Όπως συνέβη και την Παρασκευή, με τη δήλωσή του προς τον αμερικανικό λαό, στη διάρκεια της οποίας σκούπιζε τα δάκρυά του, ο Μπαράκ Ομπάμα απευθύνθηκε και πάλι στο συναίσθημα, με την ομιλία του στο Νιούτον του Κονέκτικατ, το βράδυ της Κυριακής, τιμώντας τη μνήμη των 26 θυμάτων του μακελειού στο δημοτικό σχολείο.
«Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε άλλο αυτή την κατάσταση. Τέτοιες τραγωδίες πρέπει να τελειώσουν. Για να τις τελειώσουμε, πρέπει να αλλάξουμε. Θα μας πουν ότι οι αιτίες μια τέτοιας βίας είναι σύνθετες, και είναι αλήθεια. Κανένας νόμος, κανένα πακέτο νόμων δεν μπορεί να εξαλείψει το κακό από τον κόσμο, ούτε μπορεί να αποτρέψει καθε άφρονα πράξη, αυτό όμως δεν μπορεί να στέκεται ως δικαιολογία για την απραξία μας.
Σίγουρα μπορούμε καλύτερα από αυτόv, είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος, ο οποίος δεσμεύτηκε να κάνει ό, τι περνά από το χέρι του, για να κινητοποιήσει την αμερικανική κοινωνία σε μια προσπάθεια που θα αποσκοπεί στο να αποτραπούν αντίστοιχες μελλοντικές τραγωδίες.
«Είμαστε αλήθεια έτοιμοι να παραδεχτούμε ότι είμαστε αδύναμοι μπροστά σε μια τέτοια πραγματικότητα; Ότι η πολιτική είναι πολύ σκληρή; Ότι η βία που πέφτει στο κεφάλι των παιδιών μας εδώ και πολλά χρόνια, είναι το τίμημα της ελευθερίας μας;», αναρωτήθηκε, χωρίς να ανακοινώσει συγκεκριμένη ατζέντα δράσεων και παρεμβάσεων. Έθεσε ωστόσο ένα πλαίσιο ερωτήσεων που αφορούσαν, απ’ τη μια την προστασία των πλευρών, και από την άλλη εθνικά διλήμματα στα οποία θα πρέπει να απαντήσουν οι Αμερικανοί.
«Πρώτο μέλημά μας είναι η πρόνοια για τα παιδιά μας. Αυτή είναι η πρώτη δουλειά που έχουμε να κάνουμε. Αν δεν την κάνουμε σωστά δεν θα κάνουμε σωστά τίποτα άλλο. Μπορούμε ειλικρινά να πόμε ότι κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε ασφαή τα παιδιά μας; Αν είμαστε ειλκρινεί με τον εαυτό μας, η απάντηση είναι όχι», σημείωσε.
Η παρέμβαση του Μπαράκ Ομπάμα κράτησε περίπου 18 λεπτά, και στο τέλος το ακροατήριο τον χειροκρότησε όρθιο. «Έχασαν τη ζωή τους σε ένα σχολείο, που θα μπορούσε να είναι το οποιοδήποτε σχολείο στην Αμερική. Ήρθα για να προσφέρω την αγάπη και τις προσευχές ενός έθνους. Ο Θεός κάλεσε αυτά τα παιδιά σπίτι», κατέληξε, σε μια ομιλία στη διάρκεια της οποίας κόμπιασε πολλές φορές, εμφανώς συγκινημένος.
