ΓΑΛΛΙΑ: Ήταν μια «ιστορική ορκωμοσία*». Διαδεχόμενος την Élisabeth Borne ως επικεφαλής της κυβέρνησης, ο νεότερος πρωθυπουργός της Πέμπτης Δημοκρατίας, Gabriel Attal, έγινε επίσης ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος.
Του Jean Kast
«Η ιστορία θα θυμάται ότι η πρώτη φορά που διορίστηκε ανοιχτά ομοφυλόφιλος Πρωθυπουργός ήταν το 2024, και ήταν ο Γκάμπριελ Ατάλ», δήλωσε πομπωδώς ο Thomas Vampouille, διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Têtu.
Για αυτόν, όπως και για πολλούς ακτιβιστές LGBT, αυτή η 9η Ιανουαρίου ήταν μια μέρα που βάφτηκε ροζ: «η ορκωμοσία και μόνο είναι καλή είδηση», «ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός», το ξεπέρασμα μιας «ιστορικής γυάλινης οροφής». Ομοφυλοφιλική υπερηφάνεια εκδήλωσαν επίσης η SOS Homophobia, το RAVAD (Δίκτυο Βοήθειας για Θύματα Επιθέσεων και Διακρίσεων) και ακόμη και ο Frédéric Martel, συγγραφέας του αποτρόπαιου Sodoma, ο οποίος ειλικρινά πλημύρισε από χαρά για τη «συμβολική νίκη για την υπόθεση LGB». Η σαμπάνια κόντευε να ξεχειλίσει .
Αλλά δύο μέρες αργότερα, το πάρτι είχε ήδη τελειώσει. Τα χαμόγελα είχαν εξαφανιστεί από τα πρόσωπα, οι σημαίες του ουράνιου τόξου είχαν μπει στη ντουλάπα. Η μούσα των LGBT είχε μόλις αποκαλύψει την κυβέρνησή της και οι ακτιβιστές ένιωσαν προδομένοι. «Δεν είχαμε ποτέ, από το τέλος του Νικολά Σαρκοζί, μια κυβέρνηση με τόσα πολλά μέλη του διαδηλώσεων υπεράσπισης της φυσιογικής οικογένειας», θρηνούσε ο διευθυντής σύνταξης του Têtu . «Η ανακοινωθείσα σύνθεση της κυβέρνησης είναι ένα κρύο ντους για τα δικαιώματα των LGBTI ανθρώπων», προσθέτει η SOS Homophobia , η οποία μάλιστα δημοσίευσε ένα αγανακτισμένο άρθρο στη Libération. Ακόμη πιο θυμωμένη, η Le Coin des LGBT κατήγγειλε την παρουσία «έξι ομοφοβικών υπουργών» στην κυβέρνηση Attal, επισημαίνοντας ονομαστικά την Aurore Bergé (ένοχη ότι εκφράστηκε κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων- σήμερα υπουργός Φυλετικής Ισότητας) και τη Rachida Dati (ένοχη για την αντίθεσή της στην παρένθετη μητέρα- σήμερα υπουργός Πολιτισμού).
Για να λερώσει καλύτερα τον νέο Πρωθυπουργό, ο ιστότοπος Mediapart ετοίμαζε από καιρό μια έκπληξη για τη μεγάλη στιγμή: ανάρτησε μια παλιά υπόθεση υποτιθέμενης ομοφοβίας στο Κολέγιο Stanislas. «Από τον Αύγουστο, ο Gabriel Attal αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει τη διοικητική έρευνα με στόχο το Stanislas όπου φοιτούν τα παιδιά της Amélie Oudéa-Castéra [νυν υπουργός Παιδείας και Νεολαίας]», διαμαρτυρήθηκε ο ακτιβιστής David Perrotin. Ομοφοβία, σεξισμός, συγγνώμη για τον βιασμό… Η έκθεση είναι καταδικαστική.»
Στην πραγματικότητα, η διαμάχη μεταξύ αυτών των ακτιβιστών και του Gabriel Attal δεν είναι νέα. Η άκρα αριστερά δεν συγχωρεί τον νεαρό Μακρονιστή τη μετριοπάθειά του στο ζήτημα των περίφημων «δικαιωμάτων των LGBT». Τον επικρίνει για την αδράνειά του. Με αυτόν τον τρόπο, τον θέτει σε κατ’ οίκον περιορισμό, τον υποβιβάζει στον σεξουαλικό του προσανατολισμό και τον κατηγορεί, κατά κάποιο τρόπο, ότι είναι προδότης της υπόθεσης. «Ο πρωθυπουργός είναι ομοφυλόφιλος, αλλά όχι πολύ ομοφυλόφιλος», αποφαίνεται το Mediapart. Με άλλα λόγια, είναι σίγουρα γκέι, αλλά όχι αρκετά ομοφυλόφιλος.
Σε ένα βίντεο TikTok που προβλήθηκε περισσότερες από 160.000 φορές, ένας νεαρός δημιουργός μη δυαδικού περιεχομένου δεν δίστασε να επικρίνει τον Gabriel Attal για την «μη ανατρεπτική» ομοφυλοφιλία του. «Είναι μια εντελώς κρυφή ομοφυλοφιλία, χωρίς καμία απολύτως διεκδίκηση. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι ομοφοβικοί που μαζεύονται στη δεξιά και την ακροδεξιά είναι πολύ πολύ εντάξει με την ομοφυλοφιλία όπως ο Gabriel Attal!» Υπερβολικά ενσωματωμένος στο σύστημα, πολύ λίγο σχετιζόμενος με την κοινότητα, ο Πρωθυπουργός ντροπιάζει τους ριζοσπαστικοποιημένους LGBT ακτιβιστές…
*Σύμφωνα με όσα ανέφερε το 2017 ο βουλευτής Nicolas Dhuicq, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποστηρίχθηκε από «ένα πολύ πλούσιο λόμπι ομοφυλοφίλων». Ένας από τους υποστηρικτές του ήταν ο διάσημος επιχειρηματίας Pierre Bergé, συνεργάτης και εραστής του Yves Saint-Laurent, ο οποίος υπερασπιζόταν τον «γάμο για όλους» και την παρένθετη μητρότητα, με το σκεπτικό: «Τι διαφορά έχει να νοικιάζετε τη μήτρα σας από το να νοικιάζετε τα χέρια σας; ”
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Διακομματική των LGBT στο Ευρωκοινοβούλιο αριθμεί 157 ευρωβουλευτές από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ και σχεδόν απ’ όλες τις πολιτικές ομάδες: των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της Ανανέωσης της Ευρώπης, των Πρασίνων και της Αριστεράς.
aktines.blogspot.com
