ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ;
Το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μεταδίδει…
Του Γιώργου Θεοχάρη
Επιμνημόσυνη ακολουθία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στην πόλη της Fairuza στην επαρχία Χομς, για την ανάπαυση των ψυχών των Σύριων που μαρτύρησαν στις τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις, που είχαν ως στόχο μια σειρά από πόλεις της Συρίας, την περασμένη Δευτέρα.
Την επιμνημόσυνη δέηση παρακολούθησαν αρκετοί ορθόδοξοι αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, ιερείς, και επικεφαλής των διαφόρων χριστιανικών δογμάτων, μαζί με τον Κυβερνήτη του Χομς Talal al-Barazi και τον επικεφαλής του πολιτικού γραφείου του Συριακού Εθνικού Κοινωνικού Κόμματος στη Συρία Safwan Salman.
Οι κληρικοί που συμμετείχαν στο μνημόσυνο κατήγγειλαν τα εγκλήματα τρομοκρατίας που στοχεύουν αμάχους και απηύθυναν έκκληση στην παγκόσμια κοινή γνώμη να καταδικάσει τις πράξεις των τρομοκρατών, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη βεβαιότητα για την επίτευξη της νίκης επί της τρομοκρατίας και ευχές για μια ταχεία ανάρρωση των τραυματιών.
Το ερώτημά μας προς το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και τους άλλους σχετικούς φορείς είναι:
Την Δευτέρα έγιναν στην Συρία 3-4 πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις από το ISIS, που στοίχισαν την ζωή σε πάνω από 40 αθώους κατοίκους της.
Οι επιθέσεις έγιναν σε περιοχές με έντονη χριστιανική παρουσία, όπως στην είσοδο της πόλης Ταρτούς, σε check-point επάνω στον αυτοκινητόδρομο που οδηγεί από αυτήν προς την Σαφίτα, μία πόλη 20.000 κατοίκων, με χριστιανικό ορθόδοξο πληθυσμό στην πλειονότητά της, έδρα ξεχωριστής Ορθόδοξης επισκοπής.
Ούτε το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ούτε κανένας άλλος φορέας, πολιτικός ή εκκλησιαστικός, στην Ελλάδα, δεν βγήκε να πει δύο λόγια συμπαράστασης στα αθώα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων.
Φαίνεται ότι το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών χωρίζει τα θύματα της τρομοκρατίας σε πρώτης κατηγορίας Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Τούρκους κ.λπ., που αξίζουν την πλήρη συμπαράστασή του, και σε δεύτερης κατηγορίας, Σύριους, που τυχαίνει να τους κυβερνά ένα καθεστώς το οποίο, για λόγους στενών οικονομικών και γαιωπολιτικών συμφερόντων, δεν αναγνωρίζεται σήμερα από την Δύση.
Όμως ο πόνος, και μάλιστα ο μεγάλος, είναι πάντα ανθρώπινος και δεν γνωρίζει χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, ούτε οικονομικά και γαιωπολιτικά συμφέροντα.
Οι άμαχοι της Συρίας έχουν περισσότερο από κάθε άλλον την ανάγκη της συμπαράστασής μας, και πολύ περισσότερο οι χριστιανοί, που είναι αυτοί οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για τα δραματικά πολεμικά γεγονότα που συμβαίνουν εκεί μεταξύ των μουσουλμάνων, αλλά υφίστανται τις τραγικές τους συνέπειες μαζί με τον υπόλοιπο συριακό λαό.
