EKΛΟΓΕΣ ΤΟΥΡΚΙΑ: Μεγάλη είναι η πιθανότητα να χάσει τις προεδρικές εκλογές της 14ης Μαΐου ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά από 12 εκλογικές νίκες και 3 δημοψηφίσματα σύμφωνα με το Der Spiegel.
Το περιοδικό υποστηρίζει ότι πιθανώς έρχεται το τέλος της ηγεμονίας του Ερντογάν ο οποίος «σύμφωνα με τον άγραφο νόμο πάντα νικούσε ο,τι και να συνέβαινε τις τελευταίες δύο δεκαετίες».
Ο Τούρκος ηγέτης κέρδισε δώδεκα βουλευτικές, προεδρικές και περιφερειακές εκλογές και τρία δημοψηφίσματα. «Επέζησε» από τις μαζικές διαδηλώσεις γύρω από το πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης και μια απόπειρα πραξικοπήματος από τμήματα του στρατού.
Η παντοδυναμία του κλονίστηκε μόλις το 2019, όταν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, κατέκτησε τις μητροπόλεις της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας στις τοπικές εκλογές.
Τώρα η αντιπολίτευση δικαιολογημένα ελπίζει να ρίξει οριστικά από την εξουσία του Ερντογάν. Στις 14 Μαΐου, οι ψηφοφόροι στην Τουρκία θα ψηφίσουν για νέο κοινοβούλιο και νέο πρόεδρο. Και για πρώτη φορά από την ανάληψη των καθηκόντων του το 2003, ο Ερντογάν δεν μπαίνει στην κούρσα ως φαβορί. Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, τον αρχηγό του CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου , μπροστά, μερικές φορές έως και 13 ποσοστιαίες μονάδες.
Πολλοί παρατηρητές περιγράφουν τις εκλογές της 14ης Μαΐου ως τις πιο σημαντικές εκλογές στην πρόσφατη τουρκική ιστορία. Και αυτό δεν είναι υπερβολή.
Ο Ερντογάν κυβερνά την Τουρκία για 20 χρόνια, πρώτα ως πρωθυπουργός και από το 2014 ως πρόεδρος. Διαμόρφωσε την Τουρκία περισσότερο από κάθε άλλη πολιτική προσωπικότητα μετά τον Ατατούρκ, τον ιδρυτή του κράτους.
Έχει δώσει στους πιστούς μουσουλμάνους περισσότερα δικαιώματα, έχει εκσυγχρονίσει τις υποδομές και ενίσχυσε τον ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης.
Τα τελευταία χρόνια όμως έχει γκρεμίσει πολλά από αυτά που είχε χτίσει.
Ευτέλησε τους κρατικούς θεσμούς και έκλεισε στη φυλακή δημοσιογράφους και μέλη της αντιπολίτευσης. Η οικονομία βρίσκεται σε σοβαρή κρίση.
Εάν ο Ερντογάν επιβεβαιωθεί ξανά στην εξουσία στις 14 Μαΐου, οι επικριτές του φοβούνται ότι αυτές θα μπορούσαν να είναι οι τελευταίες εκλογές για το άμεσο μέλλον. τότε, όπως ανέφερε πρόσφατα το βρετανικό περιοδικό The Economist, ο Ερντογάν θα μπορούσε επιτέλους να μετατρέψει τη χώρα σε απολυταρχία.
Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους οι εκλογές διεξάγονται τόσο σκληρά: η ασυνήθιστη αδυναμία του Ερντογάν και η νέα, εκπληκτική ενότητα της αντιπολίτευσης.
Η αδυναμία του Ερντογάν
Ο Ερντογάν είναι ένας πολιτικός επιζών. Αντιμετώπισε ως επί το πλείστον τις πολλές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της θητείας του εντείνοντας την καταστολή των αντιπάλων του. Με την εισαγωγή του προεδρικού συστήματος, προσάρμοζε όλο και περισσότερο το κράτος στον εαυτό του.
Όμως με τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου, έγινε σαφές σε πολλούς ότι το σύστημα Ερντογάν είχε φτάσει στα όριά του. Τουλάχιστον 50.000 άνθρωποι στην Τουρκία έχασαν τη ζωή τους στην καταστροφή, πολλοί από αυτούς επειδή η κυβέρνηση απέτυχε να παράσχει επείγουσα βοήθεια. Το προεδρικό σύστημα δεν αποδείχθηκε αποτελεσματικό, όπως θέλουν να ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν τώρα στέκεται κυριολεκτικά μπροστά στα ερείπια της διακυβέρνησής του. Δυσκολεύεται να βρει άλλους εταίρους για τον κυβερνητικό συνασπισμό του μαζί με το ακροδεξιό MHP. Τα πράγματα είναι τόσο «μοναχικά» γύρω από τον πρόεδρο που οι δικοί του άνθρωποι θεωρούν την υποστήριξη της εκστρατείας από το κουρδικό-ισλαμιστικό αποσχισμένο κόμμα Hüda Par ως επιτυχία.
Η προσπάθεια του Ερντογάν να επαναφέρει στην ομάδα του τον πρώην υπουργό Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσεκ, τον οποίο χαίρουν μεγάλης εκτίμησης οι επενδυτές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, απέτυχε.
Η ενότητα της αντιπολίτευσης
Η αντιπολίτευση φαίνεται να έχει αναγνωρίσει τη μοναδική ευκαιρία που έχει να αλλάξει εξουσία. Ενώ οι ηγέτες της έχουν διχαστεί στο παρελθόν, αυτή τη φορά είναι ενωμένοι ενάντια στον Ερντογάν. Η εξακομματική συμμαχία τους κυμαίνεται από τους κοσμικούς του Κιλιτζάρογλου έως τους εθνικιστές, από το κόμμα İyi υπό την Μεράλ Ακσενέρ έως τους ισλαμιστές του κόμματος Saadet.
Ο Κιλιτζάρογλου υπόσχεται να ενώσει την χώρα και να επιστρέψει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Την περασμένη εβδομάδα, το αριστερό, φιλοκουρδικό HDP τάχθηκε επίσης έμμεσα στο πλευρό του Κιλιτσντάρογλου δηλώνοντας ότι δεν θα έχει δικό του υποψήφιο πρόεδρο. Ο Ερντογάν έχει ποινικοποιήσει συστηματικά το HDP τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες μέλη του HDP έχουν συλληφθεί, συμπεριλαμβανομένου του πρώην συμπροέδρου Σελαχατίν Ντεμιρτά. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το κόμμα φτάνει περίπου στο 10%. Το HDP δεν είναι επίσημα μέρος της συμμαχίας της αντιπολίτευσης, αλλά εάν η πλειοψηφία των υποστηρικτών του υποστηρίξει τον Κιλιτσντάρογλου, αυτό θα μπορούσε να φέρει τις καθοριστικές ψήφους στις εκλογές.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 14ης Μαΐου δεν είναι μόνο σημαντικό για την Τουρκία. Ο πόλεμος της Ουκρανίας, στον οποίο ο Ερντογάν παρουσιάστηκε έξυπνα ως μεσολαβητής μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, έδειξε πόσο βασικό ρόλο μπορεί να παίξει η χώρα στη διεθνή πολιτική.
Η Τουρκία βρίσκεται σε στρατηγική θέση μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ, υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ και ταυτόχρονα διατηρεί στενούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα. Πάνω από 2,7 εκατομμύρια άνθρωποι τουρκικής καταγωγής ζουν στη Γερμανία.
Φέτος η Τουρκική Δημοκρατία γιορτάζει τα 100α γενέθλιά της. Θα μπορούσε να είναι η χρονιά που θα επανεφεύρει τον εαυτό της μετά από δύο δεκαετίες διακυβέρνησης Ερντογάν.
ieidiseis.gr
-120x86.jpg)
