ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ: Στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας της αποδόσεως του Πάσχα στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού, μέσα σε κατανυκτική αναστάσιμη ατμόσφαιρα ετελέσθη η εις διάκονον χειροτονία του Ιωάννου Κοροβέση από την Κορυτσά. Συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Κορυτσάς Ιωάννης και Αμαντίας Ναθαναήλ, ο Επίσκοπος Βύλλιδος Άστη, δώδεκα πρεσβύτεροι και πέντε διάκονοι.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος τόνισε ότι το σημερινό γεγονός αποτελεί μια ακόμη ευλογία για την Εκκλησία της Αλβανίας και στη συνέχεια αναφερόμενος σύντομα στην πορεία του χειροτονουμένου σημείωσε:
«Μέσα στο πηχτό σκοτάδι της αθεΐας και των ανελέητων διωγμών κατά της θρησκείας τον Ιανουάριο του 1989 παραμονή των Θεοφανείων στην Κορυτσά, ο Γεώργιος και η Άννα-Αντωνέτα Κοροβέσι απέκτησαν τον δεύτερο γυιό τους Ιωάννη. Η οικογένεια διατήρησε την ορθόδοξη πίστη στα πέτρινα χρόνια και, με το φως της ελευθερίας, όλοι οι συγγενείς συμμετέχουν έκτοτε στη ζωή της τοπικής Εκκλησίας της. Η μητέρα επί 25 χρόνια ψάλλει στο αναλόγιο του Προφήτη Ηλία.
Ο Ιωάννης ανατράφηκε μέσα σε μία οικογένεια ευλαβών Χριστιανών με υψηλή παιδεία και επιστημονικό προσανατολισμό προς το Πολυτεχνείο. Οι γονείς μηχανολόγοι μηχανικοί, ο μεγαλύτερος αδελφός αρχιτέκτονας και ο ίδιος, όταν τελείωσε τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Κορυτσά, ακολούθησε την Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο των Τιράνων. Ο πατέρας του, όμως, εκτιμώντας τις δυνατότητές του και το ήθος του να βοηθάει τους ανθρώπους, τον είχε προτρέψει να γίνει γιατρός, ώστε να μπορεί να προσφέρει.
Ο Ιωάννης ολοκλήρωσε εγκαίρως τις προπτυχιακές σπουδές του στην Αρχιτεκτονική και στη συνέχεια τις μεταπτυχιακές με ειδικότητα την Αναστήλωση των Πολιτιστικών Μνημείων. Εργάστηκε επί δέκα χρόνια σε αρχιτεκτονικό γραφείο στην Κορυτσά και στον τομέα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Και σε ώριμη ηλικία, αποφάσισε να αφιερωθεί πλήρως στην Εκκλησία. Ολοκληρώνει τις θεολογικές σπουδές στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του Πανεπιστημίου ΛΟΓΟΣ τον Ιούνιο»
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος βαθιά συγκινημένος για τον εξαίρετο υποδιάκονο που δοκιμάστηκε κοντά του επί τρία χρόνια, πριν από την χειροτονία του συνέχισε χαρακτηριστικά:
«Δεν έγινες ιατρός για να θεραπεύεις τον κόσμο, όπως επιθυμούσε ο πατέρας σου. Όμως, ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη επίσης από πνευματική υγεία, θεραπεία και παρηγοριά. Ως διάκονος θα καλείς τους ανθρώπους σε προσευχή, αρχίζοντας πάντα με την προτροπή «ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Φρόντισε να είσαι πάντοτε άνθρωπος προσευχής και ειρήνης και στη δημόσια λατρευτική ζωή και στην καθημερινότητά σου. Επίσημα θα αναγιγνώσκεις από τον άμβωνα το Ευαγγέλιο, που παραμένει πάντοτε πηγή εμπνεύσεως και παρηγορίας. Θα καλείς τον λαό εκφωνώντας «άγαπήσωμεν ἀλλήλους». Προσπάθησε κυρίως να είσαι άνθρωπος αγάπης σε όλες τις διαστάσεις της. Θα καλείς ακόμη τον λαό «μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης» προσέλθετε στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, που είναι το κέντρο της ζωής. Φρόντισε να ζεις όσο γίνεται πιο βαθιά τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας. Να θυμάσαι πάντοτε όσα ο Χριστός καθορίζει: «ἐάν τις ἐμοί διακονεῖ, ἐμοί ἀκολουθείτω». Προχώρησε στην πορεία σου ἀτενίζοντας πάντοτε τον Χριστό με πρότυπο τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, ὁ ὁποῖος «ἦταν πλήρης πίστεως καί Πνεύματος Ἁγίου».
Και τώρα, λίαν αγαπητό μου παιδί, έλα…»
