με γλαφυρότητα την κτηνωδία των ταγμάτων εργασίας (αμελέ ταμπουρού) όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή χιλιάδες Έλληνες Πόντιοι άνδρες, ενώ οι οικογένειές τους ξεσπιτώθηκαν με στόχο «το ξερίζωμα και τον αφανισμό τους».
Οι ομιλητές εξήγησαν γιατί έχει αξία η χρήση προσωπικών αφηγήσεων (σε πρώτο πρόσωπο μαρτυρίες με το τι πραγματικά συνέβη) στην διδασκαλία των μαθημάτων γενοκτονίας με παραδείγματα από το «Ούτε το όνομά μου» της Θία Χάλο, και από το «Ταμάμα, το χαμένο κορίτσι του Πόντου» του Γιώργου Ανδρεάδη.
Παράλληλα με τη μεθοδολογία διδασκαλίας του θέματος, σε σχέση με άλλες γενοκτονίες του 20ου αιώνα, στους συμμετέχοντες επίσης παρουσιάστηκαν δυο σημαντικά σχολικά εγχειρίδια, Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και του Πόντου και Η Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων 1914-1923. Πρόκειται για δύο βιβλία τα οποία απευθύνονται σε Αμερικανούς εκπαιδευτικούς και μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι συμμετέχοντες παρέλαβαν επίσης ιστορικό υλικό προϊον έρευνας που εκδόθηκε από το ΕΚΕΜΑΠ.
Το Κολλέγιο Ανατόλια και ο ρόλος του
Στο πλαίσιο της ημερίδας, οι συμμετέχοντες εξέτασαν επίσης την επιβίωση και την επιτυχία του Κολλεγίου Ανατόλια που ιδρύθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην πόλη Μυρσυφόν της Αμάσειας, το 1886.
Ο Πίτερ Χρυσανθάκης, αντιπρόεδρος Ανάπτυξης του Ινστιτούτου του Κολλεγίου Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη, διηγήθηκε τη γενναία στάση που κράτησαν οι διοικούντες και οι καθηγητές του Κολλεγίου κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας.
«Το Κολλέγιο Ανατόλια ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια αρωγής, που περιελάμβανε την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων και ορφανοτροφείων» είπε, προσθέτοντας ότι ο τότε πρόεδρος του Ανατόλια, Τζωρτζ Γουάιτ, έγραψε εκτεταμένα σχετικά με την καταστροφή των Αρμενίων και των Ελλήνων και κάλεσε τον κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον αυτών των καταστροφών.
Ο στόχος επιτεύχθηκε
Ικανοποιημένος από τους καρπούς της ημερίδας, ο ιδρυτής του ΕΚΕΜΑΠ και μέλος της Επιτροπής Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του Ιλινόι, Γεώργιος Μαυρόπουλος, επισήμανε τη σημασία συλλογής και έκδοσης ιστοριών ζωτικής σημασίας της γενοκτονίας των Οθωμανών Ελλήνων.
«Ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τους εκπαιδευτικούς και τα μέλη της Ομοσπονδίας να μάθουν για τις οθωμανικές και εθνικιστικές κυβερνήσεις, οι οποίες σχεδίασαν μαζικούς εκτοπισμούς και τη συστηματική καταστροφή του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία και τον Πόντο» είπε ο ιδρυτής του ΕΚΕΜΑΠ, επαναλαμβάνοντας αυτό που δηλώσει πει πριν από λίγες μέρες στο pontos-news.gr, ότι δηλαδή «εάν ο κόσμος μάθει όλα εκείνα τα ιστορικά στοιχεία που αποκρύπτονται ή μένουν στη λήθη, μπορεί να τα διαδώσει και να βοηθήσει στη διάχυσή τους σε μεγαλύτερα κοινά».
-120x86.jpg)
